Juneau, Red Dog Saloon, Icy Strait Point, eagle nr.2 en een zelfgemaakte handbezem

Vrijdag 20 juli 2018

Vandaag staat een lange dag in Juneau, de hoofdstad van Alaska, op het programma. We meren om 08.00 uur aan en een eerste blik uit het raam van onze hut laat een zonnetje zien. Dat belooft weer veel goeds. Andy, de cruisedirector laat via de intercom weten dat vandaag de uitgang is gesitueerd op A-deck forward en dat we allemaal pas om 21.30 uur weer terug aan boord moeten zijn. De laatste dagen hebben we herhaalde malen te horen gekregen dat het uitzonderlijk is dat we zo veel tijd in Juneau kunnen doorbrengen. We are the lucky ones! 
Na het ontbijt gaan we, gewapend met onze  iPads, aan land en op zoek naar WiFi. De mevrouw in het "Welcome-to-Juneau"-hokje overhandigt ons een stadsplattegrond waar de must-see-things op vermeld staan. WiFi hebben ze in café's, bars en restaurants en als je iets gebruikt dan krijg je de code. Wij besluiten dat we naar de openbare bieb gaan, pal tegenover de aanlegsteiger. Maar de bieb gaat pas om 13.00 uur open, dus eerst maar aan de wandel.
Zoals in de meeste plaatsen waar cruiseschepen aanleggen is ook hier het winkelaanbod van het soort toeristisch. Er zijn enorm veel juweliers en de meeste verkopers storten zich meteen op de voorbijkomende toeristen. Uiteraard hebben ze allemaal special offers en ook een "free gift for you madam". Ja dat zal wel, bekijk het maar met je special offer en je free gift. 
We gaan naar de Red Dog Saloon want het is ondertussen hoog tijd voor een Alaskan Amber.
De Red Dog Saloon is er een van het type moeilijk te beschrijven. Toch maar een 
poging wagen: via de klapdeuren kom je binnen in een grote ruimte met rechts de bar met met rood skaileer beklede barkrukken. Op de grond ligt een dik tapijt van zaagsel en op een verhoging zit een oude pianist met lange witte haren, een stars&stripes-bandana om het hoofd en een zonnebril op z'n neus. Hij speelt afschuwelijk slecht piano, maar niemand stoort zich er aan. We zoeken een plaatsje aan een rond tafeltje en vergapen ons aan de inrichting van dit etablisement. Er hangen overal opgezette dieren; een zwarte beer klimt tegen een pilaar naar boven in een poging een vluchtende cowboy te verschalken. Er hangt een grote berenval met daaronder een bordje "Texas mousetrap" daarnaast hangt een kleine val met een bordje "Alaskan beartrap". Je verveelt je hier geen moment, want telkens is er weer iets anders te zien. Achter het buffet hangt een pistool met daaronder de opmerking dat Wyatt Earp het indertijd vergeten is mee te nemen. Het plafond hangt vol met vlaggen en ook een bordje met de tekst: if our food, drinks and service aren't up to your standards, please lower your standards!
Wat een toffe plek! Voeg daarbij het glas Alaskan Amber en het begin van de dag kan niet meer stuk.
Na dit intermezzo gaan we de omgeving verkennen. Het is ook hier zalm, zalm, zalm. Op een lopende band die zeker vijf meter omhoog gaat worden grote, heel grote, dode zalmen naar boven getransporteerd die vervolgens met een fikse smak in een ijzeren opvangbak belanden. Boven staat een man die de vissen selecteert voor het vervolgtraject dat we echter vanaf onze positie op straat niet kunnen volgen.
Boven ons hangen aan dikke staalkabels de gondels van de aerial tramway die de toeristen de berg op transporten (en uiteraard ook weer terug). In eerste instantie lijkt ons dat wel wat maar een blik op de prijslijst zorg dat we van gedachten veranderen. $ 38,00 per persoon betalen om de berg op te gaan, het uitzicht bekijken en vervolgens weer af te dalen, is ons toch een beetje te gortig. We vervolgen onze weg door Juneau te voet en komen na een fikse klim uit bij "The Empty Chair". Een bijzondere plek met aandacht voor het niet zo fijne oorlogsverleden.
Een stukje verderop ligt de Grieks-Orthodoxe Kerk te pronken in de zon. 
We wandelen verder door de straatjes van Juneau en komen uit bij het State Capitol, dat -in tegenstelling tot de meeste State Capitols in de US- niet beschikt over een koepel. Je kunt hier een self-guided tour doen aan de hand van een flyer. Het is verbazingwekkend en onvoorstelbaar in deze tijd maar hier kun je zonder meer via de openstaande voordeur naar binnen. In het security-hokje zit niemand. Er ligt een boek dat je geacht wordt te tekenen en dan kun je op eigen houtje het gebouw bekijken. 
