Brest en The Performing Nerd

Woensdag 11 oktober 2023

De nacht duurde een uurtje korter want de klokkenvooruitzetter heeft vannacht weer alle klokken aan boord een uur vooruit gezet.  
Vandaag zijn we weer gearriveerd in Frankrijk🇫🇷 en wel in de haven van Brest. Captain Bas heeft de Rotterdam netjes naar de kade gemanoeuvreerd en om 10.00 uur wordt het sein gegeven dat we aan wal kunnen gaan. Vanwege het feit dat we in een containerhaven liggen waar druk gewerkt wordt is het ook nu weer niet toegestaan om op eigen houtje van het schip naar het centrum van Brest te gaan. We moeten gebruik maken van de bus🚌. Nou zijn er heel veel passagiers aan boord en een groot gedeelte maakt geen gebruik van de excursiemogelijkheden maar gaat op eigen houtje passagieren. Gevolg: een lange rij wachtenden.

Gelukkig is er een soort Bretons shantikoor dat ons op een muzikale manier welkom heet. Ze hebben er duidelijk plezier in. Wij vinden het wel gezellig maar hebben geen idee waarover gezongen wordt. Uiteraard is er ook een marktkraampje met allerlei Bretonse souvenirs en een kraampje waar les femmes van de plaatselijke VVV toeristische informatie en plattegronden van Brest verstrekken. En zoals gebruikelijk zijn er weer näölers die het schandalig vinden dat er niet meer bussen worden ingezet. Dat zullen ze straks wel even melden. Ze gaan voorbij aan het feit dat het niet aan de HAL ligt maar dat het vervoer wordt aangeboden door de gemeente Brest. Al met al moeten we zo’n 20 minuten wachten alvorens we een plekje hebben in de bus en het ritje naar het centrum van Brest kan beginnen. Zo’n 5 minuten later worden we afgezet tegenover la gare en kunnen we aan de wandel. We zijn niet erg onder de indruk van deze stad, met andere woorden, we vinden er niks aan. Nou moeten we eerlijk zijn, we zijn geen francofielen. Frankrijk🇫🇷 is niet “ons ding” dus wellicht dat dit een rol speelt. Maar goed, we wandelen toch zo’n anderhalf uur rond en houden het dan voor gezien. Terug naar de plek tegenover la gare waar de buschauffeur ons heeft afgezet. Er zit al een aantal medepassagiers te wachten op een muurtje. Aan de overkant van de straat staat ook een lange rij wachtenden. Zouden we op de verkeerde plek staan? We wachten maar af, we zien wel. Ondertussen komt er een bus aangereden en jawel hoor, deze stopt aan de overkant. Het heeft geen enkele zin om nu naar de overkant van de weg te lopen want tegen de tijd dat we er zijn is de bus vol en kunnen we niet meer mee. De bus vertrekt en als ze voorbijkomt gebaart de chauffeur dat we aan de andere kant van de straat moeten zijn. Slechte organisatie van de Fransozen en absoluut slecht/niet gecommuniceerd. We waren al niet echt gecharmeerd van Frankrijk🇫🇷 en dit maakt het er niet beter op. (Met excuus aan onze volgers die wel Frankrijk🇫🇷minded zijn.) We steken de weg over en voegen ons bij de rest van de groep die graag naar huis gebracht wil worden. Gelukkig komt al vrij snel een dubbeldekkerbus waar we met z’n allen in kunnen. Allez!!  Het is heel fijn om weer aan boord te kunnen gaan en we doen dit via la passerelle raide (de steile loopplank). Voor ons bevindt zich een echtpaar uit de USA🇺🇸. Hij zit in een scootmobiel. Halverwege besluit de scootmobiel om ermee op te houden. Meneer probeert het een en ander en opeens staat het vervoermiddel in z’n achteruit (op de steile loopplank🫣). Mevrouw schrikt zich wezenloos en probeert met alle macht om scootmobiel en echtgenoot tegen te houden. Leo snelt te hulp en samen houden ze hem tegen. Meneer zet zijn vervoermiddel uit de versnelling en vervolgens duwen Leo and the misses hem naar boven. Meteen komt er hulp van de bemanning en arriveert het gezelschap veilig aan boord. Dat had heel vervelend af kunnen lopen.  
We brengen onze spullen naar de hut en gaan daarna richting het Lido waar we plaatsnemen op een strategische plek aan het raam met goed zicht op de containerhaven. Het is indrukwekkend om te zien hoe “gemakkelijk” containers van vrachtwagens gehaald worden en vervolgens op de aangewezen plek op de kade een plaatsje krijgen. Sommigen gewoon op de grond en anderen krijgen een plek bovenop twee eerder geplaatste exemplaren. Geen enkel probleem voor de chauffeur van de enorme heftruck die een knap staaltje stuurmanskunst laat zien. Het is een boeiend schouwspel waar we uren naar kunnen kijken. Maar dat doen we niet. We gaan naar onze hut en besluiten om de afvaart vanaf ons balkon gade te slaan. Dat is de luxe van logeren in een hut met balkon.  In tegenstelling tot gisteren is de afvaart maar een saaie bedoening. Geen kanonschoten als afscheid. Gewoon wegvaren en Brest achter ons laten. Adieu Frankrijk🇫🇷.

