Buggy’s, aasgieren en CampMaster Frank

Dinsdag 30 april 2024

De eerste week van ons verblijf hier in Noord-Amerika zit er al op. Wat vliegt de tijd voorbij.
Tegen de morgen klettert de regen voor de afwisseling weer eens op het dak. Snel maar even het dakraampje in onze kabouterdouche dichtgemaakt want we willen uiteraard geen flooded shower hebben.  

 
We zijn na een week “leven op de paar vierkante meters” dusdanig op elkaar ingespeeld dat de ochtendrituelen soepel verlopen. We lopen elkaar steeds minder in de weg.
Gisteren hebben we een poging gewaagd om een route door Amish-gebied uit te stippelen en dat is, denken we, redelijk gelukt. Deze staat nu geprogrammeerd in TomTom. Ik voeg er nog een extra tussenstop aan toe, nl. een bezoek aan Walmart in Millersburg, halverwege de route.  We MOETEN😇 even boodschappen doen en waar kun je dat beter doen dan bij Walmart?
De eindbestemming van vandaag zal New Albany worden, maar voor hetzelfde geld eindigen we ergens anders. We laten ons maar verrassen.  
Na alle opruim/dump/afkoppel-werkzaamheden is het de hoogste tijd om het Scenic Hills RV-Park in Berlin te verlaten en starten we de “Scenic drive through Amish County”. In Berlin gaan we eerst in zuidelijke richting en passeren plaatsjes met namen als Walnut Creek, Baltic. Dan gaat het weer in noordelijke richting via Farmerstown en Charm naar Millersburg. 
Regelmatig moeten we gas terugnemen omdat er een Amish-buggy voor ons rijdt. Ze halen een topsnelheid van 5 km per uur maar bergopwaarts hebben de paarden iets meer moeite dus dan gaat het nog wat langzamer. Omdat de weg smal en bochtig is maar ook nog bergopwaarts en bergafwaarts gaat is het niet gemakkelijk om de buggy’s te passeren. Maar het devies is “share the road” en er zit niks anders op dan gewoon rustig afwachten tot het moment dat er ingehaald kan worden. Of tot het moment dat de buggybestuurder of bestuurster het paard naar de kant kan laten gaan om plaats te maken voor het gemotoriseerd verkeer.  
Behalve de zo typische zwarte buggy’s zijn er ook heel veel e-bikes op de weg. Het type fiets ligt tussen de bij ons “normale” e-bike en de zgn. fat-bike in. De banden zijn dikker dan die van “onze” e-bikes maar dunner dan die van de fat-bikes. De Mennonieten rijden op e-bikes en de Amish rijden in de zwarte buggy’s. De Mennonieten-mannen hebben allemaal hetzelfde kapsel, nl. model bloempot, niet uitgedund maar heel dik en een kaarsrechte pony. 
De Amish-mannen hebben een baard, maar geen snor en dragen een strohoed. Het blijft fascinerend om te zien. 
Langs de kant van de weg staan regelmatig koelboxen met daarbij een bordje waarop de tekst staat: “farmfresh eggs”. Gewoon verse eieren kopen en het geld in de koelbox doen. 
Maar niet alleen eieren zijn te koop ook vlees kan rechtstreeks bij de farmers gekocht worden. 
Er vliegen hier bijzondere vogels rond, voor zover we ze “kennen” hebben we o.a. Red Robins en Blue Birds gezien. Maar ook voor de eerste keer van dichtbij én in het wild: aasgieren!  
Zoals gepland stoppen we halverwege de route bij Walmart. Here we are again🥳!! 
Uiteraard belanden er alleen maar nuttige dingen in de kar🤭 en na zo’n anderhalf uur shoppen vervolgen we onze weg, zoals gezegd, met als eindbestemming New Albany. 
Op een gegeven ogenblik zegt TomTom dat we rechtsaf moeten. Ja dag! Dat doen we dus niet want dat is een gravelroad en daar hebben we twee jaar geleden een dusdanige ervaring mee opgedaan dat we dus nooit meer met de camper over een gravelroad zullen rijden. Dus rijden we gewoon rechtdoor. TomTom probeert ons nog te overtuigen door een paar keer “Keer om!” Te roepen maar dat is vergeefse moeite. We rijden gewoon door en ik gooi de geplande route uit het systeem. Ik zoek wel een andere. Ik blader wat in de Ohio-campinggids en ga op zoek naar campings in de buurt van en op de weg naar New Albany. 
Maar eerst moeten we nog even gaan tanken⛽️. Dat doen we in Apple Valley. Er gaan weer zo’n 23 gallon Unleaded in het apparaat en we mogen hiervoor $82,29 neerleggen. Hoppa!!

