De eerste dag van 2024 en de laatste dag van ons verblijf in New York.

Maandag 01 januari 2024. Happy New Year!!🍀🥳

Vanmorgen toch maar beginnen met het pakken van koffer nummer 1. Het kan maar gedaan zijn, nietwaar? We moeten vandaag ook de ijskast zoveel mogelijk leegmaken zodat we morgenvroeg voor het ontbijt alleen nog boterhammen hebben.

 
Tegen 12.00 uur gaan we weer op pad. Ik maak een foto van de omgeving en een voorbijkomende man vraagt of ik een foto van het park maak. Ik zeg hem dat ik een opname maak van de omgeving met de prachtige blauwe lucht. Hij vertelt dat hij even verderop in een huis aan de rand van het park woont. Hij heet Stephen en zijn mother is from Berlin. Ze is vorig jaar op 97-jarige leeftijd overleden. Zijn father was een US-soldier en direct na de oorlog in 1945 gestationeerd in Berlijn. Daar hebben his parents zich leren kennen en in 1948 zijn ze in Brooklyn gaan wonen in het huis waar Stephen nu nog steeds woont. Stephen is 68 jaar en retired from law enforcement (hij draagt trots een ketting met daaraan een kleine badge). Hij heeft bij moeten klussen als bodyguard want hij moest een family met drie kids onderhouden. Trots laat hij een foto zien waarop hij Michael Jackson staat te bodyguarden. En nog een foto die hij ons beslist moet laten zien is die van hem en zijn second wife waarmee hij drie maanden geleden is getrouwd. Zo sta je een foto te maken en zo weet je binnen een paar minuten heel veel van een toevallig passerende Stephen. Zo zijn Amerikanen, altijd wat te praten, zelfs tegen wildvreemden☺️. 
Een in alle opzichten nu al prachtige en zonnige eerste dag van het nieuwe jaar. We nemen afscheid van Stephen en gaan weer onder de grond om de F-train te nemen tot 4th. Street. Van hieruit wandelen we naar Washington Square Park. Vergeleken met Prospect Park en Central Park is dit een kleintje. Maar er staat wel een prachtige Arch. En er zijn heel veel eekhoorns 🐿️ die zich tegoed doen aan de walnoten die ze hier nog volop vinden onder het dikke bladerdek.   
We hebben vandaag ook Wall Street op het programma staan en we besluiten om hier te voet naar toe te gaan. De wandelroute loopt door het historische zuidelijke deel van Greenwich Village, vervolgens door Soho, een ieniemienie gedeelte van Little Italy en Chinatown en dan komen we uiteindelijk in het Financial District waar zich de New York Stock Exchange in Wall Street bevindt. 
De straat die oorspronkelijk “Wal Straat” of, daar is men het nog niet helemaal over eens, “De Waal Straat” genoemd werd, staat tegenwoordig symbool voor de Amerikaanse financiële wereld en kreeg zelfs een eigen film. De Wolf of Wall Street van regisseur Martin Scorsese met Leonardo DiCaprio. De biografische film is gebaseerd op de gelijknamige memoires van beursmakelaar Jordan Belfort.  
Tussen de vele wolkenkrabbers ligt de wereldberoemde effectenbeurs, de Trinity Church (die in de negentiende eeuw met haar 86 meter hoogte nog de skyline domineerde) en de Federal Hall, waar George Washington in 1789 als eerste president werd geïnaugureerd. De Federal Hall staat jammer genoeg in de steigers dus een mooi plaatje hiervan maken zit er niet in. 
Waar we wel plaatjes van kunnen schieten is de kerstboom en het bronzen beeld van het brutaal meisje. In 2017 werd dit standbeeld, genaamd Fearless Girl, toegevoegd aan het Financial District. Dit beeld werd in eerste instantie tegenover de Charging Bull geplaatst, maar na een jaar werd ze verplaatst naar een andere locatie. Het standbeeld, dat werd gemaakt ter ere van Internationale Vrouwendag, is nu te zien voor de New York Stock Exchange.

