Blue Ridge Parkway; het begin
30 juli 2016 - Roanoke, Virginia, Verenigde Staten
Zaterdag 30 juli 2016
Super8 serveert 's ochtends een superstartbreakfast. Meestal vindt dit evenement plaats tegenover de receptiebalie waar een paar tafeltjes met stoelen staan. Op een balie staan dan de ontbijtattributen uitgestald zoals brood, wafels, cereals, jam, zoete broodjes, koffie, melk. Vanwege plaatsgebrek zoeken we onze ontbijtspullen bij elkaar en nemen deze mee naar de kamer. Zeker zo handig.
Na deze culinaire belevenis is het zaak om het ondertussen routine geworden en dagelijks terugkerend bagage-naar-de-auto-brengen agendapunt af te vinken. Dan volgt het onvermijdelijke uitchecken en kunnen we starten aan de trip van vandaag. Maar eerst moet de tank bijgevuld worden zodat we onderweg niet voor onwelkome verrassingen komen te staan.
Vandaag beginnen we aan de 469 mijl lange Blue Ridge Parkway door de zuidelijke Appalachen. De Blue Ridge Parkway verbindt twee andere Nationale Parken met elkaar; het Shenandoah National Park en de Great Smokey Mountains.
Het is 10.00 uur als we starten bij Mile 0 Rockfish Gap net buiten Waynesboro. Na ongeveer 5 mijl is de eerste stop Humpback Rocks Visitor Center waar uiteraard de National Parks Pass voorzien wordt van een stempel. Even buiten het Visitor Center staat een aantal oude farm gebouwtjes en krijgen we een beeld van hoe het leven hier vroeger geweest moet zijn. Heel sober en heel hard werken. De moestuin ligt er mooi bij en de kippen scharrelen rond. Er vliegen enorm veel grote vlinders rond maar ook héél veel van die kleine irritante vliegjes. In het woonhuis vertelt een ranger over de dagelijkse gang van zaken zoals die er meer dan 100 jaar geleden uit moet hebben gezien. We wandelen nog even rond en pakken dan de draad (route) weer op.
Elke paar mijlen is er zowel links als rechts van de weg een viewpoint en zijn er mooie vergezichten te bewonderen. Omdat we geen steek zullen opschieten als we bij elk viewpoint halt houden besluiten we tot filteren. Sowieso gaan we niet aan de linkerkant van de weg kijken. En ook de plekken waar het zicht iets minder is slaan we over. Vandaag zien we heel veel flora maar bijzonder weinig fauna. Af en toe zweeft er een havik voor ons uit, maar dat is het dan. Geen beren vandaag helaas.
We passeren plekken met namen als Ravens Roost, Twenty Minute Cliff, Whetstone Ridge, Otter Creeck. Bij het James River Visitor Center (and Canal), het laagste punt van de Parkway houden we halt en maken we een korte wandeling door de vallei naar de oude sluis. Het is hier bloedheet en de luchtvochtigheid is door de aanwezige James River enorm hoog. Het is een mooie plek en de krekels zijn luidruchtig. Twee Duitse toeristen denken dass sie hier alleine sind en een van de twee loopt in zijn blootje. Snel duikt hij, als hij ons hoort, de rivier in en gaat quasi zwemmen. De ander staat aan de kant stom te lachen. Wij doen er héél erg lang over om te bekijken of dit wellicht een goede plek is om een foto van de overkant te maken. De ene Pruus zit in het water en durft er niet uit te komen. De andere Pruus is wat op en neer aan het dralen. Wij focussen ons op de overkant van de rivier en zijn druk bezig met "droog fotograferen". Na een tijdje vinden we het welletjes en blazen we de aftocht. Meteen komt de nekse Pruus uit het water. Wat een held!
Bij de auto aangekomen overleggen we even hoe lang we nog door blijven rijden vandaag. Het wordt tot Roanoke, gelegen bij milepost 120. We bevinden ons nu bij milepost 65 dus we hebben nog een stukje te gaan.
Verder maar weer via Apple Orchard, het hoogste punt (3950 feet) van de Parkway, Peaks of Otter Visitor Center (stempelen maar!) en Blackhorse Gap naar de eindbestemming van vandaag, Roanoke.
We zoeken en vinden weer een Super8 Motel en even later hebben we ons en onze bagage geïnstalleerd in kamer 109.
Aan de overkant van de weg ligt een Mexicaans restaurant dus wat eten we vanavond? Juist ja! Het is een leuke eetgelegenheid en het eten is voortreffelijk. Voeg daarbij een pitcher gevuld met Mexicaans bier en de avond kan niet meer stuk.
Vandaag hebben we 120 mijl van de 469 mijl lange Blue Ridge Parkway afgelegd. Het begin is gemaakt, morgen gaan we weer verder.
Jullie denken niet meer in kilometers, maar uitsluitend in mijlen!!!
Lijkt me heerlijk ontspannen om zo het land door te trekken; rustig aan , niet teveel KILOMETERS per dag en op het einde van de dag heerlijk ergens te gaan eten!
Groetjes uit Velp,
Tom.