Een 24-uurs reisdag

Port of Vancouver, zondag 21 mei 2023.

Als om 06.00 uur de wekker⏰  rammelt en we naar buiten kijken zien we dat het schip🚢 al voor anker⚓️ ligt in de haven van Vancouver. De laatste halte van deze 14-daagse cruise. Nadat we de gebruikelijke ochtendrituelen achter de rug hebben maken we een laatste rondje door de cabin om er zeker van te zijn dat we niks vergeten zijn en sluiten we de deur achter ons. We hebben gisteravond al afscheid genomen van onze cabinstewards Restu en Kadek en hen bedankt voor alle goede zorgen. Ze hebben er werkelijk alles aan gedaan om ons thuis te laten voelen en onze cabin dagelijks spic en span te houden. Harde werkers met altijd een big smile op hun gezicht. Voor Restu zit het contract van 8 maanden er op en ze gaat naar huis, naar Java. Ze is blij haar vader en zusje weer te zien. Kadek echter is twee weken geleden aan zijn contract van 8 maanden begonnen en zal vanaf dit weekend met een nieuwe collega gaan samenwerken. Ga er maar aan staan, 8 maanden hard werken om het de passagiers naar de zin te maken en dan af en toe een paar vrije uurtjes. Respect! 
We gaan voor de laatste keer ontbijten 🍳 in de Lido Market en nemen plaats aan een tafeltje bij een ouder echtpaar. Ze wonen in Vancouver en dan ook nog eens aan de overkant van het water (recht tegenover de cruise terminal). Het is 07.30 uur en dat vinden ze een beetje te vroeg om hun zoon te bellen die hen komt ophalen, dus drinken ze op hun gemak een kopje koffie ☕️  Wij hebben ruimschoots de tijd want wij zijn ingedeeld in “disembarkation Group Brown 3” en die staat gepland om rond 09.15 uur het schip te verlaten. 
Als “Brown 3” wordt opgeroepen nemen we afscheid van de mensen in de Lido Market gaan we met de lift van deck 9 naar deck 2, laten we voor de laatste keer onze keycard scannen zodat men weet dat we van boord zijn gegaan.

    
Aan het einde van de gangway staat Kimberly de cruise- en traveldirector ons uit te zwaaien. Ze wenst ons een safe trip home. Wij danken haar voor de geweldige reis. We zoeken onze koffers 🧳  🧳 op die allemaal op kleur gegroepeerd staan. De onze uiteraard bij bruin. En dan begint de chaos weer. Weliswaar niet zo erg als twee weken geleden toen we aan boord gingen, maar toch. Het loopt niet zo gesmeerd als je zou mogen verwachten van zo’n grote cruiseterminal als deze. Uiteindelijk komen we terecht in de (lange) rij wachtenden die allemaal de transfer van het schip naar de luchthaven hebben geboekt.  
Het duurt even maar dan zijn we aan de beurt om naar de bus 🚌 te gaan die ons naar de luchthaven brengt. De rit duurt ruim een half uur en we krijgen nog een beetje te zien van Vancouver.    
Zo rond 11.00 uur zijn we op de luchthaven.  
We hebben de tijd want onze vlucht ✈️ vertrekt pas om 17.45 uur. Ondanks dat we veel tijd hebben vervelen we ons geen minuut. Het is een mooi vliegveld en er is veel te zien, o.a. kunstobjecten die te maken hebben met de geschiedenis van de oorspronkelijke bewoners van dit land.  
Maar ook mooie winkels, veel eetgelegenheden, een gigantische wand met een aquarium vol tropische vissen en natuurlijk het allerleukste om te bekijken: passagiers in alle soorten en maten en de een nog kleurrijker dan de ander.   
De tijd vliegt voorbij. Om 14.00 uur kunnen we inchecken en onze koffers 🧳 🧳 droppen. Ook hier is het veel zelf doen: zelf inchecken, zelf instapkaarten en bagagelabels printen. De juffrouw achter de incheckbalie hoeft slecht één paspoort te zien en dan kunnen de koffers 🧳 🧳 op de band. Op naar de security. Ook hier weer een lange rij wachtenden. Het lijkt wel alsof we in de rij staan voor een pretparkattractie. Uiteindelijk gaat het toch nog vrij snel en kunnen we onze spullen in bakken doen die vervolgens over de rollerband gaan om gescreend te worden. Zelf moeten we onder een detectiepoortje door lopen. Ik heb weer prijs want de bak met mijn handtas💼 iPad en iPhone📱, maakt een detour en moet nader onderzocht worden. Nou wil het geval dat de dame die belast is met het nader onderzoeken van spullen in bakken die de detour maken nou niet bepaald het type “ik heb enorm veel arbeidsvreugde en ik maak er het beste van met een grote glimlach op mijn gezicht” is. Verre van dat, ze heeft het tempo van een schildpad en een greekgezicht van hier tot Tokyo. Vóór mij staan nog twee slachtoffers te wachten tot het moment dat ze klaar is met het controleren van de tas van twee dames die blijkbaar niet alle flesjes/potjes met de toegestane 100ml. inhoud op de juiste manier in plastic zakjes hebben gedaan. Ze haalt eerst alles uit de tas en houdt triomfantelijk allerlei spullen in de hoogte. Wrong!! Dan gooit ze alles op een hoop en gaat ze één voor één alle flesjes/potjes in een plastic zak proppen. Dat lukt niet. Alles weer eruit. Opnieuw proberen om het erin te proppen. Uiteindelijk na drie keer vindt ze dat alles in orde is en mogen de dames hun spullen in de tas stoppen en gaan. “Next!!” Het volgende slachtoffer schuift naar voren. “Is this yours?!” “Yes.” Ze gooit een blik op de bak en zegt “Oké”.  Dan weer “Next!!”. Mijn beurt. “Is this yours?!” “Yes.” Ze kijkt niet eens naar wat er zich in de bak bevindt en zegt “Oké”. Wat een ongelooflijke trut! Sta je daar voor de kat 🐈‍⬛ z’n …… te wachten voor niks. De twee dames waarvan alles tot drie keer toe in een plastic zak is gepropt staan nog steeds vol ongeloof aan een tafel hun spulletjes te ordenen. Een van hen zegt “Oh my God! I had to bite my tongue not to say something.”  Nou, dat hebben we ook weer achter de rug.  

