De dag van vertrek en thuiskomst (epiloog).

Woensdag 29 mei 2024

De dag van vertrek is dan toch aangebroken helaas. Het wordt een lange dag want onze vlucht vertrekt vanavond pas om 23.50 uur🙄.  Maar eerst vanmorgen een laatste poging wagen om koffer🧳nr.2 dicht te krijgen. Dat lukt uiteindelijk met heel veel moeite. Het ontbijt is karig want we hebben alleen nog wat brood, 2 plakjes kaas en 4 plakjes ham. Nog ieder een beker melk en dat was het dan. Op de luchthaven halen we de schade wel in.

 
We hebben enkele dagen geleden een voorraad water (in flesjes) aangeschaft in de veronderstelling dat we die allemaal wel nodig zouden hebben vanwege de warmte. Maar uiteindelijk hebben we nog 15(!) flesjes over. We horen iemand rondrijden op een grasmaaier. Zodra ik hem in het vizier heb ga ik naar buiten en vraag hem of hij het water wil hebben. Dat wil hij wel. Mooi, ook weer geregeld. Hij blij, wij blij.  
Het bed wordt afgehaald en dekens, lakens, dekbedden worden netjes opgevouwen op het bed gelegd evenals de handdoeken. Een laatste kastjescontroleronde voor de zekerheid en dan is het tijd om te vertrekken.  
We moeten uiterlijk om 11.30 uur de camper inleveren maar voor die tijd moeten we nog 💩🚿dumpen en zorgen dat de benzinetank helemaal vol is. Om 10.40 uur verlaten we de Nicolston Dam Campground en even verderop stoppen we bij het tankstation⛽️ om voor de laatste keer te tanken.  
Fraserway RV ligt op slechts 10 minuten rijden en we arriveren hier ruimschoots op tijd. We zijn niet de enigen die de camper inleveren want vóór ons rijden nog twee RV’s richting Fraserway.  
We zetten ons huis op de plek die ons wordt aangewezen en laden de bagage uit. Dan is het even wachten tot een van de medewerkers tijd heeft om een controleronde te maken. Thomas is degene die komt checken of alles in orde is. Gelukkig hebben we geen vervelende dingen meegemaakt gedurende de reis. Een keer hebben we een reclamebord geraakt dat op de grond stond voor de benzinepomp. Dat leverde een kleine beschadiging op. Helaas blijkt het toch niet zo’n kleine beschadiging te zijn want deze bevindt zich op een dusdanige plek dat het deurtje van het opbergvak boven de beschadiging vervangen moet worden. Het deurtje is een beetje ontzet😧. Kosten: $ 750 + tax = $ 847,50  Kassa!!!  
Een gevalletje verzekering dat ongetwijfeld in orde komt maar toch. Moet je weer allerlei administratieve handelingen verrichten om het bedrag dat meteen is afgeschreven van de creditcard terug te krijgen. Waat ein gedeuns! Het schadeformulier wordt opgesteld en we krijgen netjes een kopie die we kunnen overhandigen aan de verzekeringsmaatschappij van Travelhome. 
Het transferbusje zat vol met zurück in die Heimat fliegende Deutsche Gäste en is daarom al vertrokken richting Toronto. We moeten wachten tot het busje weer terug is. Voor ons is dat geen probleem want we hoeven pas om 20.00 uur op de luchthaven te zijn. We gaan buiten lekker onder de parasol aan een tafeltje zitten met een beker koffie. Lei gaat eens rondkijken op het terrein waar alle soorten en maten campers staan. Ideeën 💡💡opdoen wellicht voor een volgende keer? De dame die de leiding heeft over dit filiaal van Fraserway komt vragen of we zin in fruit hebben. Hoe lief is dat. Ze spreekt met een Duits accent en als ik vraag of ze oorspronkelijk afkomstig is uit Duitsland🇩🇪 vertelt ze dat ze heel wat jaren geleden in de buurt van Köln heeft gewoond. Ze kent Venlo want met haar ouders ging ze wel eens naar Venlo om boodschappen te doen. Als ik Die zwei Brüder noem roept ze: “Yes! I remember!”. Wat is de wereld dan toch klein. It’s a small world afterall🎶. 
Thomas, de RV-controleur, komt ook even checken hoe het met ons is en biedt vervolgens aan ons naar het vliegveld te brengen. De chauffeur van het busje heeft nl. laten weten dat hij nog zeker anderhalf tot twee uur nodig heeft om zich door het enorm drukke verkeer rond Toronto te worstelen. Wat een aardige Thomas. 
We accepteren zijn aanbod en Thomas gaat op zoek naar een geschikt vervoermiddel. Er is genoeg aanbod en het wordt een campervan. Kunnen we gelijk even kijken👀 of dit misschien iets is om een eventueel volgende keer te huren. 
Om 12.30 uur vertrekken we vanaf deze Fraserway-locatie in de buurt van Cookstown voor de privé transfer naar de luchthaven van Toronto. 
Thomas vertelt dat hij in Toronto is geboren en opgegroeid. Hij werkt normaalgesproken in de Fraserway-locatie in Whitehorse in de Yukon maar is nu gedurende enkele weken hier werkzaam. Hij vindt het fijn om even back home te zijn maar hij kijkt er toch naar uit om straks weer terug te gaan naar Whitehorse waar het een stuk rustiger (more peacefull) is en waar je als het ware een beetje verstoken bent van al het negatieve wereldnieuws. En dat is fijn. Wij kunnen dat beamen want tijdens deze ruim 5 weken hebben we ook praktisch niks meegekregen van alles wat zich afspeelt op deze aardbol. Geen tv📺, regelmatig geen internet🛜, soms ontvangst op de autoradio📻 met alleen muziek🎶. Inderdaad very peacefull. Het is razend druk op de weg rond Toronto. 
