Black Canyon of the Gunnison

Dinsdag 08 augustus 2017

De Mesa Inn, waar we deze nacht te gast zijn geweest, is er een die behoort tot de categorie ietsje minder. Dat is ook de reden waarom we gisteravond voor de zekerheid alle bagage uit de auto naar binnen hebben gesjouwd. Normaal gesproken laten we de spullen die we niet nodig hebben in de auto liggen maar hier vinden we dat een beetje link. Gevolg is dat we vanmorgen alles weer in de auto moeten laden.
Breakfasttime! Er is één ontbijtgast aanwezig als we binnenkomen. Het is een vrouw van het type trailertrash die tamelijk luidruchtig aan het telefoneren is. Iedereen (wij dus) kan het gesprek moeiteloos volgen. Plotseling mist ze haar hoorapparaat en zegt tegen degene aan de andere kant van de lijn dat ze eerst op zoek gaat naar haar missing hearing aid en dat ze terug zal bellen. Ze verlaat de ontbijtruimte. Even rust. Maar niet voor lang. Ze komt weer terug en legt contact met  degene die ze net ook aan de lijn had. Wat volgt is een verhaal over homeless zijn; allerlei ziektes gehad of nog hebben; morgen naar de Salvation Army gaan to ask for help; steeds weer op de verkeerde mannen vallen; no money hebben; hate spending the night in a motel; en ga zo maar door. Het is niet netjes om luistervink te zijn, maar het is gewoon ONMOGELIJK om dit relaas niet te volgen. Tegen de tijd dat wij ons ontbijt hebben verorberd beëindigt zij het telefoongesprek en verlaat de ontbijtruimte. 
Wij verlaten de Mesa Inn in Grand Junction en beginnen aan ons avontuur van deze dinsdag. Maar eerst even bij het local gasstation de tank van Cherokee vullen met een paar gallons unleaded en voor onszelf koffie in 1/2-literbekers (à $ 1,90) aanschaffen.
De route van vandaag gaat in eerste instantie heel even over de 141 zuid maar dan nemen we al snel de 50 zuid richting Montrose. Een stukje verderop ligt nl. het Black Canyon of the Gunnison National Park en dat is de uiteindelijke hoofdbestemming van  vandaag. Dit National Park stond sowieso op ons te-bezoeken-lijstje van deze roadtrip en het gesprek gisteren met de vriendelijke meneer in het welcome center heeft ons nog nieuwsgieriger gemaakt naar deze plek. 
We draaien de 347 noord op en rijden richting de ingang van het park waar we aan de Parkranger in de booth onze Annual Park Pass laten zien. We krijgen een plattegrond, wat informatie en een enjoy your trip en dan kan de kennismaking met de Black Canyon of the Gunnison beginnen. Uiteraard bezoeken we als eerste het Welcome Center, stempelen we ons National Parks Passport en bekijken we de film die het een en ander uitlegt over het ontstaan van deze plek.
Een van de steilste, donkerste en meest ruige canyons in Amerika is gevormd door de Gunnison River. De rivier heeft zich gedurende een periode van ongeveer 2 miljoen jaar een weg gebaand door zeer harde rotslagen aan de westelijke zijde van de Rocky Mountains. De wanden van de canyon bestaan uit vulkanisch materiaal, overwegend zwart van kleur. De kloof bereikt diepten van 600 meter en is op de meeste plaatsen niet meer dan 450 meter breed. De canyon lijkt nog extra donker doordat het zonlicht weinig kans heeft de wanden te beschijnen. Oorspronkelijk was de canyon 80 kilometer lang, maar de bouw van drie dammen heeft ervoor gezorgd dat een groot gedeelte is overstroomd. Dit gedeelte valt nu onder het Curecanti National Recreation Area. Slechts 20 kilometer van de canyon verkeert nog in de oude staat, maar dit gedeelte omvat wel het diepste en mooiste stuk. Dit deel van de canyon valt onder het Nationale Park.

Wat een geweldig mooie en enorm indrukwekkende plek is dit. Het is een van de kleinste Nationale Parken maar zonder meer het bezoeken meer dan waard. En wat ook niet onbelangrijk is, het is er niet zo druk als in de "bekende" parken. We stoppen bij de uitzichtpunten waarvan sommigen ietsje verder van de weg liggen maar allemaal goed te bereiken zijn. Het is wel duidelijk dat we ons op grote hoogte bevinden want er zit weinig zuurstof in de lucht en je raakt dan al snel buiten adem. 
De rivier heeft deze canyon in de loop van miljoenen jaren gevormd. Één inch slijtage per 10(!) jaar. Regelmatig staan we boven aan de rand van de canyon en kunnen alleen maar stil zijn, genieten van het prachtige dramatische uitzicht en ons verbazen over wat de natuur ons allemaal te bieden heeft. En ook vandaag weer: fotograferen, fotograferen, fotograferen.
We verlaten het Black Canyon of the Gunnison National Park en rijden weer terug richting Montrose waar we een overnachtingsplek zoeken. De eerste twee herbergen komen wat ons betreft niet in aanmerking maar uiteindelijk overnachten we in het, hoe toepasselijk, Black Canyon Motel.
Wat een super motel is dit. Enorm schoon, grote kamer, twee grote bedden, koelkast, magnetron, koffiezetapparaat, gewoon top! En er is een guest laundrey dus kan er gewassen worden. Ik hoef alleen maar de deur uit en meteen om de hoek ligt, naast de ruimte met de ijsblokjesmachine, de wasruimte. Er staan een wasmachine en een wasdroger en aan de muur hangt een automaat met wasmiddel en wasverzachter.
Het wassen kost $1 en het drogen $1,50  Very cheap! Ik ben net op tijd want als ik de startknop van de wasmachine heb ingedrukt komt er een knul die twee plastic zakken draagt die kennelijk ook een wasje wil draaien. Hij zal even geduld moeten hebben.
Na een dik half uur is de was schoon en kan alles overgeheveld worden in de droger. De jongeman met zijn twee plastic zakken komt de wasruimte binnen en vraagt of hij de machine kan gebrukken. Ofcourse! Ik start de droger en ga naar onze kamer. De knul doet zijn spullen in de wasmachine. Het programma van de wasdroger duurt beduidend langer dan dat van de wasmachine. Na een half uur ga ik kijken en is de wasmachine klaar maar de droger loopt nog steeds. De jongeman drentelt binnen maar helaas kan hij, zolang de droger nog niet klaar is met het programma, niets doen. Regelmatig zien we de knul voorbijlopen (we hebben onze deur en het raam open) om te kijken hoe de stand van zaken is. Het is duidelijk een ongeduldig type. Als ik op een gegeven moment zelf ook eens ga kijken komt hij weer tevoorschijn. The dryer is still working! Ik vraag hem welke kamer hij woont en zeg hem dat ik hem wel zal roepen als het apparaat klaar is. Hoeft hij tenminste niet elke vijf minuten de weg naar de laudreyroom af te leggen. Zo gezegd, zo gedaan.
Na al dit huishoudelijk gedoe is het tijd om de cooler te plunderen. We hebben nog salades, fruit, yoghurt en bier op voorraad. Cosy dinner in the room.