Langzamerhand komt het einde dichterbij

Zaterdag 20 augustus 2016

De wekker vindt dat het om 07.00 uur tijd is om op te staan en te beginnen aan de een-na-laatste dag van onze vakantie hier in the States. Na de gebruikelijke ochtendrituelen gaan we richting the office waar zich ook de ontbijtruimte bevindt. Een jong gezin en een ouder echtpaar zijn al aanwezig en kort na ons komt een jong stel naar binnen. De bijvulploeg is niet al te actief want er zijn nog maar 4 sneetjes brood, 2 bagels, geen (kartonnen) bordjes, 3 minimuffins en een paar aan elkaar geplakte koffiebroodjes. That's it. Het jonge stel gaat voor de ontbijtgranen en we delen de jus d'orange die we vinden in de koelkast. Tot overmaat van ramp smaakt de koffie niet al te best. Geen goed begin van de dag, maar gelukkig schijnt de zon.
Na een tijd komt er een mevrouw van Indiase afkomst en als ze ziet dat het een en ander bijgevuld moet worden gaat ze naar de voorraadkast en komt terug met een plastic zak met bagels en een plastic doos met jamcupjes. Ook worden de kartonnen bordjes bijgevuld. Dan gaat ze naar de receptie en roept iets tegen de Indiase knul die achter de balie hoort te zitten. Er verschijnt een meneer van Indiase afkomst en aan de lichaamstaal kunnen we afleiden dat dit moeder, vader en zoon is. De laatste jaren zien we regelmatig dat de eigenaren van bepaalde motelketens van Indiase afkomst zijn en dat is niet altijd positief want onderhoud en hygiëne laten soms te wensen over. 
Na dit culinaire hoogtepunt gaat de bagage in de grote kofferbak van Dodge, leveren we de sleutel in en gaan op weg. We verlaten Killington en in eerste instantie hebben we het plan opgevat om gewoon via highway 4 in oostelijke richting naar New Hampshire te rijden maar van dit plan wijken we na een paar minuten al af als we een bord zien met "scenic byway". Dus scenic byway it is! Eigenlijk hoeven we alleen maar de 4 te volgen tot West Bridgewater want tussen Killington en West Bridgewater heet de 4 oost ook 100 zuid. Het is al vrij snel duidelijk dat we een goede beslissing hebben genomen want de weg laat ons het mooie (nu heel erg groene) wintersportgebied van dit gedeelte van Vermont zien met zijn slingerende beekjes die nu nog net niet droog staan maar die in het voorjaar ongetwijfeld helemaal vollopen met het smeltwater uit de bergen. Bij Plymouth Union verlaten we even de route om in Plymouth Notch een bezoek te brengen aan de Artisan Cheesefactory die zich direct naast de President Calvin Coolidge State Historic Site bevindt.
Uiteraard is er bij de cheesefactory een winkel en een museum maar er is geen koffie te krijgen. De historic site bestaat uit het huis van de president, een kerk, een grote schuur, een smidse en nog wat gebouwtjes. Leuk om even rond te lopen en te genieten van de zon. Vitamine D in overvloed!
We hervatten onze route weer en gaan op weg naar de volgende halteplaats: Weston. Hier bevindt zich o.a. The Vermont Country Store. We vinden een mooi plekje in de schaduw waar we Dodge kunnen parkeren, maken een korte wandeling, schieten plaatjes en brengen dan een bezoek aan de nostalgische winkel die er nog net zo uitziet als in 1946 en die tot aan de nok toe gevuld is met meer dan 1000 artikelen. Je kunt het zo gek niet bedenken of ze hebben het. En je kunt er proeven, heel veel proeven. Kaas, fudge, dippers, maple syrup, koekjes, sausjes, etc. etc.  Een leuke winkel, maar enorm toeristisch dat moge duidelijk zijn.
We halen bij de overburen twee grote bekers koffie en schaffen meteen een "Hillary for President"-button aan. Voor onze verzameling.
We gaan verder en bij Wilmington verlaten we de 100 zuid en nemen de 9 oost naar Brattleboro en vervolgens de 5 zuid want het is tijd om langzamerhand een overnachtingsplek te zoeken. De 5 zuid brengt ons naar de grens tussen Vermont en Massachusetts en onze uiteindelijke halteplaats: Greenfield, Massachusetts waar we onderdak vinden in de Rodeway Inn, een prima plek.
We sjouwen onze bagage naar de kamer en halen nu al alle spullen uit Dodge zodat we morgen niets zullen vergeten. 
Aan de overkant ligt Applebees dus is de keuze snel gemaakt. We bestellen (wellicht) voor de laatste keer deze vakantie een burger, want een burger smaakt in de USA toch beter dan waar dan ook. We worden een beetje weemoedig van het feit dat we morgen weer naar huis moeten.