 
Ondertussen dat Lei zich bezighoudt met het volgooien van de tank heb ik twee campings gevonden in de gids die niet ver verwijderd van Apple Valley liggen. Ik zet ze op volgorde in TomTom en we gaan op weg naar de Rustic Knolls Camping in Mount Vernon, de eerste op de route.

 
De weg er naartoe is weer van het type ontzettend mooi en brengt ons ook door Historic Mount Vernon. Misschien dat we hier morgen nog even naartoe gaan.   
Rustic Knolls Campground ligt ontzettend mooi in een vallei. Als we het terrein oprijden komt ons een auto tegemoet en de bestuurder vraagt of we naar de campground gaan. Yes, we do. Of we weten welk nummer onze plek heeft. No we don’t because we have no reservation. Hij gaat wel even bellen 📞 naar de owner. Over aardig en behulpzaam gesproken. We kunnen doorrijden tot bij de office en dan komt de owner zo naar ons toe.  
Thank you sir, you are very kind!
Hij neemt afscheid met een “I appreciate that!” en zegt dat hij ons morgenvroeg wel zal zien. Blijkbaar is hij van “maintenance” en zit zijn werkdag er voor vandaag op. Het is nl. 16.00 uur.

We rijden tot voor de office en al vrij snel komt de owner aangereden in een golfkarretje. Hij is van het type woest uitziende biker met baard en lange haren, en een stars-and-stripes bandana om zijn hoofd. Maar uitermate vriendelijk. Hij opent de office en vraagt honderduit. Hij denkt dat we uit Canada🇨🇦 komen (vanwege het kenteken) maar als we vertellen dat home Nederland🇳🇱 is valt zijn mond open van verbazing. Hoe we hier aanbeland zijn en meer van dat soort vragen.
Hij haalt de plattegrond van de camping tevoorschijn en vraagt of we 1 nacht willen blijven. Dat willen we inderdaad. Ik heb mijn portemonnee in de aanslag en wil hem het kaartje met daarop onze gegevens overhandigen. Dat is nl. veel gemakkelijker dan telkens de naam te moeten spellen en het mobiele telefoonnummer voor te lezen. Maar, dat hoeft niet. “No, I don’t need that!  
I want you to pick a spot here in front of the office andByour stay.” We weten niet wat we horen. Hij wil niet dat we betalen! Ik zeg dat we absoluut willen betalen voor de plek. Maar hij houdt voet bij stuk. “No, this is my treat. And thank you for coming to our campground.” We zijn helemaal beduusd van deze vriendelijkheid en bovenal enorme gastvrijheid. We krijgen als souvenier nog een kleurrijk magneetje met daarop zijn gegevens: “CampMaster Frank”.
We geven hem een ferme handdruk en bedanken hem voor de geweldige gastvrijheid. Hij heeft het graag gedaan en wenst ons een quiet evening toe. Morgenvroeg rond 10.00 uur zal hij in de office zijn. Maar we kunnen natuurlijk ook eerder vertrekken. Hij stapt in zijn golfkarretje en rijdt weg. Bye! 

 
We posteren ons huis op een strategische plek tegenover het kantoor. Er is genoeg keuze want voor de rest staat er niemand. En ook nu weer valt het op hoe enorm stil het is. Je hoort alleen maar de vogels. Vandaag was een dag met een hele dikke gouden rand. Een cadeau! Al deze mooie, vriendelijke mensen doen je de ellende die er momenteel heerst in de wereld voor even vergeten. 

We hebben vandaag 139 km afgelegd.