Williamsburg, boeken en bescheiden kerstverlichting

Zaterdag 29 december 2018

Vandaag weer een zonnige dag dus is het na het ontbijt het gebruikelijke hit the road en op naar de subway. Onze F-train rijdt dit weekend niet over een gedeelte van de track vanwege onderhoudswerkzaamheden. Maar er is een alternatief, nl. de G-train, dus niks aan de hand.

Vandaag gaan we naar Williamsburg, een wijk die aardig schijnt te zijn. Benieuwd. Als we bovengronds komen krijgen we nou niet meteen de indruk van een leuke omgeving. Verre van dat zelfs. Maar goed, wellicht dat het verderop beter wordt. We zien op een plattegrond dat er in de buurt een Russisch Orthodoxe kerk is. Aangezien dat meestal mooie gebouwen zijn gaan we die kant uit en komen vervolgens bij een farmersmarket waar de local farmers hun waren verkopen. Opvallend hoe duur alles is. Aan de overkant van de straat is een groot park, een ballpark, waar de plaatselijke jeugd baseball en basketball kan spelen en waar de locals de kielf uit kunnen laten. Rondom het park staan grote lichtmasten zodat er ook ‘s avonds veilig gespeeld kan worden. En niet geheel onbelangrijk: er is een openbaar toilet. Sanitaire stop it is!

De Russisch Orthodoxe kerk is gesloten maar van de buitenkant is ze ook heel erg fotogeniek. Omdat we nou niet bijzonder onder de indruk zijn van deze buurt besluiten we terug te gaan naar het metrostation en de trein naar Manhattan te nemen. Bij Union Station komen we weer bovengronds en, wat een verrassing, hier is het druk, heel druk. We zijn op zoek naar een winkel waar men cd’s verkoopt maar om er een te vinden is nog niet zo gemakkelijk. We hebben deze dagen als eens gezocht naar de Virgin Mega Store maar hebben die niet gevonden omdat die er niet meer is. Ja, dan kun je lang zoeken. We lopen door de drukte en scoren ondertussen op straat een gratis bekertje yoghurt van een very friendly yoghurtuitdeelster. En om het feest helemaal compleet te maken krijgen we er ook nog een vouwlepeltje bij. Daar staan we dan, twee op straat yoghurtetende Venlonaren. Een beetje vreemd, maar wel lekker. Na dit eiwitrijke intermezzo gaat het zoeken naar een cd-winkel weer verder maar na een uurtje geven we het op, besluiten we de drukte te laten voor wat het is en lopen vervolgens richting Union Station om weer ondergronds te gaan. Plotseling zien we een grote Barns en Nobles, een geweldige boekenwinkel waar niet alleen boeken te verkrijgen zijn, maar ook tijdschriften, cd’s, kerstdecoraties, kantoorartikelen en, wat niet geheel onbelangrijk is, er is een Starbucks. We schaffen wat kerstspullen aan en gaan dan naar de cd-afdeling. Jammer genoeg is de kerstcd van the Mavericks niet verkrijgbaar (men heeft deze niet ingekocht omdat tegenwoordig in NY voornamelijk (door de jeugd) vinyl gekocht wordt). Jammer, maar desondanks vinden we toch nog iets. Een solo-cd van Freddy Mercury waar we broerlief enorm blij mee zullen maken, de nieuwste van Andrea Bocelli, een “oudje” van the Eagles (When hell freezes over) en een kerstcd van Blake Shelton (wie kent hem niet?). Met onze aanwinsten gaan we richting Starbucks voor koffie. Ik ga in de rij staan en Leo zoekt een plekje om te zitten. De koffie is, zoals gewoonlijk hier in de US, gloeiend heet en de beker is tot aan de rand gevuld zodat een wolkje koffiemelk absoluut geen optie is. Wij zijn het niet gewend dat er in een boekenwinkel ook de mogelijkheid is om koffie te drinken maar hier is dat heel gewoon. En niet alleen koffiedrinken, want al zit je hier de hele dag te suffen, te laptoppen, te lezen, te werken, niemand kijkt er vreemd van op. Live and let live. Nadat we er een fikse tijd over hebben gedaan om de halve liter gloeiendhete koffie naar binnen te werken kunnen we dan toch bij Union Station ondergronds om eindelijk naar Dyker Heights te gaan.

Dyker Heights staat al een hele tijd op ons lijstje maar het is er nog steeds niet van gekomen om deze wijk te bezoeken. Hier is dagelijks tussen 17.00 uur en 21.00 uur het toppunt van kerstverlichting te zien. Een hele wijk waar de huizen tijdens kerst uitbundig versierd zijn met duizenden, duizenden en nog eens duizenden lampjes, maar ook opblaasbare kerstmannen, kerstbomen, sneeuwpoppen, rendieren, elfs, notenkrakers, kerstmutsen, kerstsokken en natuurlijk (verlichte) Maria-Jozef-en-kindje-Jesus in alle soorten en maten. We lopen door de straten en verbazen ons alleen maar. Als je het niet met eigen ogen hebt gezien dan kun je  je er absoluut geen voorstelling van maken. Sommige huizen zijn van het type enorm kitsch maar er zijn er ook die heel erg mooi versierd zijn. Zoals te verwachten was zijn we niet de enigen die hier met open mond rondlopen. Er worden zelfs bustours georganiseerd naar Dyker Heights. Het is druk en de agenten van de NYPD houden een oogje in het zeil. Een plaatselijke popcornverkoper doet goede zaken want we zien veel kinderen lopen met plastic zakken gevuld met popcorn. We fotograferen ons een slag in de rondte. Het is super, geweldig, kitsch, leuk, eenmalig, onvoorstelbaar!

Na een paar uur houden we het voor gezien en lopen weer terug naar het metrostation om de trein terug naar huis te nemen. Dat zal straks een hele klus zijn om een goede selectie te maken uit de vele, vele foto’s die we hebben gemaakt. Ach ja, luxeprobleem.