Vijftig tinten blauw

Woensdag 18 oktober 2023

Voor het eerst is er een teken van leven op de oceaan sinds we zijn vertrokken uit Ponta Delgada. In de verte (aan de overkant) vaart een vrachtschip geladen met containers de andere kant uit. We zijn gelukkig niet alleen op deze onmetelijk grote plas water.
De luchtvochtigheid is enorm. Ons balkon is nat en de ramen zijn aan de buitenkant beslagen. Turend over de diepblauwe oceaan zie je de waterdamp omhoog stijgen.  
Na het ontbijt ziet ons another-day-at-see-programma er als volgt uit:
10:00 uur  “Ask the Captain” (World Stage) Meet Captain Bas van Dreumel for a special Q&A session.

 
Drie kwartier lang geeft captain Bas uitgebreid en helder antwoord op de vragen die hem gesteld worden. En, niet onbelangrijk, met de nodige humor. Er worden, buiten alle technische, ook algemene vragen gesteld. O.a. wil een meneer weten of de captain, behalve huwelijken sluiten ook scheidingen mag uitspreken. Hilariteit alom natuurlijk, maar nee helaas mag hij dat niet. Ook wil iemand weten of er een cel aan boord is waar onruststokers in kunnen worden opgesloten. Die is er niet, maar we kunnen gerust zijn, mocht het nodig zijn dan heeft hij voldoende mogelijkheden om dit soort lieden op te bergen. 
Al met al een informatief gesprek dat door alle aanwezigen erg op prijs gesteld wordt. Captain Bas is erg benaderbaar. Hij loopt dagelijks zijn rondje over het schip en als je hem aanspreekt neemt hij alle tijd voor je. Hij is enorm trots op zijn schip en de hele bemanning. Dat is duidelijk merkbaar. Op de vraag wat voor hem het meest onvergetelijke moment is dat hij tot nu toe heeft meegemaakt hoeft hij niet lang na te denken. Vorig jaar tijdens de jubileum-oversteek van Rotterdam naar New York heeft de MS Rotterdam stilgelegen boven de laatste rustplaats van de SS Titanic. Er is toen een herdenkingsceremonie gehouden en dat was een indrukwekkende en emotionele gebeurtenis.  
Na deze boeiende bijeenkomst staat het volgende item van het another-day-at-see-programma op de agenda. 
11:00 uur  “Live EFFY Jewelry Auction” 
NOT TO BE MISSED! Fun & Fabulous Jewelry Auction. Massive savings with bidding starting at only $50.

Een juwelen-veiling met (uiteraard) een glas sparkling wine🥂, 8(!) lootjes die weer niks opleveren🙈 maar wel weer een hangertje voor de verzameling. De veiling is niet bepaald succesvol. Alles is beautiful and amazing en heeft een special price, maar niemand trapt in het sprookje van alleen vandaag just for you voor de helft van de normale prijs plus nog eens extra korting because you’re all so very special. Het bekende verkooppraatje.  
Hoogste tijd voor weer de volgende op de agenda staande activiteit, de Mariner’s Lunch waarvoor we zijn uitgenodigd. 

 
Bij binnenkomst staat er een haag van officers om ons te verwelkomen. De General Manager, Errol Nelson, is een toffe peer die ons telkens als we hem tegenkomen enthousiast begroet. Maar ja, wie wordt er nou niet enthousiast als men ons tegenkomt😂😂.  
We zitten aan een tafeltje met Bernie en Paul from Engeland🏴󠁧󠁢󠁥󠁮󠁧󠁿 en een echtpaar uit Israël🇮🇱 waarvan we de namen niet konden verstaan🙉. Het is een fijne tafel, aardige mensen, prettige gesprekken. Bernie is viroloog en meneer uit Israël bioloog, dus die twee hebben genoeg gespreksstof. Meneer uit Israël🇮🇱 zegt dat zijn familie (for now) oké is, maar wil er niet al te veel aan denken. Hij maakt zich, begrijpelijk, ontzettend veel zorgen over de huidige oorlogssituatie waarin zijn land verkeert. Zinloze oorlogen… 
Paul vertelt dat zijn moeder volgend jaar 90 wordt en hij en Bernie willen haar verrassen met een cruise, iets wat ze nog graag wil meemaken. Vanaf volgend jaar bestaat de mogelijkheid om vanaf Dover te cruisen met HAL, dus dat is mooi meegenomen. Ze zijn zich al aan het oriënteren.  
We krijgen, nadat we voor de afwisseling weer eens het glas champagne🥂 de hoogte in hebben gehouden om de toosten op all the good things in life, een voortreffelijke lunch geserveerd. De calorieën en koolhydraten vliegen je hier om de oren. Tja, die good things in life……
Na deze culinaire verwennerij gaan we naar buiten om enkele rondjes te lopen over deck 3 want het eten ligt behoorlijk zwaar op de maag. De lucht is prachtig blauw en zo ook het water van de Atlantische Oceaan. We zien enkele vliegende vissen en, heel vreemd, drie tamelijk grote vogels 🦅 die met ons meevliegen. Wij zijn geen ornithologen maar we denken dat het een soort valken zijn. Kan natuurlijk ook een roepie-roepie-vogel zijn, of een polyfinario. 