We nemen de lift naar de vijfde verdieping en dalen dan af. Af en toe komt er iemand uit een kantoor, begroet ons en laat ons verder met rust. We bekijken de ruimtes met boven de deuren de namen: "House of representatives", "House finance committee", "Office of the lieutenant governor", "Speaker's chambers" en "Senate chamber". 
Overal staan de deuren wagenwijd open en zijn wij de enigen die hier rondlopen.
Op de derde verdieping zit een secretaresse achter een balie die ons welkom heet en meteen daarna "I love your glasses!" roept. Dat is vandaag de tweede keer dat ik deze opmerking krijg. We vertellen haar dat we het onbegrijpelijk vinden dat we hier zo zonder meer naar binnen kunnen en dat er geen beveiliging is om ons in de gaten te houden. Zij vindt het doodnormaal dat iedereen hier gewoon in en uit kan lopen en ze hoopt dat dit nog heel lang het geval zal zijn. Wij hopen het ook.
Nadat we de nodige foto's hebben gemaakt van het interieur dalen we af naar de begane grond en gaan richting de uitgang. We horen luidruchtige kinderstemmen en als we beneden komen zien we een enthousiaste groep kleuters met hun juffen. Ze zijn op excursie en duidelijk heel nieuwsgierig.
Wij verlaten het regeringsgebouw en vervolgen onze weg door de straten van zonnig Juneau. Er hangen twee mannen tegen de gevel van een hoog kantoorgebouw en lappen, met gevaar voor eigen leven, de ramen.
Op straat staan mensen die lunchpauze hebben geduldig in de rij te wachten voor een hotdogstand. We passeren twee grote zwarte schoolborden waarop de regels "Before I die I want to" staan. Er hangt een bakje met krijtjes en wie dat wil kan opschrijven wat hij of zij nog wil doen. Het is grappig, ontroerend en heel bijzonder om te lezen wat mensen nog willen doen voor hun dood. De een wil een kleinkind, de ander wil schuldenvrij zijn, weer iemand wil varen door het Panamakanaal, een ander wil af van Trump en iemand wil trouwen met Elizabeth Cordero.
Tijd om naar de bieb te gaan en gebruik te maken van hun internet. Dat is gratis en voor niks en we mogen overal gaan zitten waar we maar willen, maar niet in de "children's section". De mailbox checken, het verslag posten en de foto's toevoegen. Al met al zijn we hier toch een uurtje zoet mee. 
Na deze internetactiviteiten wandelen we over de pier waar de watervliegtuigen aanleggen en de Zaandam ligt te pronken in de zon. Maar niet alleen de Zaandam. Er ligt nog een HAL-schip te pronken, nl. de Volendam, een identiek zusje. Ze liggen met de neuzen naar elkaar en dat levert een mooi plaatje op.
Het is ondertussen tijd om terug aan boord te gaan en ons op te maken voor het diner, dat we vanavond gebruiken in de Pinnacle Grill. We hebben een uitnodiging gekregen en we worden al om 18.00 uur verwacht. Wel wat vroeger dan gebruikelijk, maar dat maakt voor een keer niets uit. We worden hartelijk welkom geheten bij binnenkomst en naar de tafel gebracht door onze kelner voor vanavond genaamd Herrie dat hij zelf vertaalt als "A lot of noise". Even later komt de sommelier met de wijnkaart op haar iPad. Het goedkoopste flesje wijn kost $ 89,00........ Wij gaan voor een glaasje Cabernet Sauvignon van het huis want dat past in ons "drankenpakket". Pasje laten swipen en klaar. Het eten is voortreffelijk en Herrie doet zijn stinkende best. Maar niet alleen Herrie, ook de wijndame, de ontvangstdame, de kok, allemaal informeren ze of alles naar wens is en wat ons betreft is dat zeker het geval!
Na het eten kunnen we nog genieten van een laatste blik op Juneau want we vertrekken pas om 21.30 uur. Als we over de reling hangen zien we in het water enorm veel gigagrote zalmen zwemmen. Het is nog gezellig druk op de kade en twee aandachttrekkende kerels in zwembroek springen vanaf de kade het water in om vervolgens via een trap weer naar boven te klauteren. Omdat er vanaf de boot een aantal mensen reageren op hun aandachttrekkerij blijven ze aan de gang en springen ze telkens weer het koude water in. Simpele zielen.
De Volendam verlaat als eerste de haven van Juneau. Dag zusje!
Wij volgen en gaan op weg naar Icy Strait Point.

