Middagje Anchorage

Donderdag, 11 mei 2023. (vervolg)

Om 11.00 uur verlaten we ons tafeltje aan het raam en nemen de trap naar deck 4 om in hut nr. 4104 onze jassen te halen. Voor de zekerheid ook maar de zonnebrillen meenemen want de zon schijnt. Wat een verschil met gisteren. De loopplank is nu op deck 1 en als we op weg zijn komen we de Nederlander met Venlose connecties tegen die we een paar dagen geleden hebben gesproken. Hij adviseert ons om anderhalf uur te wachten want er staat een enorme rij mensen die van boord willen gaan. We kunnen het beste nog even gaan lunchen. Lunchen? Is hij helemaal gek geworden? We hebben net het ontbijt achter de kiezen🦷🦷.  

We besluiten om buiten bij het zwembad te gaan zitten om in het zonnetje te genieten van het uitzicht. Als we door het Lido lopen dan zien we dat er al volop geluncht wordt😳 Ongelooflijk. Het is pas 11.30 uur! Na een half uurtje gaan we via de gangway op deck 1 van boord. In het verleden werd de boordpas gescand bij het verlaten van het schip, maar nu hoeven we alleen maar naar het vogeltje 🐦 te kijken dat in een soort iPad woont en als de vogel je herkent verschijnt er een ✅ op het scherm en je naam. De vooruitgang is ook hier niet tegen te houden.  We sluiten aan in de (lange) rij met wachtenden die op eigen houtje Anchorage gaan bezoeken. De gasten die een excursie hebben geboekt kunnen gewoon doorlopen richting de tourbussen. 
Het duurt een uur voordat we in de shuttlebus kunnen stappen. Ga er maar eens aan staan, van de ongeveer 2000 passagiers gaan er zeker 1500 van boord. En die moeten allemaal per bus vervoerd worden. Maar iedereen is opvallend geduldig. No worries, no hurry, we’re on vacation. De busrit 🚌 duurt een kwartier en we zien op een aantal plekken nog fikse sneeuwhopen liggen. De laatste restanten van de winter die dit jaar langer duurde dan “normaal”. Sommige auto’s hebben nog hun winterbanden; de spikes zijn duidelijk hoorbaar. Anchorage is voor ons niet nieuw, we zijn hier al twee keer eerder geweest. Maar het is altijd leuk om rond te lopen en af en toe een winkel binnen te gaan. Als eerste gaan we naar het Tourist Information Center dat gevestigd is in een log cabin. Even verderop bevindt zich een winkelcentrum maar verder dan de Hallmark winkel (waar traditiegetrouw een paar verjaardagskaarten worden aangeschaft) en JC Penny komen we niet. Er staat zo’n gladjanus strategisch opgesteld bij de roltrap die je eerst een minuscuul monstertje met bodybutter in de hand duwt en je vervolgens something wonderful wil aansmeren om de dark cirkels and puffiness around the eyes weg te werken. Daar gaan we weer😳 Ik wil geen wonderful spul want dat kost a bag full of dollars💵 en werkt vervolgens voor geen meter. Thank you, bye! 

We nemen de roltrap naar beneden waar een schoenwinkel is. Er staat, achter de toonbank, een grote neger (mag ik dat zeggen? ja dat mag ik zeggen) die met een grote borstel zijn haar staat te borstelen. Alleen heeft hij geen haar om te borstelen want datgene wat er is is gemillimeterd. Maar hij borstelt er lustig op los. Hij is heel vriendelijk en heeft gouden tanden. Hi! How can I help you? We vragen of hij misschien iets heeft van een antislip-strap voor de riem aan de cameratas. Hij denkt diep na, maar no dat heeft hij niet. Maar misschien dat Big Ray dat wel heeft. Dan moeten we one and a half block that way gaan als we weer buiten zijn. We danken hem voor de info. You’re welcome! We gaan weer met de roltrap naar boven en passeren de gladjanus die ons geen blik waardig gunt. Weer buiten gaan we als eerste naar Polar Bear Gifts om het traditionele T-shirt voor broerlief te scoren.✅  We hebben vervolgens geen idee 🤷‍♀️ in welke richting we moeten lopen om bij Big Ray te komen. Op goed geluk gaan we op weg en even later is het bingo!

Wat aan de buitenkant een beetje shabby lijkt is binnen een mooie, grote winkel met allemaal outdoorspullen en army/navy supplies. Alaskan outfitters. Op onze vraag of ze een soort van anti-slipstrap in hun assortiment hebben heeft de juffrouw achter de balie geen antwoord maar daar is Big Ray en hij begrijpt precies wat we bedoelen. Hij gaat even kijken in the back. Just wait a minute. We neuzen even rond en na een minuut of vijf komt hij vanuit de basement de trap op gelopen met een lange riem die hij nog ergens had liggen. Die mogen we hebben, for free! We zijn helemaal overdonderd door deze behulpzaamheid en zeggen dat we er absoluut voor willen betalen. Maar hij wil hier niks van weten. De oude (korte) riem waarvan de antislip versleten is wordt vervangen door het nieuwe en ook nog eens langere exemplaar. We zijn helemaal flabbergasted door dit hele gebeuren. Wat een vriendelijkheid😍 We nemen afscheid van Big Ray met een handshake en een big thanks!

We gaan terug richting de plek waar de shuttlebus ons weer op komt halen. Op straat liggen en hangen heel veel aan drank en drugs verslaafde zwervers. Voornamelijk zijn het afstammelingen van de Eskimo’s. Het is ten opzichte van vijf jaar geleden toen we hier waren niet minder geworden, in tegendeel.

De bus brengt ons weer terug naar het schip en omdat het laag water is moeten we nu via de loopplank op deck 3 naar binnen. Even de spullen naar de hut brengen en dan bij de Lidopool aan een tafeltje bij het raam genieten van het uitzicht, een hotdog 🌭 en een Alaskan Amber. Life is good🍀

We gaan om 19.00 uur aan tafel in de Main Diningroom. Tijdens het (voortreffelijke) diner start Captain Jeroen de motoren en verlaten we Anchorage.

Om 21.00 uur is het tijd voor het theater. Vanavond mogen de dansers van de Step One Dance Company dan toch echt hun kunsten vertonen. Hun show werd tot twee keer toe gecanceld vanwege de stormachtige omstandigheden. Het zijn absoluut stuk voor stuk geweldige dansers die ons een prachtige show laten zien. Na afloop drinken we nog een glaasje in de BBKings BluesClub en dan is het mooi geweest voor vandaag.

Morgen wacht ons weer een zeedag.