Nog even de tijd doden met winkels kijken en koffie drinken en dan is het tijd om aan boord te gaan. We hebben plaatsen bij de nooduitgang en dus lekker veel beenruimte. Naast ons een aardige medepassagier die een weekje voor onderhoudswerkzaamheden aan de brandbeveiliging aan boord van de Nieuw Amsterdam is geweest. Hij heeft hierna een vrije dag en moet dinsdag naar Vietnam 🇻🇳. Er zijn veel baby’s 👶🏻 aan boord. Naast ons drie👶🏻👶🏻👶🏻 exemplaren die totaal geen overlast veroorzaken. Maar achter ons zitten een Aziatische pa en ma met een werkelijk onhandelbaar, hysterisch krijsend en schoppend kind. Ze krijgen de schreeuwlelijk niet onder controle. Het is verschrikkelijk😤 Onze buurman wil graag slapen 😴 maar dat wordt hem onmogelijk gemaakt. Op een gegeven moment schopt het serpent tegen onze rugleuning en dan is het genoeg wat ons betreft. We laten duidelijk merken dat we hier niet van gediend zijn en dan staat pa maar op en gaat rondlopen. Heb je speciaal een plaats met extra beenruimte geboekt om relaxed te kunnen reizen krijg je zoiets achter je te zitten. De steward 👨🏼‍✈️ komt zich verontschuldigen voor het feit dat hij net te laat was toen hij zag dat ze aan het schoppen was tegen onze rugleuning. Maar hij kan er tenslotte ook niks aan doen als ouders hun kroost niet onder controle hebben. Het is gewoon een verschrikkelijk vervelend, onhandelbaar verwend kind. Bah.  
We krijgen van de steward een extra flesje rode wijn 🍷 bij het eten. Hij ergert zich ook maar kan dit uiteraard niet laten blijken.  
De geplande aankomsttijd is 12.00 uur maandagmorgen maar door wind 💨 in de rug landen we al om 11.20 uur op de luchthaven van Schiphol. De wandeling richting douane en bagageband verloopt voorspoedig en warempel, rond 12.05 uur plukken we de koffers 🧳 🧳 al van de band. We nemen de trein van 12.15 uur en om 14.30 uur arriveren we op Venlose bodem. Tien minuten later steken we de sleutel in het slot en zijn we weer thuis 🏠 

Het was een ongelooflijk prachtige reis vol nieuwe indrukken, ontmoetingen met fijne mensen, geweldig mooie plekken, veel (heel veel) foto’s en ontelbare dierbare herinneringen.

Deze trip vinken we af ✅ We hebben GENOTEN.
De volgende reis staat alweer op de planning….

Dank aan onze “volgers” voor het meereizen en dank voor jullie reacties. We hebben ze allemaal gelezen en nemen ze mee in ons totaalverslag dat we maken.

En…… sorry 🙏🏼 als de verhalen soms  “iets” aan de lange kant waren.🙈

Vandaag en morgen plaatsen we nog een aantal video’s, want dat is tijdens de reis niet gelukt vanwege de beperkte internetverbinding 🛜 

Tot de volgende reis!