Apple, kofferweger, kerkhof, burgers and beer

Zondag 30 december 2018

De day before the last day.....

Vanmorgen na het ontbijt eerst maar eens beginnen met het pakken van koffer nummer 1. Je moet tenslotte toch een keer een aanzet maken. Ik probeer zoveel mogelijk weg te stouwen zodat er zo min mogelijk overblijft voor koffer nummer 2. Om te checken of we niet boven de toegestane 23 kg komen wordt de kofferweger tevoorschijn gehaald en wordt de koffer gewogen. Althans, dat is de bedoeling. Maar de kofferweger geeft geen teken van leven en ook nadat hij gevoed is geworden met een nieuwe batterij geeft hij niet thuis. Dat is wel balen omdat we nu geen enkel idee hebben wat het gewicht is van koffer nummer 1. Een optie om het ding aan de praat te krijgen is naar Walgreens aan de overkant te gaan en nieuwe batterijen aan te schaffen. En dus gaat Leo op pad om te kijken of Walgreens de juiste batterijen in het assortiment heeft. Na een paar minuten is hij weer terug. Ze hebben wel de juiste batterijen maar deze exemplaren kosten $18 per 2 stuks. Kassa! Dat doen we dus niet. Dan gaan we straks maar op zoek naar een nieuwe kofferweger. We gaan sowieso richting downtown Brooklyn om de Apple-store met een bezoek te vereren, dus dan kunnen we gelijk op zoek naar een winkel die kofferwegers in het assortiment heeft.

Nadat koffer nummer 1 is gesloten en voorzien is van een kofferriem is het tijd om op pad te gaan en nemen we de G-train richting Barclays Center. Hier is ook een winkelcentrum met een Target en een Best Buy, dus wellicht kunnen we hier een kofferweger vinden. Niet dus. Aan de overkant van de straat ligt ook nog een electronicazaak die -zoals de slogan bij de ingang aangeeft- pretendeert het grootste assortiment in de buurt te hebben. Dat belooft veel goeds. Maar geen kofferweger. Dan maar eerst naar de Apple-store waar het voor de afwisseling druk is, heel erg druk. Maar we worden al heel snel geholpen door een aardige Apple-juffrouw met een iPad in de hand die informeert of ze ons kan helpen. Ja, dat denken we wel. We geven aan waarnaar we op zoek zijn en de Apple-juffrouw vraagt mijn naam. Sonja. Ze tikt mijn naam in op haar iPad en ook datgene waarnaar we op zoek zijn. Zodra er een Apple-jongedame of een Apple-jongeman vrij is krijgt deze een seintje dat Sonja staat te wachten. Even later is een vriendelijke jonge Apple-juffrouw met een iPhone vrij en worden we uitermate goed door haar geholpen. Ondertussen vertelt ze dat er vanmorgen op een gegeven ogenblik een rij wachtenden buiten op de stoep heeft gestaan. Alsof datgene wat hier een de man en aan de vrouw wordt gebracht niks kost. Ongelooflijk. Ze merkt tussendoor nog even op dat ze mijn jas loves. Tja, een roze Human Nature jas is hier natuurlijk niet te krijgen. Als we datgene hebben waarvoor we kwamen wordt de transactie afgesloten en krijgen we onze spulletjes mee. Hier wordt alleen maar gewerkt met iPhone en iPad. Opzoeken, bestellen, uit de voorraad halen, afrekenen, kassabon uit printer en kassabon per e-mail, het is een digitale wereld waarin we leven.

Maar goed, we hebben dus nog steeds geen kofferweger. Er zit niks anders op dan verder downtown te gaan en de Fulton Mall af te lopen. Dat is niet zo’n geweldig ogende winkelstraat. Het winkelaanbod is vergelijkbaar met dat van de Venlose Lomstraat, voornamelijk goedkope dumpwinkels. Maar gelukkig is in deze shabby winkelstraat ook een filiaal van Macy’s en zodra je hier binnen bent kun je je niet voorstellen hoe shabby het er buiten uitziet. Maar dit is gewoon Macy’s; mooi, schoon, blinkend, helder, open. En wat niet geheel onbelangrijk is, ze hebben een luggage-department met..... kofferwegers! Voor $10 schaffen we een Samsonite mechanische kofferweger aan. Zijn we meteen van het batterijengedeuns af. We zijn totally happy!

We verlaten Macy’s via een andere deur dan waardoor we naar binnen zijn gegaan en daar begint de ellende. We lopen in een andere straat -die er net zo shabby uitziet als die waar we bij Macy’s naar binnen zijn gegaan- en ook nog de verkeerde kant uit, denken we. Dus keren we om en gaan lopen, lopen, lopen. Uiteindelijk komen we erachter dat dit niet de goede richting is en daarom keren we weer om en lopen, lopen, lopen terug. Maar we blijven totally happy met onze nieuwe kofferweger. We slaan een zijstraat in en hoera, we zijn weer in de “Lomstraat”. Poehpoeh, wat een opluchting nu weten we in ieder geval hoe we bij het Barclays Center kunnen komen om vervolgens de trein naar huis te nemen.