Thomas vertelt dat hij binnenkort naar vrienden in Deventer gaat en vervolgens gaan ze samen naar de Olympische Spelen in Parijs. Hij verheugt zich er erg op. 
We arriveren om 14.00 uur bij terminal 3 van de Toronto Pearson International Airport en nemen afscheid van Thomas die nu door de verkeerschaos weer terug naar Cookstown gaat.  
En dan volgt nu het lange, lange, lange wachten…… We kunnen onze koffers🧳🧳 pas vier uur vóór vertrek droppen. Onze vlucht✈️ vertrekt om 23.45 uur dat betekent om 19.45 uur (hopelijk) inchecken en koffers🧳🧳 droppen. Er zijn heel weinig zitmogelijkheden in de gigantische vertrekhal en de paar stoelen die er zijn zijn uiteraard bezet. We gaan bij een koffie/broodjes-corner aan een tafeltje zitten en besluiten dat we hier pas weggaan als we in kunnen checken. Dat is geen enkel probleem. De koffie die we bestellen is de laatste die hier vandaag verkrijgbaar is. We vragen twee grote bekers maar er zit nog maar voor twee kleine bekers koffie in de pot🫣. We vermaken ons met lezen, mensen kijken (heel erg onderhoudend😂), de hele vertrekhal op en neer wandelen, koffie halen bij Starbucks verderop, burrito 🌯 eten, het grote bord met vertrekinformatie nauwlettend in de gaten houden, en zo kruipen de uren voorbij. 
Tegen 19.30 uur gaan we richting de incheckbalie. Er staat een grote groep luidruchtige tieners en omdat we geen zin hebben hier achter aan te sluiten loop ik naar twee Air Transat mensen die bij de “elite”-ingang staan. Ik zeg dat we in willen checken maar niet weten waar we moeten zijn. “Go ahead!” en we mogen linea recta doorlopen naar de balie. Tja, als je niks vraagt, dan…. 
Koffers🧳🧳 afgeven (2x 23kg!) en dan kunnen we eindelijk naar de security waar, in tegenstelling tot Schiphol, sommige items uit de rugzakken🎒🎒gehaald moeten worden.  Een “probleem” vormt de verbandschaar die in onze medicijntas zit. Uiteindelijk is het toch geen gevaarlijk item en mogen we door. 
Na de security is er het een en ander te beleven. Winkels, restaurants, koffiezaakjes en heel veel zitplaatsen. Het is nog een fikse wandeling naar de gate waar we om 22.45 uur al aan boord kunnen gaan van het vliegtuig✈️. 
Om 23.50 uur gaan we dan eindelijk de lucht in en begint de 7 uur durende vlucht naar Schiphol. Onze dag duurt nu al ruim 16 uur. 
We vliegen met Air Transat, een Canadese maatschappij, maar we weten nu al zeker dat we de volgende keer weer met KLM vliegen. Meer vertrektijdmogelijkheden maar ook een betere service en verzorging aan boord. Nu is het goed maar niet om over naar huis te schrijven✍🏻.
Om 13.00 uur (voor ons is het 07.00 uur🥱). landen we op de luchthaven van Schiphol. Wat volgt is de lange wandelweg naar de douane🛃 en vervolgens de bagageband. Een tijdje wachten en dan komen  onze koffers🧳 🧳 aangerold. Toch altijd weer een opluchting. We gaan via niks aan te geven naar de grote hal en zien dat onze trein🚂 naar Venlo om 14.15 uur vertrekt. Mooie tijd, zijn we rond 16.30 uur weer thuis. 
We checken in en dalen af naar spoor 1-2. We staan een tijdje en dan: “Trein naar Venlo rijdt niet!”😩 Wat nu? Lang verhaal kort: er is geen enkele mogelijkheid om via Utrecht (hét knooppunt) naar het zuiden te reizen. Er staat op een héél strategische plek een trein met een gevaarlijke stoffen lekkende wagon. Alle hulpdiensten zijn ingeschakeld en het treinverkeer naar het zuiden ligt plat. 
We nemen de sprinter die, via allerlei exotische plaatsen zoals Naarden, Bussum en Hilversum Media Park, als eindbestemming Utrecht heeft. We zien dan wel verder. Er wordt omgeroepen dat er op Utrecht Centraal spoor 18 een trein staat die rond 16.00 uur naar het zuiden zal vertrekken. Dus aangekomen op Utrecht Centraal met een (voor zover dat mogelijk is met twee zware koffers en dito rugzakken) rotgang naar spoor 18. Daar aangekomen: “de trein naar het zuiden vertrekt vanaf spoor 15!” WTF!!!🤬 Weer naar beneden ⬇️ door de hal en weer naar boven ⬆️. Het is hartstikke druk en als de trein arriveert wurmt iedereen zich naar de ingangen. Na wat geduw en met hulp van een aardige medereiziger kunnen we de trein in en staan we als haringen in een ton op elkaar gepropt. Absoluut niet fijn. Wat volgt is een uitermate vervelende rit via Den Bosch naar Eindhoven. Blij dat we eruit kunnen en nu op naar het perron waarvandaan de trein naar Venlo vertrekt. Uiteindelijk arriveren we met een fikse vertraging van bijna anderhalf uur op het Venlose station. In plaats van instappen op Schiphol en blijven zitten tot Venlo was het instappen op Schiphol en overstappen in Utrecht én Eindhoven om uiteindelijk in Venlo te komen. 
Het is 18.00 uur en voor ons gevoel 12.00 uur. Onze dag duurt ondertussen 26 uur….

