De subway, de ferry, de subway, de tramway, de subway.

Ondertussen is het alweer vrijdag 29 december 2023. Waat vluug d’n tiéd.
De weersvoorspelling ziet er prima uit voor vandaag en we besluiten om de (gratis) ferry naar Staten Island te nemen en daarna op weg te gaan naar de Tramway naar Roosevelt Island. Maar eerst moeten we onze Metrocards opwaarderen. De 7-daagse Metrocards hebben we gisteren voor het laatst kunnen swipen. Die hadden we thuis al aangeschaft voor $ 34,00 per stuk en daarmee hebben we gedurende 7 dagen onbeperkt kunnen reizen met het openbaar vervoer. Vergeleken met de prijzen van het OV bij ons is dit hartstikke goedkoop. Ik heb enkele maanden geleden bij de MTA (Metropolitan Transportation Authority), het bedrijf dat verantwoordelijk is voor al het openbaar vervoer in New York City, voor de “fun” voor ons allebei een “senior citizen reduced fare card” mét foto aangevraagd. Tot onze verbazing hebben we die ook thuisgestuurd gekregen. We zijn benieuwd of we die kunnen gebruiken. In het station 15th Street/Prospect Park is een zgn. “24-hr booth” waar in ieder geval overdag een subway-medewerker aanwezig is dus mochten we er niet uitkomen bij de automaten dan kunnen we altijd om hulp vragen.  
Wikipedia zegt trouwens over dit station het volgende:
“The 15th Street–Prospect Park station is a local station on the IND Culver Line of the New York City Subway. Located at 15th Street east of Prospect Park West in the Windsor Terrace and Park Slopeneighborhoods in Brooklyn, it is served by the F and G trains at all times.
This underground station, opened on October 7, 1933, has two tracks and one island platform. The Culver Line's express tracks run via a separate routing underneath Prospect Park and are not visible from the platforms. Due to the alignment of the street grid, the station and tunnel were constructed about 100 feet (30 m) east of Prospect Park West, rather than directly under any street. This station was added to the U.S. National Register of Historic Places in 2005.”

In het station aangekomen gaan we naar de opwaardeerautomaten en in eerste instantie komen we een heel eind wat betreft het opwaarderen. Maar omdat er dan toch een onduidelijkheid is vraag ik hulp aan de vriendelijke dame in de “booth”. Ze komt meteen helpen en na allerlei handelingen hebben we uiteindelijk allebei een 7-daagse Metrocard waarmee we de komende dagen weer onbeperkt kunnen reizen met het OV hier in New York. Maar wat het allemaal nog mooier maakt is dat we, vanwege onze oude-van-dagen-reduced-fare-card, i.p.v. $34,00 slechts $17,00 hebben hoeven te betalen! Wat een voor de fun-actie al niet op kan leveren😊. Onze dag kan nu al niet meer stuk.

 
We nemen de subway naar Bowling Green, het station dat tegenover de Staten Island Ferry Terminal ligt. Het is een stralende zonnige dag en dat is duidelijk merkbaar. Het is tamelijk druk, niet alleen vanwege de toeristen maar ook vanwege de straatverkopers die de gebruikelijke New York-prullaria aan de toeristen trachten te verkopen. En dan zijn er de Zuid-Amerikanen die bakjes met vers fruit verkopen. Wellicht zijn sommigen illegaal hier en proberen op deze wijze wat te verdienen. De Gucci-, YSL-, Prada- en andere designermerktassen worden verkocht door gasten uit Afrika, zoals dat ook in Europa vaak het geval is in de grote steden. In de metro lopen Zuid-Amerikaanse vrouwen met kleine kinderen (en soms zelfs alleen de kleine kinderen) te leuren met kauwgom en repen chocolade. De meesten zien er tamelijk armoedig uit en waarschijnlijk verblijven ze hier niet legaal. Wellicht worden ze door iemand uitgebuit en moeten ze hun opbrengst aan het einde van de dag afgeven. Treurig. Ook hier in New York heeft men te maken met de dagelijkse enorme stroom van migranten die hier een beter leven denken te vinden. De meesten vinden dat niet. We lopen naar de ingang van de terminal en we hebben mazzel want we kunnen meteen aan boord gaan van de ferry. De Staten Island Ferry is gratis en wat deze trip met name aantrekkelijk maakt is het feit dat je vanaf de boot het Vrijheidsbeeld🗽 en Ellis Island goed kunt zien. En dat willen vandaag heel veel mensen.   
De overtocht duurt slechts 20 minuten en dan moet je de ferry verlaten om vervolgens weer in de terminal aan te sluiten in de lange rij wachtenden die weer terug willen naar Manhattan. We staan vrij vooraan en we verwachten dat we een half uurtje moeten wachten. Dat half uurtje wordt uiteindelijk een uur maar dan kunnen we weer aan boord voor de terugreis. Het is enorm druk aan boord en met moeite krijgen we een plekje. 

