Niet Stonehenge maar Weymouth

Dinsdag 10 oktober 2023

We zijn gearriveerd in Engeland🏴󠁧󠁢󠁥󠁮󠁧󠁿 en daarmee in een andere tijdzone. Vannacht heeft het hoofd klokkenterugzetten de ronde gemaakt over het schip en alle klokken⏰ aan boord 1 uur teruggezet. Een uurtje extra nachtrust.  
Voordat we vandaag voet aan land mogen zetten moeten we eerst met paspoort en stateroomkey (sleutelkaart) in de hand ons gezicht laten zien aan een Britse douanier die zich strategisch heeft opgesteld in de Main Stage. Tjalling heeft een schema gemaakt om te voorkomen dat iedereen zich op hetzelfde moment op de douanier stort. Wij zijn ingedeeld in de groep van 08.15 - 08.30 uur. Wat ons betreft een prima tijd, dan kunnen we daarna richting het ontbijt gaan. De eerste groep is ingedeeld om 07.45 uur. Tjalling zal via de intercom laten weten wanneer de procedure start en wie wanneer vervolgens aan de beurt is. Het blijft oorverdovend stil. Om 08.00 uur geeft Tjalling een teken van leven. Helaas hebben de Britse douaniers iets meer tijd nodig om zich strategisch op te stellen en moeten we nog even geduld hebben. Het wordt 08.15 uur en nog steeds geen startsein. We besluiten naar het Lido te gaan en dan horen we wel wanneer we aan de beurt zijn.
Rond de klok van 09.00 uur krijgen we groen licht. Heel fijn Tjalling, maar we zijn nog niet klaar met ontbijten. ‘t Is wel goed. Om 09.15 uur dalen we af naar Deck 2 midship en sluiten aan in de lange, lange rij wachtenden. Langzaam beweegt de rij richting de voorkant van het schip. Voor de ingang van de Main Stage staat een juffrouw van de front-office die, voordat we naar binnen mogen, onze stateroomkey scant. Binnen staan twee Britse douanebeambten ons op te wachten. Je verwacht van die woestuitziende, angstaanjagende bullebakken maar het tegendeel is het geval. Ze zijn supervriendelijk en we krijgen zelfs de indruk dat ze het allemaal wel gezellig vinden. De paspoortfoto wordt vergeleken met diegene die voor hen staat en als beiden overeenkomen dan is het goed en mogen we door naar de volgende halte, een groene-sticker-op-de-stateroomkey-plakkende juffrouw. Approved! ✅✅
Je moet de mensen toch op de een of andere manier aan het werk houden.
In hoera-stemming gaan we terug naar onze hut om onze spullen op te halen zodat we Engeland daadwerkelijk kunnen betreden.
Ook vandaag moeten we verplicht gebruikmaken van de bus🚌  die ons van de haven naar het plaatsje Weymouth brengt. Dat is wat ons betreft prima, want dan hoef je tenminste niet zelf te zoeken. Je wordt netjes afgeleverd op een bepaalde plek en op diezelfde plek word je ook weer opgehaald. En dat alles free of charge. De gemeente betaalt.
Het ritje van de boot tot aan Weymouth duurt ongeveer 10 minuten. Het is toch altijd een vreemde gewaarwording dat links verkeer. Gelukkig is onze buschauffeur dat gewend, want anders. We stappen uit in Weymouth en de buschauffeur geeft ons een paar nuttige tips over hoe we moeten lopen om in het centrum te komen. We hebben ook een plattegrond voor het geval dat. Een haaibaai zegt tegen ons dat als 8 personen samen een taxi naar Stonehenge nemen dat “slechts” £75,00 per persoon kost. Ja, fijn, maar wij gaan niet naar Stonehenge, wij blijven hier. Zij weer op haaibaai-erige toon: "Maar het kost maar 75 Pond!” Wij: "Maar we WILLEN NIET naar Stonehenge!” Eucalypta 🧙‍♀️🧹 druipt af.

 
We lopen volgens de nuttige tips van de buschauffeur richting het centrum. Wat een superleuk Engels kustplaatsje. Niet te vergelijken met wat we de afgelopen dagen hebben gezien in België🇧🇪 (Zeebrugge) en Frankrijk🇫🇷 (Le Havre). Leuke straatjes, bootjes in de haven, prachtige boulevard met enorm langgerekt zandstrand, leuke winkeltjes, kortom heerlijk om al wandelend te ontdekken. Wat dat winkelen🛍️ betreft, we gaan aan het einde van ons verblijf terug naar het schip met 1 paar nieuwe schoenen, 3 dozen met kerstkaarten en 3 tubes anti-oogwallen-serum👀. We hebben vandaag de middenstand van Weymouth een enorme economische boost gegeven. Al wandelend over het strand (altijd leuk) kan ik het niet laten om schelpen🐚 te zoeken en enkele exemplaren als aandenken mee te nemen. Vanzelfsprekend worden de nodige foto’s gemaakt. We gaan weer by bus🚌 back to the ship🚢 en brengen de rest van de middag door o.a. in het Dutch Café waar we een broodje kroket en frietjes nuttigen. De inwendige mens moet tenslotte niks te klagen hebben. Ons tafeltje wordt schoongemaakt door de buitenechtelijke zoon van Thierry Baudet.
Om 16.30 uur worden, op commando van captain Bas, de trossen losgegooid en verlaten we de haven van Weymouth. Als afscheid worden we “uitgezwaaid” met 3 saluutschoten afgevuurd door 3 in traditioneel militair uniform gestoken mannen. Heel bijzonder.
Om 17.00 uur verlaat de “pilot” het schip en loeit de scheepshoorn als afscheid. Ook heel bijzonder.Het diner is vanavond weer eens van het type ontzettend lekker. Er is gekozen voor gerechten van de Culinary Council. Deze bestaat uit topchefs die speciaal voor Holland America Line gerechten hebben samengesteld. Jonnie Boer is een van die chefs. Omdat we geen lekneuzen zijn is het heel erg lastig een keuze te maken🤔.

Na deze culinaire verwennerij gaan we eerst even richting de BB Kings Blues Club waar de band weer de sterren van de hemel speelt. Om 21.20 uur gaan we naar de Main Stage want daar treedt vanavond Cantaré op. Een uit vier zangers bestaande groep die bekende hits vertolken. Ze brengen een drie kwartier durende geweldige show. Topartiesten! In de zaal zit Cheryl, een type blonde Dolly van seniorenleeftijd, die duidelijk veel te diep in de glaasjes heeft gekeken en die op een gegeven ogenblik het plan opvat al zwalkend de bühne op te klimmen om te gaan “dansen”. Ze wordt met zachte dwang terug naar haar stoel gedirigeerd. Na afloop nog even naar de BB Kings Blues Club voor een afzakkertje en dan gaat een topdag weer ten einde. 
Vannacht gaat de klok⏰ een uur vooruit. Werk aan de winkel voor het hoofd klokkenvooruitzetten.