Vakantie, je moet er wat voor over hebben.

We zijn blij als we de sleutel🔑 in het slot van onze voordeur kunnen steken. We zijn thuis en onze bijna 6 wekende durende roadtrip zit erop.  
Nu volgt het acclimatiseren, het wennen aan de Venlose tijd, het uitpakken van de koffers,    het reorganiseren van de ontelbare foto’s, het laten bezinken van alles wat we hebben meegemaakt. Kortom uitrusten en bijkomen van de vakantie😊.

Morgen maar eens kijken wat er allemaal geregeld moet worden ten aanzien van de verzekeringen (camperschade en kapotte bril) en bij de NS, vanwege de vertraging, ons reisgeld terugvragen. Maar dat is morgen. Eerst uitslapen🥱😴.

We hebben:
*5568 km afgelegd in onze RV
*12 Staten doorkruist
*op 27 Campgrounds overnacht
*15 keer een tankstation⛽️ bezocht
*ruim 1170 (!) liter benzine getankt
*verschillende weersomstandigheden meegemaakt (regen🌧️, wind🌬️, storm💨,onweer🌩️, zon☀️, kou🥶, warmte🥵)
*heel veel lieve mensen ontmoet
*weer bij het graf van Elvis 👑 gestaan
*heel veel kerken gezien
*slechts drie greekgezichten meegemaakt  
*over slecht onderhouden wegen gereden  
*over goed onderhouden wegen gereden  
*veel roadwork meegemaakt  
*heel veel schitterende vrachtwagens en ontelbare stoere pick-up🛻trucks gezien
*verschillende Cracker Barrel’s bezocht
*diverse Walmarts bezocht  
*2500 (!) foto’s gemaakt🙈
*regelmatig geen internet🛜 bereik gehad
Kortom een onvergetelijke reis waar we nog heel lang van kunnen nagenieten.

Dank aan onze “volgers” voor het met ons meereizen en voor de reacties die we met veel plezier gelezen hebben.

En excuus voor het feit dat de verslagen wat aan de lange kant waren🤭 maar als je zo lang onderweg bent dan moet je voor jezelf wel het een en ander noteren om te voorkomen dat je bij thuiskomst dingen vergeten bent.
Voor nu zit het er weer op en is het wachten tot ons volgende avontuur; 31 augustus gaan we weer aan boord van de MS Rotterdam en varen we o.a. naar IJsland🇮🇸.