Rond 20.00 uur gaan we eten in de Main Dining Room. Het is, zoals gewoonlijk, weer een culinaire verwennerij. Vanaf ons tafeltje kunnen we goed zien hoe gestructureerd er gewerkt wordt door de mensen in de bediening. Een geoliede machine die op volle toeren draait. En dat ook nog eens met een grote glimlach op het gezicht. Als we na het diner de eetzaal verlaten staat Jan bij de uitgang. Jan is het hoofd van de horeca aan boord. Hij informeert of alles naar wens is geweest. Wij beamen dat volmondig en vertellen hem hoeveel bewondering we hebben voor al die hardwerkende mensen en ook voor de kwaliteit van het eten. Hij glundert en meteen roept hij de chef-kok, die toevallig uit de keuken komt, om hem onze ervaring mee te delen. Deze stelt dit enorm op prijs en is zichtbaar trots op zijn team en dan ook met name de mensen die in de keuken werken en die zelden of nooit voor het voetlicht komen. Hij noteert ons kamernummer in zijn handpalm en belooft onze boodschap te delen met hen. Ik vraag Jan of het mogelijk is een Delfts Blauw bordje te kopen. Zo’n exemplaar zoals die op tafel staan voor het brood en die exclusief in Delft gemaakt zijn voor de HAL. Dat kan, want hier op de Rotterdam hebben ze, in tegenstelling tot de andere schepen, een grote voorraad. Ze zitten netjes verpakt met vier in een doos (giftbox), want er zijn vier verschillende motieven. Ik ben helemaal happy. Jan regelt het met het hoofd van het restaurant en deze belooft dat e.e.a. morgen zal worden afgeleverd. Zijn we niet thuis, dan zorgt de cabin steward dat we ze krijgen. Top! We bedanken Jan en zijn mensen voor de service en gaan richting het theater waar vanavond Tom Crosbie, The Performing Nerd, op de bühne staat.

Tom Crosbie noemt zichzelf geen goochelaar, geen comedian, geen zanger, geen danser, kortom hij is een nerd. Hij kent het complete werk van Shakespeare uit zijn hoofd (en bewijst dit ook maar het is onmogelijk om dit hier uit te leggen hoe🤔) en kan binnen enkele seconden een Rubiks Cube (die door een mevrouw uit het publiek door elkaar is gehusseld) op kleur krijgen. Zelf in het donker lukt het hem. Op YouTube zijn filmpjes van hem te zien (Britain's Got Talent). Het is drie kwartier top-entertainment. 

De dagafsluiting is zoals gewoonlijk in de BB Kings Blues Club.

Vannacht is er weer werk aan de winkel voor het hoofd klokkenachteruitzetten want de klok ⏰ gaat een uur achteruit.