Daylight Savings Time? No way!

Donderdag 19 mei 2022

Mijn petekind Joyce is vandaag jarig en omdat we met een tijdsverschil van -9 uur te maken hebben heb ik haar gisteravond al een appje gestuurd om haar te feliciteren.

Vandaag wacht ons een lange, lange, veelal saaie maar bij tijd en wijle ook een spannende weg van Grand Forks naar Creston. We rijden nog altijd over de Crowsnest Highway, ofwel highway #3, 

Het is koud, er staat veel wind, af en toe is het mistig of valt er regen en hoe hoger we komen hoe meer sneeuw er ligt. Bah, we hebben het wel gehad met de sneeuw. Als eerste passeren we de Bonanza Pass op een hoogte van 1535 meter. Dan gaat het verder richting Castlegar en vervolgens Salmo. Dan zuidwaarts richting the USA🇺🇸 en net vóór de grens draaien we af in oostelijke richting en doemt de Kootenay Pass op. Dikke vette slingerende 1774 meter hoog en een van de hoogste bergpassen in heel Noord Amerika. Het levert wel mooie vergezichten op. Maar dan volgt de afdaling…….. We “Tow-Haulen” ons een  slag in de rondte, maar op een gegeven ogenblik is dit niet meer te doen en remmen we maar af op de traditionele manier. 

Op een gegeven ogenblik geeft de TomTom aan dat we ons in een andere tijdzone (Mountain Time) bevinden. Dat is vreemd, want we hebben geen bord langs de kant van de weg zien staan met de waarschuwing dat we onze horloges een uur vooruit moeten zetten. We wachten maar even af. (Later lezen we in de “Creston Valley official visitor’s guide” dat Creston Valley niet meedoet aan Daylight Savings Time en het hele jaar Mountain Time hanteert. Een beetje confusing. Dus verandert de tijd op onze horloges nog niet.)

Regelmatig zien we de Kootenay River, die noordwaarts stroomt vanaf Idaho (USA), uitkomt in het Kootenay Lake en dan dan richting Nelson BC stroomt, met ons mee meanderen. 

De Creston Valley wordt omgeven in het oosten door de Purcell Mountains, in het westen door de Selkirk Mountains en in het noorden door het Kootenay Lake. Een mooie-plaatjes-opleverende vallei.

Creston Valley is ook het traditionele territorium van de Yaqan Nukiy stam van de Ktunaxa First Nations. Indigenous Peoples.

Creston komt in zicht en omdat we vandaag geen plek hebben gereserveerd gaan we als eerste “op goed geluk” informeren bij Scotty’s RV Park of er nog twee plekken vrij zijn in de herberg. Die zijn er gelukkig en ook nog naast elkaar. We staan mooi onder de Ponderosa Pines. Even later krijgen we ook nog buren. Twee Harley Davidson-bikers waarvan er een een vouwwagen achter zich aan sleurt. Nou heb je normaliter een bepaald beeld van bikers op Harley Davidsons. Van die stoere gasten gekleed in leer en met een blik van “ik ben voor de duvel niet bang”. Nou, deze twee zijn van een heel ander kaliber. Het zijn een man en vrouw op leeftijd die niet al te soepel meer bewegen en die, als ze hun bikerkleding hebben verwisseld voor de casual-variant, er uitzien als saaie grijze muizen die hopeloos achterlopen wat betreft de momenteel geldende moderegels. Ze moeten behoorlijk hannesen om de vouwwagen dusdanig uit te vouwen dat het uiteindelijk een verblijfplaats is geworden.

Wij besluiten met ons vieren naar het centrum van Creston te wandelen. Dat is niet al te ver, gewoon de brouwerij voorbij lopen, linksaf over het spoor, vervolgens langs de RCMP (de Royal Canadian Mounted Police) en dan ben je zo op Mainstreet. Er is niet zo heel veel te beleven in Creston maar wat er wel is zijn twee van de in totaal nog maar vier historische graansilo’s die er nog zijn in BC. Fotoshoot! 

En dan nog even boodschappen doen in de plaatselijke supermarkt. Aan de kassa gekomen vraagt de kassamevrouw of we een klantenkaart hebben. Die hebben we niet. Of we er een willen? Ik vraag wat de benefits zijn van zo’n pas. Ze zegt dat we dan punten kunnen sparen voor free groceries. Als ik zeg dat dat voor ons geen zin heeft omdat we over een tijdje weer teruggaan naar huis roept de dame die achter ons in de rij staat dat ze graag onze boodschappen op haar pasje wil bij laten schrijven. Prima! Maar dan……. Where are you traveling from? From The Netherlands. Oooooh!! I’ve lost my mother-in-law last year and she was from Haarlem. Tja, overal kom hier je Nederlandse-emigranten-roots tegen. We praten nog even over Haarlem en The Netherlands en dan nemen we afscheid. Wat een hartelijkheid!

We wandelen langzaam terug richting Scotty’s RV Park, gelegen pal tegenover de Columbia Brewery, en omdat het nog aangenaam weer is om buiten aan de picknicktafel te zitten, doen we dat, drinken een biertje en werken de routekaart bij.

Wij gooien vanavond Canadian Angus Beef in de pan. Je bent tenslotte in Canada 🇨🇦