 
Het gedeelte van de grote plas water waar we ons nu bevinden heet de Sargassozee. 
Wikipedia zegt hierover:
“De Sargassozee is een langwerpige regio in het noorden van de Atlantische Oceaan, omgeven door oceaanstromingen. In het westen bevindt zich de Golfstroom, in het noorden de Noord-Atlantische stroom, in het oosten de Canarische stroom en in het zuiden de Noord-Atlantische equatoriale stroom.

De zee is ongeveer 1100 bij 3200 km groot. Het dichtstbijzijnde eiland is Bermuda.  
De Sargassozee, die erg zout is, wordt vaak beschouwd als levenloos, hoewel er aan de oppervlakte veel zeewier van het geslacht Sargassum voorkomt, waaraan de zee haar naam te danken heeft. De zee is bekend als uniek broedgebied van de Europese en Noord-Amerikaanse paling. De eitjes komen uit in de Sargassozee en de jonge palingen migreren naar Europa of Noord-Amerika. Als ze geslachtsrijp zijn, keren de palingen er terug om weer kuit te schieten in de Sargassozee. Ook de onechte karetschildpad komt er voor, men vermoedt dat pasgeboren jongen er via de Golfstroom aankomen om in de beschutting van het zeewier op te groeien.”

Voor de rest doen we het vanmiddag rustig aan. Op een strategische plek zittend wat lezen, wat mensen kijken, wat drinken. 

 
In het casino probeert een Amerikaanse dame via handoplegging de gokautomaat waarop ze speelt te beïnvloeden zodat er uitbetaling van $10.000,- zal plaatsvinden. Ze roept “You can do it! You can do it! Come one! Drinks on everyone!”. Het heeft geen zin want de slotmachine reageert niet op de handoplegging en haar smeekbedes. Ze gaat even weg en komt na een tijdje weer terug voor de volgende poging. Doorzetter.
We houden het voor gezien en gaan richting cabin 4095 op het Beethovendeck. Bij binnenkomst ligt er weer een cadeautje op het bed. Het traditionele herinneringstegeltje dat straks bij thuiskomst een plekje zal krijgen aan onze vakantieherinneringenmuur in de gang.

 
Eten doen we voor de afwisseling weer in de Main Dining room. We krijgen een mooi tafeltje aan het raam toegewezen. Heel fijn maar het is pikkedonker buiten en we zien geen steek. Maar de bedoeling is goed en daar gaat het tenslotte om. Het zou een perfecte plek zijn geweest ware het niet dat achter ons een groep van zes bijzonder luidruchtige Frans-taligen aan een tafel zit. Hoe meer alcohol er naar binnen gegooid wordt hoe meer lawaai ze produceren en tot overmaat van ramp wordt er regelmatig ook nog overdreven gelachen om blijkbaar enorm grappige opmerkingen die geplaatst worden door de een of ander. Ze houden absoluut geen rekening met de rest van de gasten. Wellicht heten ze allemaal Rémy. 
Omdat al dat eten van vandaag ons tamelijk zwaar op de maag ligt drinken we als afzakkertje een Schrobbelaar en zoeken op tijd het nest op. Morgen is er weer een dag.