Bye USA 🇺🇸, hello Canada 🇨🇦

Dinsdag 28 mei 2024

Nog één hele dag te besteden hier in Canada🇨🇦🍁 en dan zit het er weer op (wat deze vakantie betreft in ieder geval😉😊).

 
Om 10.50 uur verlaten we de Grand Island KOA die slechts 7 km verwijderd ligt van het Niagara Falls State Park. De Amerikaanse🇺🇸 kant van de watervallen. En als je er dan toch bent, dan ga je er uiteraard naartoe. De lucht ziet er enigszins dreigend uit maar dat mag de pret niet drukken. Als we dichter in de buurt van het State Park komen zien we in de verte de skyline van de Canadese zijde van Niagara Falls die we vijf weken geleden bezocht hebben. Ook is heel duidelijk de enorme waterdampwolk te zien die opstijgt boven de Horseshoe Falls. We rijden het park binnen en zoeken een parkeerplek voor ons huis. En dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Er zijn wel plekken waar je auto’s kunt parkeren maar geen voor RV’s. We rijden wat rondjes en volgen de aanwijzingen richting de RV- en Busparking. Maar telkens komen we bij een plek die afgesloten is. Ondertussen zijn we het park weer uit en rijden we door het “centrum” waar het al helemaal een gedeuns is. Er zijn alleen plaatsen bij de grote hotels maar die vragen $20,- en dat vinden we een beetje veel voor misschien een uurtje parkeren🅿️. Ondertussen is het ook nog gaan regenen🌧️. Heel jammer maar het is niet anders.Omdat we de moed niet meteen opgeven rijden we weer naar de ingang van het State Park en maken een laatste rondje. Maar nu nemen we de afslag naar Goat Island. Dat is een goede beslissing want we zien op een gegeven moment langs de kant van de weg een bord waarop staat “Maximum parkingtime 20 minutes”. En de plekken zijn royaal genoeg om een RV te kunnen parkeren. We willen toch graag nog een glimp opvangen van het watergeweld en dan maar even flink de pas erin om bij een mooi uitzichtpunt te komen. Weliswaar niet bij het enorme watergeweld van de Horseshoe Falls maar toch is het een bijzonder indrukwekkend schouwspel dat we voorgeschoteld krijgen.
Als je de breedte van de wateraanvoerroute ziet dan pas begrijp je waar die enorme hoeveelheid water vandaankomt die zich naar beneden stort. Er worden weer de nodige foto’s gemaakt. 
Omdat we niet het risico willen lopen dat we op de bon geslingerd worden vanwege het overschrijden van de parkeertijd gaan we weer terug richting ons huis. Eerst nog even een bezoek aan de restrooms en dan moeten we rennen naar de RV om niet al te doorweekt te raken want het valt weer eens met bakken uit de lucht.  We verlaten het Niagara Falls State Park en rijden via de Rainbow Bridge (waar we $10 toll mogen betalen om eroverheen te rijden) naar de grensovergang. We verlaten de USA🇺🇸 en rijden Canada🇨🇦 binnen. 
We sluiten netjes aan in de rij en wachten geduldig. En uiteraard gaat de afhandeling van de douaneformaliteiten in de rij naast ons sneller😳. We wachten rustig af tot we bij het hokje zijn waarin zich een greek van een douanier bevindt. Hij heeft duidelijk een pesthumeur en straalt dat ook uit. Geen happy face. We beantwoorden netjes de vragen die hij kortaf stelt en nadat hij naar buiten is gelopen om het kenteken te bekijken krijgen we onze paspoorten terug en zijn we vrij om te gaan. Freedom!! 
Zo, dat was dat. En dan nu starten aan de lange rit naar de eindbestemming van vandaag, de Nicolston Dam Campground in de buurt van Cookstown. 
Wat volgt is een horrorrit over de drukke Highway waar het verkeer soms over vijf banen raast. Daarbij valt de regen regelmatig met bakken uit de lucht en staat er ook nog een enorme wind. De vrachtwagens die je links en rechts passeren maken het ook niet gemakkelijker.   
Op een gegeven ogenblik is het echt tijd om een pauze in te lassen en gelijk de tank weer te vullen. Even koffie met een donut🍩 van Tim Horton naar binnen werken en dan weer de weg op. Dachten we….

 
Na regen en wind is het nu file, file, file. Zover we kunnen kijken (en dat is hier heel ver) is het langzaamrijdend verkeer. Kilometers lang. TomTom geeft aan dat er nog 37 km te gaan zijn. Daar doen we uiteindelijk meer dan een uur over. Later horen we dat deze highway, rondom Toronto, de drukste van het land is. Maar wil je op de plaats van bestemming komen dan zul je deze weg moeten nemen.

 
Rond 17.00 uur arriveren we bij onze overnachtingsplek. Er is niemand meer aanwezig in de office (Closed) maar buiten aan de deur hangen aan een (was)lijn 7 enveloppen. Op een daarvan staat onze naam en in de envelop zit de plattegrond met daarop onze plek aangegeven en een “parkpas” waaraan een kaartje met een barcode is geniet waarmee we de slagboom kunnen openen zodat we het park op kunnen rijden. 
We zijn absoluut blij met de keuze van deze camping. We hebben een plek waar we onze camper gewoon dwars neer kunnen zetten. En dan hebben we eromheen nog een gigantische plek. Super! Jammer dat het maar voor één nacht is. 
Nadat we ons hebben geïnstalleerd volgt het onvermijdelijke, het pakken van koffer🧳 nr.2. En zoals bij ons altijd het geval is levert het een probleem op om alle spullen die we mee naar huis willen nemen in de koffer🧳 te krijgen. Je kunt wel willen maar op een gegeven moment is vol vol en valt er niks meer te proppen. En dus gaan er weer spullen uit de koffer🧳 en hebben we uiteindelijk een tas vol die we afgeven aan twee medecampingbewoners die voorbij komen wandelen met hun hond. 
Een zestal plastic opbergbakjes met deksel, de kleine handveger met blik😢, een rasp die we hadden aangeschaft om wortels en aardappelen te raspen, twee pakken spaghetti, een zak rijst, een pak koffiefilters, een pak koekjes. Ze zijn er blij mee en wij zijn blij dat de spullen goed terechtkomen en niet in de container belanden. 
Maar toch blijft het een opgave om alles mee te krijgen. We zullen uiteindelijk morgenochtend zien wat er definitief in de koffer kan en wat dan eventueel nog in de rugzakken kan.

We hebben vandaag 233 km afgelegd.