Voorbereidingen, preparations en moodlights

Donderdag 05 juli 2018.
Langzamerhand komt de datum van vertrek richting Seattle dichterbij. We hebben geruime tijd geleden al besloten dat we met de trein richting de luchthaven gaan. Dat is een treinreis van het type appeltje-eitje aangezien de trein vanuit Venlo in één ruk naar Schiphol rijdt. Dus geen gedoe met overstappen en zeulen met bagage maar ons in Venlo installeren in de 1e klas coupé en na ruim twee uur arriveren op Schiphol. Hoe mooi is dat.
Tja, dat is heel mooi, mits...... Ja mits. Onze vrienden van de NS hebben besloten dat er gewerkt moet worden aan het spoor tussen Venlo en Eindhoven en dat deze werkzaamheden plaatsvinden tot en met zondag 15 juli. Maar geen nood, er worden bussen ingezet. Bah, wat een tegenvaller. We raadplegen de NS-planner en zien twee alternatieve mogelijkheden: een met 2x overstappen en een met 1x overstappen. Dan wordt het de minst slechte optie van de twee: 1x overstappen (in Nijmegen). We kunnen hier natuurlijk over näöle (Venloos voor zeuren) maar daar schiet je dus niks mee op. Dus geen genäöl. We gaan gewoon via Nijmegen naar Schiphol. 

Dinsdag 10 juli 2018. 
Vandaag maar eens beginnen met het zoveel mogelijk in orde maken van al het administratieve gedeuns en een eerste "welke-kleren-nemen-we-mee?"-blik in de kledingkast. De garderobe die we normaliter meenemen als we in een SUV over de highway cruisen tijdens onze roadtrips is voor deze boattrip niet geschikt. Dress for dinner is de slogan aan boord van de HAL-schepen en tijdens de "zeedagen" zijn de dinners van het type gala. Sjiekdefriemel!
Zoals altijd is het uitzoeken van wat er wel en wat er niet in de koffers gaat een fikse klus. Daarbij komt nog dat we per persoon maar 23 kg aan bagage mee mogen nemen van onze vrienden van KLM/Delta. Wikken en wegen. Maar een ding is zeker: de jassen kunnen in de koffers, die hebben we de eerste dagen niet nodig.
De camera's worden reisklaar gemaakt en de batterijen gaan aan de beademing. De voorraad sd-kaarten controleren en de batterij van de e-reader opladen. De fotobibliotheek op de iPad leegmaken zodat er weer ruimte is voor de te schieten nieuwe plaatjes.

Donderdag 12 juli 2018.
Koffer-inhoud-reorganisatie-dag en nog-maar-een-keer-de-garderobe-checken-dag.
Resultaat na een aantal malen dit-past-bij-dat en dit-past-absoluut-niet-bij-dat is dat er uiteindelijk 19kg aan mee te nemen spullen zit in koffer nr. 1 en 14kg in koffer nr. 2. Heel mooi! 13kg ondergewicht betekent: we kunnen gaan shoppen in Alaska!

Vrijdag 13 juli 2018
Vandaag een mailbericht van CitizenM, het overnachtingshotel bij Schiphol:
fellow citizen Sonja
Just 2 more days before your stay, we can hardly wait. We’ve made our check-in process even easier and quicker. Check in online before arrival now, and you’ll have your room key on-site in just 20 seconds. How about that for a smooth entry?
Yeah, how about that? 
Vanavond vóór de Avondetappe maar even in orde maken, dan is dat ook geregeld. Om 22.15 uur krijgen we het volgende mailbericht:
fellow citizen Sonja van der Wielen
citizenM says: congratulations, you have successfully checked into citizenM.

Zaterdag 14 juli 2018
De dag van wat-ligt-er-in-de-koelkast-en-moet-vandaag-verwerkt c.q. verorbert-worden? De dag van nog-even-een-wasje-draaien. De dag van check-check-dubbel check. De dag van de tweede opeenvolgende Touretappeoverwinning van Dylan Groenewegen. De dag van geen Wimbledonfinale voor Rafael Nadal. De dag van het winnen van de troostfinale door België. De dag van Football's not coming home. De dag van het instellen van tijdklokken. De dag/avond van het leegmaken van de geopende fles rode wijn. De dag vóór de dag van vertrek naar Schiphol Airport.

