Parque Nacional del Teide en ieniemienie outletcenter

Donderdag 27 april 2017

Leve de koning! Hoera! Hoera! Hoera!
We gaan vandaag naar het Parque Nacional del Teide. Maar eerst krijgen we om 09.30 uur bezoek. De deurbel gaat en Fabian staat op de stoep. Hij vraagt of het uitkomt als het appartement vanmorgen een schoonmaakbeurt krijgt. Althans we denken dat hij dat vraagt want Fabian spreekt alleen maar Spaans. En wij dus niet. We zeggen maar dat het goed is. "Si." Hij vraagt hoe laat? Althans we denken dat hij dat vraagt. Wij vinden 11.00 uur een prima tijd want dan kunnen we nog op ons gemak ontbijten en ons voorbereiden op de trip. Fabian zegt dat de chica dan om 11.00 uur het aparciamiento komt schoonmaken. Goed? "Si!"
Om 10.30 uur hebben we het ontbijt achter de kiezen, is de afwas gedaan en zijn we startklaar om op weg te gaan. Chica kan een half uurtje eerder terecht.
Wat volgt is weer een schitterende tocht over kronkelende bergwegen naar het middelpunt van het eiland. Daar bevindt zich namelijk de Teide en het gebied eromheen staat op de Unesco Werelderfgoedlijst en heet Parque Nacional del Teide. We knippen als een gek foto's en straks als we weer thuis zijn gaan we wel selecteren. Regelmatig komen we onderweg een bordje tegen dat aangeeft dat er een mirador is. Dus auto langs de kant zetten en genieten van telkens weer een ander, spectaculair, indrukwekkend, onvoorstelbaar mooi plaatje. Hier is duizenden jaren geleden het binnenste van de aarde naar buiten gekomen en heeft dit eiland gevormd zoals het nu is. Ik sta midden tussen de lava foto's te maken als op een gegeven moment een stel vooral selfiemakende Nederlanders voorbijkomen en zij tegen haar dochter op een kwallerige toon (met een hete aardappel in haar mond) roept: "Het is hier net Craters of the Moon." Ja, ja, stel je maar aan. Wij hebben Craters of the Moon (in the USA) ook gezien en dat lijkt dus in de verste verte niet op deze omgeving. Ik roep "Leve de koning" en zij weet even niet hoe ze het heeft en zegt dan: "Ja?" 
Na verloop van tijd is het tijd voor koffie, houden we pauze bij Las Cañadas en bevinden we ons ondertussen op een hoogte van 2200 meter. 
We bestellen in ons allerbeste Spaans dos café con leche en nemen er ook gelijk maar dos muffins bij. Het is tenslotte de verjaardag van Wim-Lex en een verjaardag zonder gebak is geen verjaardag.
We gaan buiten zitten, ondanks de frisse wind. Het is maar zo'n 10 graden maar met het vest aan is het best vol te houden. 
Aan een tafel tegenover ons zit een Nederlands gezelschap dat bestaat uit een oudere mevrouw met, volgens mij althans, haar zoon, haar dochter met haar man en twee kinderen. Op tafel staan de resten van hun lunch en dan met name de lege verpakkingen en wat lege limonadeblikjes. Zoals gezegd waait het hier flink........
Op een gegeven moment dreigen de lege verpakkingen van tafel te worden gewaaid en snel probeert de oudere mevrouw te grijpen wat er te grijpen valt. Poeh poeh, dat liep goed af. Tot de volgende windvlaag..... De lege blikjes rollen over tafel rechtstreeks richting zoonlief. De lege blikjes zijn niet helemaal leeg met als gevolg dat zoonlief een natte broek heeft. Hij is absolutely not amused en laat dit ook duidelijk blijken. Hij veegt en veegt wat over zijn broek maar uiteraard zet dit geen zoden aan de dijk. Moeder oppert dat hij even naar het toilet moet gaan om e.e.a. te gaan fatsoeneren. Hij staat op en neemt dan maar gelijk het dienblad mee met het lege spul en een groot porseleinen bord. Zoonlief is niet bepaalt het type handige Harry en als hij de deur naar het restaurant opent houdt hij het dienblad een beetje scheef met als gevolg dat met een enorm gerinkel het bord in gruzelementen op de grond valt. Zoonlief is nou helemaal om te ploffen. Het gezelschap aan tafel constateert maar onderneemt verder geen actie. Moeder zegt droog: "Volgens mij valt het bord op de grond." 
Korte tijd later komt zoonlief weer terug en vraagt moeder: "Viel het bord op de grond?" Dat had ze nou niet moeten doen want zoonlief briest "Eigenlijk wil ik nu het liefste terug naar het hotel! Ik vind er niks meer aan!" De rest van de tijd zit hij met een zevenzoldersgezicht aan tafel. Gezelligheid kent geen tijd! 
Wij vinden het allemaal vrij amusant. Geen leuker vermaak dan leedvermaak.
Ondertussen hebben wij onze cafe con leche en de dos muffin verorbert en is het langzamerhand weer tijd om verder te gaan want we zijn pas halverwege de route.
We hebben sowieso besloten om niet met de kabelbaan naar de top van de Teide te gaan omdat er toch wel veel bewolking is en de kans groot is dat als we eenmaal boven zijn we niks of weinig zullen zien. En dus stappen we weer in de auto en rijden verder noordoostwaarts. Wat een bijzondere omgeving. Het lijkt af en toe wel een maanlandschap. Het is een palet van veel verschillende kleuren; donkerbruin, groen, lichtbruin, grijs, okergeel en daarbij ook nog een enorme diversiteit aan planten en bloemen. Terecht dat dit gebied op de Unesco Werelderfgoedlijst staat.
Na een aantal uren hier te hebben doorgebracht besluiten we terug te rijden via de autopista en zijn we aan het einde van de middag weer thuis. 
Chica heeft goed werk verricht. Het hele huis ruikt heerlijk fris naar groene zeep en er ligt een schone loper op tafel. Op de badkamer ligt een stapel nieuwe handdoeken en badlakens, het bed is voorzien van frisse schone lakens en er ligt zelfs een andere bedsprei op. Wat een service. 
Voor het avondeten drinken we nog even een koel glas cerveza op ons terras. Na het avondeten begint de grote foto-uitzoeken-klus. We hebben vandaag ruim 100 plaatjes geschoten waarvan meteen de exemplaren die maar enigszins van een beetje mindere kwaliteit zijn in de prullenbak verdwijnen.
We toasten nog een keer op de gezondheid van Wim-Lex en dan loopt een mooie koningsdag ten einde. 

