Frank & Mary's Diner

Woensdag 17 augustus 2016

Vandaag vervolgen we onze route over de highway 6, de Grand Army of the Republic Highway, in oostelijke richting. De weg laat ons ook vandaag weer de mooie, landelijke omgeving zien van Pennsylvania en we passeren aardige, nostalgische plaatsjes. We houden een benenstrekkenpauze in Towanda, wie kent het niet. We wandelen over Mainstreet in Historic Downtown en bewonderen het mooie grote gerechtsgebouw, de oude openbare bieb, de first united methodist church, allemaal stuk voor stuk goed onderhouden historische gebouwen. Hoe anders is het soms gesteld met de oude panden waarin nu winkels en horecagelegenheden gevestigd zijn. Onvoorstelbaar dat men niet de moeite neemt om op z'n minst de verfkwast ter hand te nemen of de vuile ramen te lijf te gaan met een emmer water, spons en zeem. Dat zou het allemaal aantrekkelijker maken en eerder uitnodigen om naar binnen te gaan. Wat ons betreft beperken we ons tot het bekijken van dit alles van de buitenkant.
Mainstreet is een drukke straat en er is vandaag opvallend veel vrachtverkeer onderweg. De vrachtwagens die over de US-highways rijden zien er stuk voor stuk heel erg indrukwekkend uit en we kunnen het niet nalaten om regelmatig zo'n geweldig mooi exemplaar op de foto te zetten. 
De plaatselijke Winkel van Sinkel heet hier Ben Franklin Crafts en Frame Shoppe en uiteraard gaan we naar binnen om te kijken of we wellicht iets van onze gading kunnen vinden en om meteen ook maar even gebruik maken van de restrooms. Het is moeilijk om deze winkel onder te brengen in een bepaalde categorie want het assortiment is werkelijk heel erg divers. Een kleine opsomming: kerstversiering, inmaakattributen, koek en snoep, speelgoed, handwerkartikelen, breigarens, heel veel breigarens, levensmiddelen, stoffen, kinderfietsjes, tuinsets, manden, locale produkten, verlichting en nog veel meer. We schaffen kerstboomversieringen aan, maar ook twee kleine yankee-candles en een Amerikaans vlaggetje.
Tijd om Dodge weer uit de ruststand te halen en onze weg te vervolgen.
We besluiten van de route af te wijken en een bezoek te brengen aan French Azylum. 
Indertijd hebben hier wonende Fransen het plan opgevat om Marie-Antoinette naar Amerika te halen en haar zo te behoeden voor de guillotine. Helaas was men te laat want nog voordat de gebouwen klaar waren lag het hoofd van Marie-Antoinette al in het mandje. 
Het is een kruip-door-sluip-door-route maar uiteindelijk arriveren we bij French Azylum. Het is opvallend rustig en als we dichterbij komen zien we waarom. Een bord geeft aan: closed, fermé, come again. Come again? Dacht het niet! 
We gaan niet terug via de sluip-door-kruip-door-route maar via een aantal andere landelijke wegen rijden we terug richting highway 6 om dan de oorspronkelijke planning weer op te pakken. Een nobel streven......
Een detour gooit roet in het eten en we raken helemaal uit de koers. Na een tijd van de ene local road naar de andere te rijden besluiten we dan toch maar de hulp van TomTom in te roepen en zoals gewoonlijk brengt deze ons weer daar waar we wezen willen. Ondertussen hebben we ruim anderhalf uur door landelijk, heel erg landelijk, Pennsylvania gereden. Ook leuk.
Omdat we een beetje op willen schieten wat betreft de afstand zoeken we de Interstate op en cruisen we via de I-81 noord richting de volgende staat: New York.
En uiteraard is onze eerste stop in de staat New York het Welcome Center. We verzamelen wat foldermateriaal en een roadmap zodat we vanavond een plan de campagne voor de laatste paar dagen kunnen maken. Buiten aan een van de picknicktafels bestuderen we de roadmap en kijken in de Hotelcouponbrochure waar we eventueel vanavond onze tent zullen opslaan.  
