Mistbanken, misthoorn, mist en op leeftijd zijnde fashionbabes

Dinsdag 17 juli 2018.

De wekker loopt af om 07.30 uur en een eerste blik naar buiten laat een kleine wereld zien en een nat dek. Mist! Het is gelukkig een zeedag en op het dagprogramma staan een aantal leuke dingen die we kunnen doen. Af en toe klinkt luidt de scheepshoorn, een teken voor andere schepen dat wij er ook zijn (want ze zien ons niet). Het schip gaat flink op en neer. Later op de dag zien we -als we een paar keer een rondje over het dek lopen- buiten op strategische plekken zakjes hangen, voor het geval dat.
Maar eerst ontbijten in het zelfbedieningsrestaurant genaamd Lido Market. Het is behoorlijk druk, desondanks vinden we een mooi plekje aan het raam en kunnen we naar buiten kijken waar, behalve mist, niet zo heel veel te zien is. 
Op het programma staat om 10.30 uur de keukentour waar veel belangstelling voor is.   We moeten een schriftelijke verklaring afleggen m.b.t. hygiëne en gezondheid en je mag alleen deelnemen aan de rondleiding als je platte dichte schoenen draagt. In groepen van 15 personen krijgen we een rondleiding door de keukens van het schip. Hier wordt elke dag voor 1400 gasten eten bereid. Een onvoorstelbaar goed geoliede machine. Uiteraard maken we foto's en zodra de koks het in de gaten hebben gaan ze allemaal "poseren" voor het plaatje met een enorme big smile.
Na deze keukentour gaat het linea recta door naar America's Test Kitchen voor de kookworkshop/demonstratie "Alles is Zalm". Ook hiervoor is veel belangstelling en zit de zaal binnen no time helemaal vol. Het is een leerzaam/informatief uurtje en uiteraard krijgen we de recepten mee zodat we thuis aan de slag kunnen gaan met de wilde zalm. Het culinaire intermezzo zorgt voor trek in koffie en daarom op naar het Exploration's Café. Ook een uitstekende plek om medepassagiers te bekijken die langskomen.
Het zijn passagiers van allerlei pluimage in allerlei soorten en maten:
Een grote, forse oudere Amerikaan met wat langere witte haren en een dito baard draagt een rode baseballcap waarop Santa Claus staat. Hij hoort bij onze groep van reddingsboot 10. Als we in de rij staan komt er iemand voorbij die vraagt of hij Santa Claus is. Hij bevestigt met een "Ho, Ho, Ho!". Hilariteit alom. Hij haalt een visitekaartje tevoorschijn en overhandigt dat aan de vraagsteller. Dat doet hij nog een paar keer totdat zijn vrouw, die achter hem in de reddingsrij staat, het welletjes vindt en hem toefluistert: "Stop that!"
Een oude vrouw die een rose heel erg glinsterende cowboyhoed draagt met daarop allerlei frutsels en onder die hoed een kapsel van het type windhoos.
Een tamelijk flinke vrouw met hoogblonde lange haren en in fladdergewaad heeft een grote witte poedel met een strikje boven op het hoofd bij zich. Het is zo'n type arrogante poedel die op traditionele poedelwijze getrimd is.
Een man van het type trailertrash in een blauw overhemd met grote bloemen heeft een dikke prop watten in zijn oor. 
Een oude vrouw in scootmobiel, lurkend aan een zuurstoffles draagt zwarte crocs aan haar voeten en rose sokken met zwarte stippen onder een beige capribroek. 
Een bijna twee meter lange dikke vrouw met zwart/grijs gestreepte sokken onder een te korte zwarte broek en een te strak lila shirt.
Al met al lopen hier massa's fashionbabes rond die zich van niets en niemand iets aantrekken en lak hebben aan dresscodes. Het is absoluut een amusante bezigheid om deze figuren gade te slaan zittend in een gemakkelijke stoel en onder het genot van een grote kop cappuccino en later op de middag/avond een cocktail of the day.
Aan het begin van de middag bezoeken we in het theater de informatiebijeenkomst over de plaatsen waar we de komende drie dagen zullen aanleggen. Deze informatie wordt verschaft door een dame die woonachtig is in Alaska en dus weet waar ze over praat. We krijgen enorm veel nuttige informatie en de foto's die ze laat zien beloven veel goeds. Nu maar hopen dat het weer ook meezit en we niet zoals vandaag de mist in gaan.
Omdat het vandaag een zeedag is is de dresscode voor vanavond "gala". Je zou verwachten dat iedereen die aan tafel gaat er dan ook op zijn paasbest uitziet. Niet dus. De fashionbabes zijn ook vanavond goed vertegenwoordigd. Het doet soms gewoon pijn aan de ogen en voeg daarbij het feit dat de gemiddelde Amerikaan dus absoluut niet met mes en vork kan eten dan is het plaatje compleet. Maar wel amusant om te bekijken vanaf onze tafel op de bovenverdieping van de diningroom die ons een riant uitzicht verschaft. Genieten geblazen! En uiteraard ook van het eten dat van een hoog culinair gehalte is.
Na de dis gaan we zoals traditie naar het theater waar de zangers en dansers van de Zaandam ons een werkelijk schitterende show voorschotelen. Prachtige stemmen en geweldige dansers. En een heerlijke cocktail of the day niet te vergeten.
Vannacht gaat de klok een uur terug want we komen in een andere tijdzone. Uurtje langer slapen dus.