Het station is van het soort héél groot met een dito ondergronds gangenstelsel en wellicht heeft het te maken met de vermoeidheid maar we nemen de verkeerde trein..... Daar komen we achter als blijkt dat we in een “express” zitten die niet de kant uitgaat waar wij naar toe moeten. Noodgedwongen stappen we bij de eerste gelegenheid uit en nemen een volgende trein die ons weer terugbrengt naar Barclays Center, denken we. Niet dus. Weer uit de trein en weer goed kijken op de borden, de plattegronden en dan zeker weten dat we nu op het juiste perron staan. We stappen in de trein en moeten nu goed in de gaten houden dat we overstappen op 4th Ave/19th Str om dan de G-train naar 15th Str/Prospect Park te nemen. We missen 4th Ave/19 Str........ Shit! Dan maar bij het volgende station eruit en i.p.v. met de G-train naar de eindbestemming gaan we maar te voet. Moet kunnen, toch? Jazeker kan dat, vraag alleen niet hoe. We dolen ruim drie kwartier door donker Brooklyn, denken op een gegeven moment dat we Prospect Park zien (omdat er bomen zijn) maar blijkt het een kerkhof te zijn, komen in een doodlopende straat, zien een grote autoweg die we normaliter niet zien en constateren uiteindelijk dat we niet helemaal de goede kant uit gaan. We besluiten het over een andere boeg te gooien en niet de Avenues als leidraad te gebruiken maar de Streets. We bevinden ons op 21st. Street en we moeten richting 15th. Street, alleen moeten we noordwaarts of zuidwaarts? We gokken. Gelukkig goed want de volgende straat is de 20e. En nu verder naar de 15e. Gevonden! We vragen een honduitlatende juffrouw welke richting Prospect Park is. To the right at the end of 15th. Street. Thank you very much! Wij gaan to the right en lopen, lopen, lopen naar het einde van de straat en halleluja! daar ligt de rotonde met het park en de bekende Prospect Street. We zijn er.

We hadden sowieso al besloten om deze laatste avond in Brooklyn te gaan eten dus meteen als we in Prospect Street zijn ligt rechts Double Windsor waar we naar binnen vallen en gelukkig het laatste vrije tafeltje kunnen bemachtigen. Als eerste een groot glas bier, want dat hebben we dik en dubbel verdiend. Leo gaat naar de bar om te bestellen en om zijn creditcard af te geven, want ook nu weer is het “on tap” gezien het feit dat we zo meteen ook nog wat willen eten. Maar eerst even bijkomen. Het is hier gebruikelijk dat je je bier zelf gaat halen aan het buffet. Het is, evenals de vorige keer het geval was, gezellig druk en het publiek is van het type enorm divers. De muziek staat niet al te hard en de tv staat aan zonder geluid. Niemand die trouwens tv kijkt. Het is de hoogste tijd voor de laatste burger van deze vakantie. Die verorberen we met smaak en spoelen we weg met nog maar een groot glas bier. We moeten zorgen dat het vochtgehalte weer op peil komt. Time to leave. Als Leo aan de barjuffrouw de rekening vraagt komt ondertussen de barkeeper binnen die er ook was de 22e december, de dag dat we vanwege onze 40e trouwdag hier hebben gegeten. Hij roept: “I know you! You are Venderweelen!”. Wat een ongelooflijk geheugen heeft die man.

Als we naar buiten lopen merken we pas hoe moe we zijn en vervolgens hoe blij dat we niet meer ver hoeven te lopen. Onderweg naar huis staat voor een huis op de stoep een tafeltje met wat spulletjes en een briefje met daarop “it’s free and for you if you want it”. Dat hebben we vaker gezien hier in de buurt. Voor de huizen, op de trappen of op de stoep liggen gewoon dingen die je mee kunt nemen. We hebben boeken, speelgoed, schoenen enz. gezien maar ook bij ons in de hal heeft een dag een doos met kabels for “free”gestaan. Op het tafeltje buiten op de stoep staat een alleraardigst aardewerken kommetje. Ik neem het mee. Een bijzonder aandenken aan Brooklyn.

Het plan om koffer nummer 2 grotendeels nog in te pakken laten we varen. Wel wegen we koffer nummer 1 met onze nieuwe mechanische kofferweger. 19kg geeft hij aan. Mooi, hebben we in ieder geval nog wat speling wat betreft het gewicht. Wat de ruimte betreft; dat is een ander verhaal.

We zijn te moe. Morgenvroeg hebben we nog royaal de tijd om koffer nummer 2 te pakken.