Het eerste motel heeft een achterafligging in een heel erg louche buurt en past qua uitstraling perfect in deze buurt: ook louche. Gauw wegwezen en op naar keuzemotel nummer 2 dat 35 mijl verderop ligt in Cortland. De Days Inn is tamelijk gedateerd wat betreft de inrichting maar verder is er niks mis mee. We installeren ons en omdat er in de directe omgeving op loopafstand geen eetgelegenheid is zijn we genoodzaakt om met de auto naar het centrum van Cortland te rijden.
Frank & Mary's Diner ziet er van buiten niet uit, maar we vinden het wel spannend om hier naar binnen te gaan. Als we de deur openen komen we in het decor van een roadmovie terecht. We worden welkom geheten door iemand die de kok lijkt te zijn. You can sit anywhere. Keuze genoeg want verder is er maar één andere "gast". Die roept meteen dat we niet in the back moeten gaan zitten omdat het daar niet cool is. We nemen plaats, krijgen het menu overhandigd en bestellen ijsthee. Het menu ziet er goed uit. De waitress brengt de ijsthee en we bestellen voor de afwisseling een burger. Ondertussen roept de "gast" die aan de bar zit: Australian? Ik antwoord: the Netherlands! Oooooh...... That's near Scotland is'nt it?  No, it's next to Germany.
De waitress roept: Google it!  De gast: Yeah, google it! De waitress roept onze bestelling door richting de kok en gaat dan, al hangend over de bar the Netherlands googelen. We zitten in een film.
De kok gooit de burgers op de bakplaat en heeft dan even tijd om te keuvelen. Hij houdt van koken en het maakt hem niet uit dat hij van 's morgen 06.00 uur (!) tot 's avonds 21.00 uur (!) moet werken. Hij wil graag een keer meedoen aan een of andere dagelijkse tv-kookwedstrijd om zijn kunsten te kunnen vertonen. Hij hoeft niet persé te winnen en de $ 10.000 die te winnen zijn, ach dat is meegenomen maar daar gaat het niet om. Hij, de kok, ziet er niet echt jofel uit. Zijn gebit heeft dringend een opknapbeurt nodig en zijn kleding en baseballcap een wasbeurt. Maar als hij met het eten bezig is gaan meteen de (wegwerp) plastic handschoenen aan en zie ik hem regelmatig de werkomgeving schoonvegen. 
Ondertussen heeft het googelen resultaat opgeleverd en weet de "gast" waar the Netherlands liggen want hij roept, als hij naar buiten gaat, dat zijn dream is om naar Roemenië te gaan want hij is een fan van Dracula. De kok schudt zijn hoofd en het is duidelijk dat hij niet bepaald gecharmeerd is van deze rare vogel die na een paar minuten weer naar binnen komt en zijn plaats aan de bar weer inneemt.
Ondertussen zijn onze burgers klaar. We genieten van het eten en van de locatie.
De deur gaat open en een bijna honderdjarige op sneakers komt binnen en gaat aan de tafel achter ons zitten. De kok komt vragen of alles in orde is en als we dat beamen is hij zichtbaar happy. Even later komt de bekende vraag: did you save some space for dessert? No thank you! En hup, daar ligt de rekening op tafel.
We rekenen af, krijgen een safe trip toegewenst en men hoopt ons morgenvroeg terug te zien. 
Nog even rondlopen over Cortland Mainstreet en dan is het tijd om Dodge op te zoeken. Uit nieuwsgierigheid brengen we een bezoek aan de aan de overkant van de straat gelegen CVS-pharmacy. We schaffen een klantenkaart aan omdat er een aantal zaken in de reclame zijn (met kaart) die we kunnen gebruiken en die gemakkelijk mee te nemen zijn in de bagage.
De avond is ondertussen gevallen en een mooie dag gaat langzaam ten einde.