Zaterdag 21 juli 2018

We verlaten vanmorgen vrij vroeg de boot gaan via een lange loopbrug op weg naar Icy Strait Point, en de "Historic Hoonah Packing Company". 
Hier kunnen waaghalzen zich via een anderhalve mijl lange zipline naar beneden laten "zippen" en daar mogen ze ook nog $ 149,00 p.p. neerleggen. Kassa! Wij bekijken het hele gebeuren via een groot scherm op een platform waar we zien dat de waaghalzen in tuigjes worden gehesen en -nadat alles op veiligheid is gechecked- gaan de poortjes open. Anderhalve minuut later zien we ze naar beneden komen en hebben ze de "time of hun life" gehad (voor $ 149,00).
We wandelen via een mooie weg langs de historische huisjes die bewoond zijn en waar bordjes met "Private residence" duidelijk moeten maken dat men niet geacht wordt hier naar binnen te gaan. Er is een klein kerkhof en in het gebouw dat vroeger als visverwerking dienst deed is nu een verzameling van souvenirwinkeltjes gevestigd. We bekijken het aanbod maar vinden niks van onze gading. 
Er rijdt een bus naar Hoonah dat 1,5 mijl verderop ligt, maar er is ook een wandelweg en daarom is voor ons de keuze gemakkelijk; wij gaan lopen. We moeten wel zorgen dat we om uiterlijk 13.00 uur weer bij de boot zijn. Het is 10.30 uur als we op weg gaan en onderweg passeren we een scheepswerf waar een visser zijn bootje aan het schuren is. Iets verderop ligt pal aan de weg een kerkhof waar mensen van verschillende geloven gebroederlijk bij elkaar begraven liggen. Joods, Christen, Russisch Orthodox, Moslim. Geen verschil, allemaal eender, allemaal dood.
Een half uurtje later arriveren we in het "centrum" van Hoonah. Dit is het eigenlijke Alaska! Houten huisjes, visserbootjes, houtbewerkers die kano's en totempalen maken, een mevrouw die uit het binnenste van takken van een of andere boomsoort een zalf maakt die helpt tegen werkelijk alle kwalen die een mens maar kan krijgen. En mocht het zijn dat je innerlijke ik iets mankeert dan kan er van het binnenste van de tak gewoon thee getrokken worden. En uiteraard is het goedje te koop; 1/2 oz. kost $ 6,00 en ze ships over the whole world. Thank you! But no thank you.
Even verderop zit de plaatselijke eagle boven in de boom en bewaakt haar nest met daarin een baby-eagle. Mooi indrukwekkend plaatje! We krijgen even later zelfs ook nog de baby te zien die zijn/haar vleugels laat wapperen. Oefenen voor straks als hij/zij uitvliegt. 
Hoonah is een leuk plaatsje om door te wandelen en de plaatselijke bevolking te observeren. Bij een mevrouw die een kraampje langs de weg heeft kopen we een kleine door haar zelfgemaakt handbezem voor aan onze muur met de handbezemverzameling die we in de loop van de tijd hebben vergaard. En een sleutelhanger van touw. Het is een superaardige mevrouw die allemaal zelfgemaakte spulletjes van touw verkoopt, die woont op een bootje en af en toe in een tentje en totaal geen waarde hecht aan luxe. Een natuurmens, maar wel met een eigen website. Ze is helemaal over the top als ik haar vertel dat de bezem niet als gebruiksvoorwerp wordt aangeschaft maar als muurdecoratie in the Netherlands in a town called Venlo. Ik beloof haar een foto te mailen als de bezem een plekje heeft gekregen aan de muur. Dat stelt ze heel erg op prijs. Aardig mens!
