Guffey, fossielen en geen Santa

Vrijdag 11 augustus 2017

We hebben vandaag tot 10.00 uur de tijd om aan te schuiven aan het Super 8 Super Start Breakfast en dat betekent pelan, pelan.
Nog twee hele dagen te gaan en dan moeten we, jammer genoeg, weer naar huis.
Terwijl ik een beetje orde in de foto's schep gaat Lei alle bagage in de auto laden. Eigenlijk een vrij aardige taakverdeling. Naast onze Cherokee staat een pick-up truck geparkeerd waarvan de laadbak gevuld is met vier grote coolers, vier koffers en een draagbare ventilator. In de pick-up zelf zitten vader, moeder, twee dochters en een zoon. Een van de dochters sjouwt een groot kussen met een deken eromheen met zich mee en moeder heeft een grote weekendtas bij zich. Vader ziet er uit als een lid van een bluesband. Een heel bijzonder tafereel dat ik vanuit onze motelkamer zonder gène kan bekijken (en fotograferen).
Time to say goodbye en off we go! We rijden door historic downtown Florence, passeren Quincys en gaan dan via de 115 west naar Cañon City waar zich het Colorado Territorial Prison Museum (en de bajes) bevindt. We hebben in het verleden dit museum al eens bezocht en laten het vandaag rechts liggen. Wij gaan richting de Royal Gorge Bridge een stukje verderop. Het is frisjes, slechts 68 graden Fahrenheit.
Aangekomen bij de Royal Gorge Bridge zien we een heel diepe canyon met daaroverheen een brug. En een gondelkabelbaan. En zipliners die van de ene kant naar de andere kant ziplinen. En een hele grote schommel waarmee je boven de heel diepe canyon kunt schommelen. Pretparkgedeuns. Maar toch wellicht de moeite waard om binnen eens te gaan kijken naar het wat en hoe en vooral naar het hoeveel. De tas wordt gecontroleerd en we gaan naar binnen. Evenals het jonge Mennonietengezin. Dat is en blijft toch altijd heel bijzonder om deze mensen met hun speciale kleding en, wat de mannen betreft, hun bijzondere kapsels te zien. 
Voor $23 p.p. mogen we over de brug boven de afgrond wandelen. Niet dus. We hebben al vaker over bruggen boven afgronden gewandeld, dus laat maar. We gaan buiten nog even kijken naar de zipliners die (soms) gillend boven en over de afgrond ziplinen. Zoals gezegd, het is frisjes en voor het eerst deze trip komen de jasjes tevoorschijn. Het is mooi geweest. We stappen in de auto en rijden verder in noordelijke richting over de 9 tot de wereldplaats Guffey. Tja, wat moeten we zeggen over Guffey? Moeilijk te omschrijven. Nog nooit hebben we zo'n verzameling oude troep bij elkaar gezien. Onvoorstelbaar! We hebben het maar op de foto gezet.
Verder gaat het naar Florrisant waar zich het Fossil Beds National Monument bevindt. 
Florissant Fossil Beds National Monument (US National Park Service)
https://www.nps.gov/flfo/index.htm
Ja, ja. Stempelen it is! Een oudere Parkranger vertelt ons het een en ander over dit National Monument. Best wel interessant, maar ik ben niet zo van de fossielen en de meeste van die dingen bevinden zich hier nog in de grond. In het visitor center zijn er een aantal tentoongesteld en buiten zijn een paar versteende boomstronken van giant redwoods te zijn. We vinden het welletjes en rijden van hieruit in westelijke richting verder over de 24 richting Cascade waar zich Santa's Workshop in North Pole bevindt. 
En ook vandaag is het weer een bijzonder mooie omgeving met voornamelijk ranches waar we doorheen rijden. We zetten een paar Highlanders (koeien met grote horens) op de foto waarvan er eentje lijkt te poseren voor de foto.  
Op naar North Pole. Altijd leuk, Christmas in the summer. Maar helaas houdt Santa het om 17.00 uur voor gezien en aangezien het 16.40 uur is en er geen mensen meer worden toegelaten het laatste half uur voor sluitingstijd zit er voor ons niets anders op dan in de auto te stappen en op zoek te gaan naar een overnachtingsplek.
We vinden die uiteindelijk in Colorado Springs bij, voor de afwisseling, Super 8 Motel.
Omdat het weer eens dreigt te gaan onweren en regenen gaan we eten bij de buren, bij Cracker Barrel. Weer zo'n plek waar we heel graag komen om te eten (en om te shoppen). Jonathan is onze waiter en hij takes care of us. Jonathan is heel erg aardig en hij komt uit Texas. Hij geeft ons wat tips voor als we weer eens naar Texas gaan, en adviseert om dat te doen in september, oktober want dan is de temperatuur aangenaam. In de zomer is het veel te heet. Ja, daar zijn we indertijd wel achter gekomen, maar voorlopig zit het er voor ons niet in om in september, oktober naar Texas te reizen.
Het eten is, zoals gewoonlijk, prima en de koffie wordt eindeloos bijgevuld.
Het wordt nu langzamerhand toch wel heel erg donker en we gaan maar snel terug richting het motel aan de overkant van de weg. Kunnen we gelijk kijken waar onze laatste overnachting morgen zal zijn. 
We hebben in de loop van de tijd bij Super 8 flink wat punten bij elkaar gesprokkeld. Uiteraard hebben we een pasje! Dat betekent dat we genoeg hebben voor een gratis overnachting en dat is mooi meegenomen. Ik ga op zoek naar a place to stay niet ver verwijderd van Denver International Airport en vindt deze in Englewood bij Days Inn.
Meteen maar alles in orde maken en binnen no time heb ik een kamer gereserveerd die ons dus geen dollar kost. We hebben niks extra's hoeven doen om dit bij elkaar te sparen, alleen telkens het pasje laten zien bij het inchecken en in de gaten houden dat men het pasnummer invoert. That's it!