 
Even verderop staat dan de beroemde Wall Street Bull, een bronzen beeld van een stier, officieel de Charging Bull genaamd. Het is ongelooflijk maar het staat hier werkelijk zwart van de mensen die met de stier op de foto willen en die vaak ook nog over zijn neus, horens en “private parts” wrijven, want dat zou geluk brengen. Wij hoeven niet op de foto met de bull en wat we ook absoluut niet willen is wrijven over zijn “private parts”😳. 
Hier op de punt in Lower Manhattan ligt ook het National Museum of the American Indian. En omdat we heel erg nodig naar de wc moeten gaan we hier naar binnen. Uiteraard worden we (voor de afwisseling) grondig gescreend. Jassen, tassen, etc. in bakken die over een rollenband rollen en wijzelf onder het detectiepoortje door lopen. 
“Het National Museum of the American Indian is onderdeel van de Smithsonian Institution in Washington D.C., het grootste museum- en onderzoekscomplex ter wereld dat gerund wordt door de Amerikaanse overheid. En dat maakt het National Museum of the American Indian ook fijn om te bezoeken: het is namelijk helemaal gratis.

 
Met de zuilen aan weerszijden en de hoge trappen aan de voorkant lijkt het U.S. Custom House, waar het museum in gevestigd is, nog het meest op een Griekse tempel. Het gebouw is echter niet alleen maar mooi, maar herbergt ook Nederlandse historie. Het is namelijk gebouwd op de resten van Fort Amsterdam, dat de Nederlanders er in 1625 lieten neerzetten. Het fort moest de naastgelegen haven van Nieuw-Amsterdam beschermen. Het werd echter ook een ontmoetingsplek voor de Nederlanders en de native Americans, die hen voorzagen van dierenhuiden en kennis over de zeeën en handelsroutes. Het contact verliep helaas niet altijd gemoedelijk en ook de Engelsen, waaraan Nieuw-Amsterdam in 1664 verkocht werd, hadden de nodige strubbelingen met de indianen. De vestiging van het National Museum of the American Indian in het U.S. Custom House is dus niet geheel toevallig. Waar de Nederlanders in de zeventiende eeuw voor het eerst kennismaakten met de native Americans, kunnen wij vier eeuwen later in hun voetsporen treden.”  
Helaas ontbreekt ons de tijd om hier op ons gemak rond te dwalen want het museum sluit om 17.00 uur en we hebben nog maar een half uur. Maar we krijgen toch een eerste indruk. Én we zijn naar de wc 🚾 geweest. 
We gaan weer huiswaarts en van hieruit is dat eerst met de R-train vanaf Rector Street. Wij zijn ondertussen ervaren metrogebruikers geworden. Niet dus! I.p.v. de R-train in zuidelijke richting te nemen stappen we in de R-train die in noordelijke richting gaat. Fout!! We kijken op het lampjesbord in de trein waar we over kunnen stappen op de F-lijn en dat is nog een flink stuk noordwaarts, nl. pas bij 34th. Street. Daar verlaten we de R en moeten vervolgens met de trap een “etage” hoger naar het perron waarvandaan de F weer zuidwaarts gaat. We zijn weer op de goede weg en hoeven gelukkig niet te lopen want dan zou de dagelijkse stappenteller op tilt slaan. 
In eerste instantie willen we gaan eten in een restaurant in de buurt maar we besluiten uiteindelijk om bij Joe’s Pizza, inderdaad, pizza te halen. Het is een goedlopende zaak die eruitziet als een bedrijfskantine. Joe (die Gus heet🤔) bakt pizza’s zo groot als een karrenwiel. Dat vinden we een beetje teveel van het goede dus wij gaan voor 4 verschillende slices en 4 garlic knots. To go.

 
Een geslaagd laatste avondmaal in Brooklyn. 
We sturen nog even een mail naar Mr.Melzer i.v.m. het afgeven van de huissleutels. Of we de keys of the appartement in the (door)mailbox at nr. A3 mogen droppen when we leave tomorrow.  
Al vrij snel komt er een antwoord:  
“I will actually be at the building tomorrow about 10 AM to meet a contractor. But it is fine for you to leave the keys through the dropbox on my door. 
Best wishes, Roger.”

Alles prettig geregeld dus.
Vandaag hebben we weer 13.200 stappen gemaakt.