Langzaam maar zeker wordt het tijd om terug te wandelen richting Icy Strait Point want we willen absoluut niet op het laatste moment arriveren bij de boot. Onderweg passeren ons een meisje en een knul op de fiets. Zij roept heel hard "Sorry!" want de fiets heeft geen bel en hij roept als hij ons voorbij fietst: "My legs are burning! She made me do this!".  Geen wonder dat zijn legs burnen. Hij zit op een fiets die veel te klein/te laag is voor hem. Hij is een flinke kerel van zeker 1 meter 95 en zijn fiets heeft de maat voor iemand van 1 meter 50. Amerikanen hebben geen kaas gegeten van fietsen. Tot overmaat van ramp moet hij ook nog tegen de wind en berg op fietsen. Arme kerel. Maar hij draagt wel een helm en he loves her.
Via de toeristische route door Icy Strait Point kuieren we terug richting de Zaandam en via de lange loopbrug gaan we weer aan boord. Welcome home!
Om 13.30 uur gaan de trossen los en maken we plaats voor de Seabourn Sojourn die geduldig ligt te wachten om aan te kunnen leggen. 
Om 16.30 uur toetert kapitein Carsjens op zijn scheepshoorn en neemt op deze manier afscheid van de "pilot" die er de laatste paar dagen mede voor heeft gezorgd dat we veilig door de wateren zijn gevaren en die nu de boot heeft verlaten. Thank you and bye!
We varen nu richting de open zee, de Golf van Alaska.
Eten doen we weer zoals gewoonlijk in de Main Dining Room waar we weer hartelijk worden begroet bij binnenkomst om 19.45 uur door de hoofdsteward en onze vrienden Yopi en Andrew. 
Het eten is voortreffelijk en we sluiten af met een Southern Bell Cordial (Grand Marnier en Southern Comfort) in een souvenir glass. De wijnkelner vertelt ons dat als we zes verschillende glaasjes hebben verzameld we van hem een doosje krijgen om ze in te doen. Toffe peer die wijnkelner.
Theatertime! Op het programma staat vanavond Kenny Byrd, een buikspreker. En daarna om 23.00 uur de Fillipino Crew Show. Zowel Kenny Byrd als de Fillipino Crew Show zijn helemaal top!
Vandaag was weer een cadeau! 

Zondag 22 juli 2018

Zoals een zondag dient te zijn: relaxed, relaxed, relaxed.
Het is vandaag een zeedag en we doen het rustig aan. Lekker uitgebreid aan de ontbijttafel zitten en een geanimeerd gesprek voeren met Pat en Rick uit Yuma, Arizona. Om 11.00 uur is er een Q&A met kapitein Carsjens en om 14.00 uur is er een informatiebijeenkomst over de komende aanleghavens.
En voor de rest doen we het héél erg rustig aan en observeren we de medereizigers. 

Vanwege het héél moeilijk te verkrijgen internet kunnen de bijbehorende foto's nog niet geplaatst worden. Later dus de plaatjes die e.e.a. laten zien.