Zondag 15 juli 2018
Om 10.10 uur kunnen we thuis online inchecken voor onze vlucht naar Seattle en echt geen minuut eerder. Even alle gevraagde informatie invullen, enter, enter, enter. Bagage and seat information: oeps! In tegenstelling tot een aantal maanden geleden hebben we nu één plaats op rij 27 en één op rij 32. Terwijl we bij de mensen van Delta indertijd hebben geregeld dat we allebei gezellig naast elkaar op rij 32 zouden zitten. Snel naar de plattegrond om te kijken of er nog ergens in het toestel 2 plaatsen naast elkaar zijn. Die zijn er gelukkig nog, weliswaar op rij 42 maar dat maakt niets uit. Als we maar bij elkaar zitten want het is tenslotte een lange zit, de vlucht van Amsterdam naar Seattle. Omdat we indertijd bij de mensen van Delta hebben geregeld dat we tijdens de terugvlucht gezellig naast elkaar op rij 32 zullen zitten, gaan we ervan uit dat dat dan ook niet het geval zal zijn, dus zullen we t.z.t. op tijd online moeten inchecken om er zeker van te zijn dat we tijdens de lange zit van Seattle naar Amsterdam niet uit elkaar gerukt zullen worden. Maar dat is een zorg van later.
Na alle administratieve handelingen worden de boardingpasses geprint en voor de zekerheid nog even gedownload. Dan is dat ook weer geregeld.
Tijd om nog even een laatste rondje door het huis te lopen alvorens we de voordeur sluiten en te voet met onze twee koffers richting het station gaan om de trein te nemen richting Schiphol. Weliswaar zoals eerder gemeld niet rechtstreeks maar via Nijmegen. We reizen 1e klas maar bij Arriva is dat geen garantie dat je dan ook een plek hebt in de 1e klas. Er zijn nl. maar heel weinig (16!) 1e-klas plekken en als die dan ook nog eens asociaal bevolkt worden, tja, dan...... 
Er is een galante Engels(Amerikaans)sprekende gentleman die zijn plaats aan mij afstaat. Lei blijft bij de deur bij de koffers staan. Tegenover mij zit een vreemde vogel in onderhemd en glimmende-jaren-zeventig-korte-broek met op de stoel naast hem zijn rugzak. Ik zeg tegen hem dat als hij zijn bagage op de grond zet iemand op die stoel kan gaan zitten. "Ja, dat weet ik." Ja, dus? Hij pakt zijn rugzak en zet deze naast hem op de grond. Lei heeft nu ook een zitplaats.
De Vierdaagsekoorts alsmede de dagjesmensen-die-samen-met-hun-jengelende-kinderen-gezellig-met-de-trein-naar-het-strand-gaan en noodgedwongen dit traject moeten afleggen zorgen ervoor dat het behoorlijk druk is in de trein. Gelukkig werkt de airco in de 1e klas prima.
Na een uurtje komen we aan in Nijmegen en zeulen we onze koffers van perron 1 naar perron 4. Als ik met mijn koffer langzaam de trap afdaal komt er een vriendelijke jongeman naast me lopen die (in het Engels) vraagt of hij me kan helpen. Yes, you can! Hij neemt de koffer van me over en sjouwt hem behendig de trap af. Ik bedank hem hartelijk voor zijn hulp. Thank you! You made my day!
De trein richting Schiphol staat al op ons te wachten en we zoeken een plaatsje in de 1e klas coupé. Wat een verademing! We zitten met nog 2 medereizigers in een coupé waar in totaal 20 passagiers kunnen plaatsnemen. De reis verloopt voorspoedig en na anderhalf uur arriveren we op station Schiphol Airport. Van hieruit is het een kleine vijf minuten lopen naar ons overnachtingshotel, CitizenM. 
We worden bij binnenkomst allerhartelijkst welkom geheten door Enrique die ons helpt bij het digitaal inchecken. Thuis hebben we e.e.a. al geregeld en nu is het een fluitje van een cent en krijgen we binnen een minuut onze kamersleutel in de vorm van een bagagelabel. Hoe handig is dat? Heel handig! 
De kamer is van alle digitale snufjes voorzien. Via een iPad (moodpad) kunnen we alles regelen, licht, zonwering, gordijnen, tv, noem maar op. Maar ook kunnen we het moodlight (en bijpassende deuntjes) in de kamer instellen: party, relax, romance, business. "Choose a mood that suits your current state of mind and we'll adjust the room settings to suit you". How lovely!
Het is nog vroeg en omdat we voor deze en de komende trips USA-dollars willen aanschaffen gaan we weer op pad. We hebben tenslotte nog de hele dag de tijd om 1e klas te treinen.
We wandelen naar Schiphol-Airport en drinken koffie bij Starbucks. Het koffie-bestellingen-opname-meisje vindt mijn bril mooi. Daar word ik toch helemaal happy van! Hulde aan Stufkens Optiek Venlo. Na Starbucks nog even bij KIKO naar binnen waar de slogan 2 + 2 gratis hebberig maakt.
We nemen de Sprinter die ons in een kwartiertje naar Amsterdam Centraal brengt. We banen ons een weg door de toeristen en door de weeïge hasjlucht richting het Damrak naar onze vrienden van Pottchange waar we USA-dollars aanschaffen tegen een gunstige koers. Omdat dit gedeelte van Amsterdam niet ons ding is gaan we meteen na deze transactie linea recta naar het Centraal Station om weer terug te gaan richting Schiphol Airport. 
We zijn op tijd terug in het hotel voor de WK-finale en onder het genot van de bij de locale (Schiphol Airport) Albert Heijn aangeschafte fles rode wijn zien we (helaas) Frankrijk winnen van Kroatië.
De dag vóór vertrek zit er bijna op. Wat rest is een avond in kamer 266 met uitzicht op de luchthaven en een moodlight in de relaxmodus. 
De wekker voor morgenvroeg staat dusdanig geprogrammeerd dat we rond 07.00 uur op de luchthaven zijn (3 uur vóór vertrek!) en het eerste verhaal kan gedeeld worden.
Foto's kunnen helaas niet worden bijgevoegd want onze iPad Camera Connection Kit zit in één van de koffers.