 
Weer terug gaan we in Battery Park koffie drinken, kijken we welke metrolijn we moeten nemen om bij het vertrekpunt van de Roosevelt Island Tramway te komen en maken daarna een wandeling door het park. 
Tijd om weer ondergronds te gaan op weg naar de Tramway. We moeten nog een stukje lopen nadat we weer bovengronds zijn en als we aankomen bij het punt van waar te Tramway vertrekt weten we niet wat we zien. Een enorm lange rij wachtenden. De beveiligers zijn constant bezig met mensen aan te sporen om aan de kant te gaan staan zodat er genoeg plaats is voor de voorbijgangers. We sluiten toch achter aan in de rij want we willen absoluut met dit mooie weer naar de overkant. Uiteindelijk valt het nog wel mee en kunnen we na een half uurtje onze reduced-fare-cards🤭 swipen en plaatsnemen in de gondel. Ik moet vrij veel moeite doen om een filmpje te maken gedurende de overtocht maar uiteindelijk is het resultaat vrij aardig geworden.  

 
Wikipedia zegt: “Roosevelt Island (vroeger ook Welfare Island en daarvoor Blackwell's Island) is een klein eiland in de rivier East River in New York. Het ligt tussen het eiland Manhattan en het stadsdeel Queens en behoort bestuurlijk bij het stadsdeel Manhattan. In 1637 kochten de Nederlanders het eiland van de indianen en noemden het Varckenseilandt.
Roosevelt Island is ongeveer 3 kilometer lang en maximaal 240 meter breed. Het heeft rond de 14.000 inwoners (2016). Het eiland is bereikbaar via de Roosevelt Island Bridge, metrostation Roosevelt Island en de Roosevelt Island Tramway, een gondelbaan die ter hoogte van de Queensboro Bridge het eiland met Manhattan verbindt.” 

 
Op het eiland maken we een wandeling langs het water waar we een prachtig zicht hebben op de skyline van Manhattan. De camera’s moeten flink aan de bak. Tegen vijf uur begint het te schemeren en vinden we het mooi geweest. De vermoeidheid begint nu ook toe te slaan en we zijn blij dat we hier op (of eigenlijk is het onder) het eiland de F-train naar huis kunnen nemen zonder over te stappen. Ja, dat dachten we……. 
Er is momenteel een zgn. major construction gaande onder de grond. Metrostations en metrolijnen worden onder handen genomen en daardoor moeten we hier in de S-train stappen die ons een station verder brengt waar we weer uit moeten stappen. En dan? Tja, dat is de vraag. Een aardige medewerker van de MTA ziet dat we niet precies weten wat en hoe en vertelt ons hoe we het beste thuis kunnen komen. We moeten de Q-train nemen tot 42nd Street waar we over kunnen stappen op onze F-train. 
Dat overstappen is a hell of a job. We moeten eerst heel veel trappen naar beneden, dan een enorm stuk (diep onder de grond) lopen, vervolgens weer trappen op om uiteindelijk op het platform te komen van waaruit onze trein vertrekt. We kunnen eindelijk even gaan zitten. Man, man, vakantie is hard werken. 
Moe maar voldaan arriveren we uiteindelijk weer thuis en gaan nog even naar de overkant om bij de buurtsuper boodschappen te doen. 
Vandaag was weer een dag met een gouden randje en op de teller staan 13.300 stappen. We kunnen weer zonder schuldgevoel een muffin naar binnen werken bij de koffie ☕️.