Time to say goodbye. Terima kasih!!

Maandag 30 juli 2018

Vandaag staat de wekker geprogrammeerd op 06.00 uur omdat we, voordat we de boot moeten verlaten, toch nog even op ons gemak willen ontbijten. De definitieve rekening steekt achter het hutnummerbordje, de gebruikelijke plek waar de post “bezorgd” wordt als de gasten in hun hut zijn. Zijn we er niet dan wordt de post binnen op tafel gelegd.

We zijn ingedeeld in de groep “Yellow 1” die gepland staat om om 08.40 uur van boord te gaan. We worden allemaal geacht in de hut of in een van de openbare ruimtes te wachten tot we worden opgeroepen om via de uitgang op dek 3 van boord te gaan. Het is tamelijk rustig als we in het Lido arriveren. Nog even genieten van de heerlijkheden van het ontbijtbuffet en van de enorme vriendelijkheid van alle mensen hier. De moeder met haar dochter zijn er ook.

Dan stipt om 08.40 uur wordt groep Yellow 1 opgeroepen de boot te verlaten. 

We zwaaien naar moeder en dochter maar zo gemakkelijk komen we er niet van af. We zullen en moeten goodbye huggen. En dus huggen we elkaar en wensen elkaar een veilige thuisreis en op de vraag van moeder om e-mail adressen te exchangen, doen we dat maar. Bye!

Via de intercom worden we bedankt voor het reizen met Holland America Line en het gestelde vertrouwen en men wenst ons een veilige thuisreis. We hope to see you again on board of one of our HAL-ships. Ja, dat hopen we ook.

We laten voor de allerlaatste keer ons pasje scannen zodat men weet dat we ook echt van boord zijn gegaan en dan lopen we voor de allerlaatste keer over de loopplank en gaan aan wal. Er staat een rij medewerkers ons uit te zwaaien. Van elke afdeling is een vertegenwoordiger. Hoe aardig!

In de grote hal van de terminal staan alle koffers netjes op kleurnummer gegroepeerd zodat het kinderlijk eenvoudig is je eigen bagage terug te vinden. We pakken onze koffers en lopen naar buiten richting de bus die ons naar het vliegveld brengt. Het duurt eventjes alvorens we kunnen vertrekken want vrij veel slecht ter been zijnde ouderen nemen ook de bus. Maar dat is geen enkel probleem want we hebben ruimschoots de tijd. Uiteindelijk zijn we compleet en gaan we om 09.10 uur op weg naar Seattle-Tacoma AirPort, kortweg SeaTac genoemd. Nog een laatste blik vanuit de bus op de Zaandam en dat was het dan......

De rit naar de luchthaven verloopt soepel en na een dik half uur arriveren we op de plek waar we twee weken geleden in de bus stapten die ons vervolgens naar de Zaandam bracht. Time flies when you’re having fun.

We hoeven niet ver met onze koffers te sjouwen want recht tegenover de plek waar we de bus verlaten is een speciale incheckbalie voor cruisepassagiers die met Delta vliegen. Wij dus. Dat is heel fijn want het is toch nog een flink stukje lopen naar de vertrekhal en zonder bagage gaat dat iets soepeler. De weegschaal laat zien dat we beneden de limiet zitten wat betreft het gewicht van de koffers, worden de documenten goedgekeurd en krijgen we de instapkaarten. Op naar de vertrekhal waar we om 10.30 uur klaar zijn voor de securitycheck. Weer een prettige verrassing: we hoeven NIKS uit de rugzakken te halen. Vloeistoffen in plastic zakken, iPads, camera’s etc. Niets hoeft in speciale bakken, alles mag in de tassen blijven. Ze hebben blijkbaar zeer geavanceerde scanapparatuur die dit mogelijk maakt. Hosanna!!

Er is ruimschoots de tijd voor koffie want de geplande vertrektijd naar Schiphol is pas om 13.30 uur. Een half uurtje eerder kunnen we aan boord en zoeken we onze plaatsen op, 32J en 32H. De piloot laat van zich horen en vertelt ons dat we wind mee hebben zodat we uiteindelijk maar 9 uur en 15 minuten hoeven te vliegen. Meevaller!

Delta is een topmaatschappij met een superservice. En opvallend: een van de stewardessen is een enorm aardige dame van royaal 65+ die er absoluut niet uitziet als de gemiddelde stewardess maar eerder als een bejaarde oma met lange grijze paardenstaart die haar kleinkinderen voorleest voor het slapen gaan. Hulde aan Delta.

We brengen de tijd door met film kijken en af en toe doezelen we weg maar al met al gaat het vrij snel en staan we dinsdag om 08.00 uur Nederlandse tijd op vaderlandse bodem. Voor ons gevoel is het maandag 23.00 uur Seattle tijd.

Ruim een uur later, om 09.18 uur, zitten we al in de trein naar Venlo. Dit hebben we nog nooit meegemaakt. Binnen 1 uur en 20 minuten uit het vliegtuig, door de douane, koffers van de band, niets aan te geven, ov-kaart scannen, keuzedag ophalen en opwaarderen naar eerste klas, naar het perron en instappen maar. Hoe smooth kan het gaan. Zelfs de treinreis naar huis verloopt zonder problemen. Om 12.00 uur zijn we weer thuis.

Einde van een geweldige reis en weer een nieuwe parel aan onze ketting van reiservaringen. 

We hebben prachtige dingen gezien, mooie mensen leren kennen, heerlijk gegeten, 20 souvenierglaasjes verzameld, ruim 1000 foto’s gemaakt, twee bald eagles en twee superindrukwekkende gletsjers van heel dichtbij gezien, Alaskan Amber gedronken, saloons bezocht, naar diverse openbare biebs geweest, op eigen houtje het regeringsgebouw bekeken, ons telkens weer verbaasd over de enorme vriendelijkheid en dienstbaarheid van de Zaandam bemanning. En zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan.

Het zal even wennen zijn, het gewone dagelijkse leven, maar gelukkig moeten de foto’s nog verwerkt worden en komen de herinneringen weer naar boven. 

Wat ons betreft is dit zeker niet de laatste cruise die we met Holland America Line hebben gemaakt. Er zijn nog veel mooie bestemmingen, dus wie weet.

Deze zomervakantie zit er op en komt er een einde aan dit reisverslag. Excuus voor het feit dat de verslagen soms wel erg lang waren, maar er was eenvoudigweg heel veel te vertellen. 

Dank weer aan alle volgers en aan eenieder die een reactie heeft achtergelaten. We hebben ze met veel plezier gelezen en we verwerken ze in het definitieve verslag dat we voor onszelf maken. 

Benieuwd naar het volgende blog? 

Aanstaande december staat onze vijfjaarlijkse trip naar New York gepland.