Vrijdag 28 april 2017

Vannacht heeft het flink geregend. Dat wordt dus binnen ontbijten maar met het raam open en een mooi uitzicht is dit geen enkel probleem.
Vanwege de weersverwachting maken we er een shoppingdag van en programmeren we TomTom dusdanig dat we zonder enige problemen naar Adeje rijden waar zich een outletcenter bevindt. Daar aangekomen constateren we dat dit wel een heel erg ieniemienie outletcentertje is. Bij outletcenter denken wij dan meteen aan de Amerikaanse types of aan Roermond. Dit exemplaar heeft misschien alles bij elkaar 20 winkels. Maar wel een hele grote SuperDino dus we kunnen in ieder geval boodschappen doen. En we kunnen er koffie drinken dus weer niks te klagen. Op een gegeven ogenblik is er een korte maar hevige wolkbreuk en komt er heel veel agua naar beneden. Maar wij zitten droog, niks aan de hand.
Voor de rest is deze dag er een van weinig activiteiten ontplooien. Na het shoppen keren we huiswaarts en begint de zon het langzamerhand van de bewolking te winnen. Mooi, dan kunnen we nog lekker genieten op ons terras.
Na vandaag hebben we nog maar vier hele dagen die we hier kunnen doorbrengen en dan moeten we jammer genoeg alweer naar huis. Nog maar even niet aan denken en deze vier dagen nog volop genieten.