Zondag = wasdag

Zondag 26 mei 2024

 
Ook vandaag verblijven we op de East Kinzua Campground. Onze buren links van ons (grootouders met kleindochter) zijn early birds en zitten al om 08.00 uur buiten in hun campingstoeltjes rond de firepit. Oma rookt een sigaartje en moet hoesten.  
Rechts van ons staan, behalve de mensen met de boot achter hun pick-up🛻, ook een echtpaar dat woont in een grote trailer met slide-outs. Hun pick-up🛻 staat elders geparkeerd. Aan de rand van het grasveld staan cabins (blokhutten) en in drie daarvan huizen jonge gezinnen. Ze horen allemaal tot één family. Het echtpaar in de trailer met hun 3 kinderen (+aanhang) en 8(!) kleinkinderen in de leeftijd van 2-5 jaar. 7 jongetjes en 1 meisje die het heel erg naar de zin hebben. Ze kunnen van ‘s morgens vroeg tot ze naar bed moeten lekker ravotten. Maar ook de kinderen die tegen de avond rond de kampvuren zitten en, zoals we kunnen horen, heel veel te vertellen hebben, vermaken zich prima. Er wordt uitgebreid gegeten met z’n allen en uiteraard gaan dan de BBQ’s aan. De ouders daarentegen houden het allemaal een beetje in de gaten en vormen het stabiele middelpunt. Het lijkt ons een familyreünie. Waarschijnlijk zien ze elkaar niet zo vaak en dan biedt dit lange vrije weekend een mooie gelegenheid. Later op de dag horen we moeder zeggen tegen de achterburen: “I need a vacation after this vacation!”

Voor ons is het vandaag wasdag en koffer-nummer-1-inpakdag. Iets wat absoluut noodzakelijk is maar een van de minst leuke dingen van een vakantie. En dan heb ik het niet over het doen van de was.
Gisteren heb ik Buck gevraagd hoe laat ik terecht kan in de laundryroom. Dat is om 10.00 uur. Een mooie tijd. Ik verzamel de vuile was en we gaan richting de wasserette die zich achter de office bevindt. Als we dichterbij komen zien we Buck en een compaan op hun knieën bij een afvoerput zitten. Er zit ergens een verstopping, maar waar dat is de vraag. Er kan op dit moment dus niet gewassen worden. Ach geen probleem, dan kom ik over een uur of zo wel terug.

 
Vanuit ons huis hebben we zicht op de plek des onheils en aangezien de compaan een rode pick-up🛻 heeft is de kust veilig zodra deze weg is. Dat is na een uur inderdaad het geval, dus we wagen weer een poging.

Buck maakt de deur open en adviseert welke machine ik het beste kan gebruiken. Nou is dat niet zo moeilijk want van de drie wasmachines zijn er twee “out of order”. Er zijn twee drogers en Buck vindt de oudste de beste. Er zit weliswaar geen timer meer op maar als ik er 4 quarters ingooi en tussendoor de deur niet openmaak dan is de was droog als de machine stopt. 

Het wassen kost 5 quarters en terwijl de was draait kan ik ondertussen gebruik maken van het internet🛜 van de office. Voor de rest zijn we hier op het hele complex verstoken van het internet🛜. Er is totaal geen bereik wat we ook proberen. Dus het doen van de was in de buurt van de office biedt mij de mogelijkheid mijn blog bij te werken en de mail te checken. Lei gaat ondertussen wat foto’s van de omgeving maken en koffer nr.1 uit de berging tevoorschijn halen zodat we straks daarmee aan de slag kunnen.

 
Buck doet maintenance werkzaamheden. Gisteren vertelde hij o.a. dat hij 65 jaar oud is. Wij dachten eerlijk gezegd dat hij veel ouder zou zijn. Buck heeft veel geleden, zowel lichamelijk als geestelijk. En dan is het natuurlijk ook nog eens hard werken: van ‘s morgens 09.00 uur tot ‘s avonds 20.00 uur en dat 7 dagen in de week het hele jaar door. Werken tot je er bij neervalt en niet, zoals bij ons, met 67 met pensioen.  
Dan hebben wij absoluut niks te klagen! 
De was is na 5 quarters weer schoon en gaat vervolgens in de droger. Ik stop hier voor de zekerheid ook 5 quarters in. Omdat er geen timer meer op zit maak ik na een half uurtje de deur open om te kijken of er schot in het droogproces zit. Ongelooflijk maar de was is hartstikke droog én komt kreukvrij uit de machine. Even alles netjes opvouwen en dan heb ik voor de laatste keer gedurende deze reis de was gedaan. En dat voor $ 2,50.

 
Terug naar de camper voor het volgende project; koffer nr.1 inpakken😫. Altijd weer een gedeuns en een kwestie van passen en meten. Uiteindelijk na 20 kg gaat het slot erop en de riem eromheen. 
Koffer nr.2 komt dinsdag aan de beurt. 
Voor de rest is het vandaag pelan pelan.
Ik waag nog een poging om iets de wijde wereld in te gooien maar dat lukt voor geen meter. Digitaal afgesloten van de buitenwereld.