Woest uitziende Lumberjacks en rechtopstaande Totempalen

Woensdag, 17 mei 2023.

Om 06.30 uur ligt Ketchikan al in de stralende zon.

We hebben de wekker extra vroeg laten rammelen omdat we ons al om 08.20 uur moeten melden op de kade bij met tourbordjes zwaaiende dames en heren van de excursie-aanbieders. En we willen voor die tijd nog even een boterham🥪 en een kop koffie nuttigen. Om 08.05 uur roept cruise- & traveldirector Al (from Jamaica) om dat we van boord kunnen. Midship Maindeck dit keer. Het vogeltje🐦 in de iPad vindt het goed dat we aan land gaan. Op naar degene die staat te zwaaien met het bordje waarop onze excursie vermeld staat. Ook nu is het weer een chaos. De bordjeszwaaiers lopen door elkaar, met als gevolg dat ook de passagiers door elkaar gaan lopen. Maar goed, uiteindelijk staan we dan op de goede plek maar is de bus die ons naar de Great Alaskan Lumberjack Show moet brengen vol. No worries, het is een ritje van een paar minuten dus even geduld en dan kunnen de achterblijvers mee met de volgende bus. Zo gezegd, zo gedaan. Na een tijdje komt de bus en na het gewoonlijke geschravel zit iedereen eindelijk, krijgen we van de jonge dame die ons op het hart drukt dat ze oud genoeg is om de bus te mogen besturen, de veiligheidsinstructies en kunnen we op weg. De hele rit duurt nog geen 3 minuten🙈 en als we dat hadden geweten waren we te voet naar de plaats van bestemming gegaan. Maar ja, als…. 

De Alaskan Lumberjack Show staat op het punt van beginnen. Er zijn twee kampen, Dawson Creek Camp🇨🇦 en Spruce Mill Camp🇺🇸 en ieder kamp heeft zijn aanhangers in het publiek. De bedoeling is om zoveel mogelijk lawaai te maken als de woest uitziende houthakkers hun kunsten vertonen. Het is een wervelende show met een hoog entertainment-gehalte. Maar toch, de woest uitziende houthakkers moeten wel staande op dikke boomstammen deze doormidden hakken; gooien met bijlen 🪓; met de handzaag schijven zagen van de boomstam; een rechtopstaande boomstam doormidden hakken; met de kettingzaag twee gelijke schijven van de boomstam zagen; en alleen met behulp van een touw en schoenijzers een hoge boom beklimmen. En meer van dat soort spektakel in competitieverband. De winnaar van elk onderdeel mag een vlaggetje plaatsen en het team met de meeste vlaggetjes wint. Dat alles gaat in een flink tempo en uiteraard onder aanmoediging van het enthousiast joelende publiek. Het is weliswaar een show die wordt opgevoerd ten behoeve van de toeristen, maar toch. Ze moeten er wat voor doen. De winnaars zijn uiteindelijk de twee van Spruce Mill Camp🇺🇸. Het was FUN🥳

Het volgende item van deze tweede excursiedag is een bezoek aan Totem Bight State Park. En dit keer is onze driver en tourguide TJ. Het instappen is voor enkele gasten een enorme opgave. De een komt geen centimeter vooruit zonder zijn rollator, de ander, die zeker tegen de 200 kilo weegt, moet zich letterlijk naar binnen wurmen en zucht, als hij zich op de twee stoelen voor ons laat vallen: “This bus is made voor small people!” Ik hou met alle macht de rugleuning van zijn stoelen tegen want ik ben bang dat de rugleuning het begeeft en hij met zijn 200 kilo naar achteren klapt. Je vraagt je af waarom deze mensen meegaan met zo’n  busexcursie. Maar goed, ieder zijn ding.  
TJ geeft de veiligheidsvoorschriften door en dan gaan we op weg. TJ komt uit Arizona en is enkele jaren geleden door zijn church voor twee jaar uitgezonden naar Alaska en hij loves it here. Hij loves it so much dat hij nu elke zomer hier naar toe komt om te werken. Hij wil zich uiteindelijk hier permanent vestigen want de hitte van Arizona vindt hij maar niks meer. Onderweg naar Totem Bight State Park vertelt hij het een en ander over Ketchikan en het leven hier. Ketchikan heeft bv maar één autodealer/garage en die verkoop alleen occasions. Wil je een nieuwe auto dan koop je die in Seattle en wordt deze per container vervoert naar Ketchikan.  

We arriveren bij het park en TJ vertelt dat we hier zo’n anderhalf uur zullen verblijven en dat we slechts één mijl hoeven te lopen langs de verschillende totempalen waar hij telkens iets over zal vertellen. De 400-ponder voor ons roept: “I’m not going to walk! I stay in the bus!” Uiteindelijk wurmt hij zich dan toch maar met veel zuchten en steunen uit de stoelen en waggelt naar buiten. Hij ruikt niet bepaalt fris🫢 Hij post zich, met een mede-not-walker, op een houten bank voor de Trading Post. See you later. 
En dan het verhaal over Totem Bight State Park:  “Met de groei van niet-inheemse nederzettingen in Zuidoost-Alaska in de vroege jaren 1900, en de neergang van een ruileconomie, verhuisden inboorlingen naar gemeenschappen waar werk beschikbaar was. De dorpen en totempalen die ze achterlieten, werden al snel overwoekerd door bossen en uitgehold door het weer. In 1938 startte de U.S. Forest Services een programma gericht op het redden en reconstrueren van deze grote cederhouten monumenten. Door fondsen van het Civilian Conservation Corps (CCC) te gebruiken om bekwame beeldhouwers van de oudere inboorlingen in te huren, gebeurden er twee dingen: jonge ambachtslieden leerden de kunst van het uithakken van totempalen, en totems die in het bos hadden liggen rotten, werden gerepareerd of gedupliceerd.  

Tegen de tijd dat de Tweede Wereldoorlog het CCC-project vertraagde, waren het gemeenschapshuis en 15 palen op hun plaats. De naam van de site werd vervolgens veranderd in Totem Bight. Bij de status van staat in 1959 ging het eigendomsrecht op het land over van de federale overheid naar de staat Alaska, en de site werd in 1970 toegevoegd aan het National Register of Historic Places.”

Het is een mooie en interessante rondleiding en we zijn blij dat we deze keuze hebben gemaakt. Als we bij de Trading Post arriveren zitten de twee non-walkers nog gebroederlijk op het bankje. Zoals eerder opgemerkt; waarom boek je dan een excursie als je niet in staat bent om deel te nemen. 

TJ brengt ons weer terug naar het centrum en int z’n fooien. Een van de gasten zegt tegen zijn vrouw als die hem wat dollars geeft om TJ te bedanken: “$44 is enough”. Die hebben duidelijk de mogelijkheid om de flappen flink te laten wapperen.
We gaan Ketchikan nog even te voet verkennen. We zijn niet alleen want buiten de Nieuw Amsterdam liggen er nog vier grote cruiseschepen aan de kades voor anker. Ik heb een paar coupons voor een free gift en daar ben ik heel gevoelig voor🤭 Het resultaat is een stenen pijlpunt en twee zilveren walvisstaartjes. Eerder op de dag hebben we bij de houthakkers twee golfballen gescoord met het logo van de Lumberjack Show.🫣

 
Weer een mooie, zonovergoten dag die helaas ten einde gaat. Vanavond geen theaterbezoek want de zichzelf “comedian” noemende gast die op de bühne staat is niet our pakkie on. Vannacht gaat de klok ⏰ weer een uur vooruit. Een uurtje minder slaap😴