De markt, het stopbord, het fort en het casino.

Zaterdag 21 mei 2022

Vandaag gaan we als eerste naar de Farmer’s Market in downtown Cranbrook. We gaan met “onze” Adventurer en die van Mart en Marian heeft vandaag een rustdag.

De markt stelt, zoals meestal het geval is met Farmer’s Markets, niet bijzonder veel voor. Veel eigengemaakt spul. Het assortiment varieert van koekjes, jams en brood tot zelfgebreide mutsen, sloffen en meer van dat soort huisvlijt. Beetje kneuterig allemaal. Opeens worden we hartelijk begroet door de Nederlander die we gisteren bij het Visitor Center hebben ontmoet. Hij had al verwacht dat we vandaag naar de markt zouden komen. Hij bemant, samen met een van de meisjes die er gisteren ook bij was, een stand van “Cranbrook Tourism”. En weer volgt er een heel prettig gesprek waar we ook nu weer veel interessante informatie krijgen over wat we eventueel nog zouden kunnen gaan ondernemen. Even later komt er nog een bekende van het Visitor Center bij en hij roept enthousiast tegen de Nederlander “You found your people!”  We worden behandeld alsof we oude bekenden zijn. Na een tijdje nemen we weer afscheid en wensen hen alle drie “all the best”. Bye!!

We struinen nog een tijdje over de markt en uiteindelijk is de buit van vandaag acht, door een aardige dame homemade, peanutbutter-chocolate-chip-cookies. Dan houden we het voor gezien. We lopen nog een stukje door “historic downtown” waar vandaag absoluut niks te beleven valt, m.a.w. het is Tote Hose in downtown Cranbrook. Na een korte zoektocht vinden we uiteindelijk toch een geopende uitspanning waar koffie geschonken wordt. En waar zelfgemaakte chocolade versnaperingen in allerlei varianten en smaken in een vitrine liggen. Moeilijk, eigenlijk onmogelijk, om niet te bezwijken voor al deze heerlijkheden. Het personeel bestaat uit twee meisjes en een jongen. Een van de meisjes heeft op haar naamplaatje behalve haar naam, Ashley, ook “manager” staan. Het andere meisje schenkt al haar aandacht aan een meneer en een mevrouw die een weddingcake uit komen zoeken en de jongen, tja, die loopt eigenlijk alleen maar achter de meisjes aan. Misschien is hij in opleiding of hij beschikt niet over eigen initiatief. Who knows? We don’t! Wij bestellen koffie en Mart en Marian nemen er een grote bonbon bij. Als we na verloop van tijd de zaak weer verlaten kunnen we de roep van de chocolade versnaperingen niet weerstaan en nemen een klein assortiment mee voor “thuis”.  Zwakkelingen!

We gaan weer op weg en dit keer is de bestemming Kimberley. Volgens de toeristische informatiebrochures een plaatsje met een soort van Beiers/Duits centrum genaamd “Platzl”. Also fahren wir naar Kimberley. Het vinden van een geschikte parkeerplaats voor onze rv heeft sehr viele Füsse in der Erde. We zoeken, zoeken, rijden op en rijden neer, raken een stopbord🙈, zoeken verder en vinden uiteindelijk in een zijstraatje een plek langs de kant van de weg. Op naar het Platzl. Tja, wat moet je daar nou over vertellen. Er staat een soort van grote koekoeksklok waar, als je een dollar in een gleuf gooit, i.p.v. een koekoek een Beiers mannetje in Lederhose uit zijn huisje komt. Koekoek! Voor de rest is het ook hier niet om over nach Hause zu schreiben. Hoewel….. bij de hardwarestore scoren we warempel toch een kerstboomversiering in de vorm van een rood esdoornblad 🍁. Als we dit item in december in de boom hangen komen vast en zeker de herinneringen aan deze roadtrip naar boven.

Ondertussen is het weer tijd voor koffie en dit keer nemen we er een stuk homemade Cheesecake bij. Voordat we vervolgens weer in onze rv stappen gaan we naar de liquorstore om de bierblikjesvoorraad aan te vullen. Kassa!!

Op de Campground zijn ondertussen al op verschillende plekken de BBQ’s aangestoken en zitten families gezellig te socializen met elkaar. Het is tenslotte Victoriaweekend en dat betekent voor veel mensen drie vrije dagen die je doorbrengt met vrienden en familie. Gezellig.

Oh ja, Marjo, wat betreft al die plaatsnamen in de verslagen: ik heb de “roadmaps” van British Columbia en Alberta op tafel liggen tijdens het schrijven en markeer elke dag de afgelegde route. Zonder kaarten weet ik ‘s avonds absoluut niet meer welke plaatsen we die dag gepasseerd zijn. Je krijg zoveel indrukken te verwerken onderweg. Hard werken hoor zo’n vakantie😉

Zondag 22 mei 2022

Vandaag brengen we een bezoek aan Fort Steele en blijft onze rv op z’n plek staan. We gaan met het huis van Mart en Marian op pad.

Wikipedia zegt:  

“Fort Steele was een goudkoortsstad die in 1864 werd gesticht door John Galbraith. De stad werd in 1888 omgedoopt tot Fort Steele, nadat de legendarische Canadese politiecommissaris Sam Steele van de North-West Mounted Police een geschil had opgelost tussen een kolonist die enkele mannen van de lokale First Nations onterecht had beschuldigd van moord. Dit geschil had veel spanningen veroorzaakt tussen de stad en de inheemse bevolking. Sam Steele, die geen echt bewijs tegen de beschuldigde inboorlingen vond, liet de aanklachten tegen hen intrekken. Zowel de stad als de First Nations-mensen waren zo dankbaar dat ze de stad Fort Steele noemden. In de late jaren 1890 groeide Fort Steele snel en werd het het hart van de East Kootenays . 

De bevolking van Fort Steele daalde snel toen de bevolking naar het aantrekkelijkere Cranbrook verhuisde. Nadat Fort Steele was verlaten, begon de site langzaam te vervallen. In 1967 werd Fort Steele aangewezen als historische plek en begon de restauratie. Het is een van de belangrijkste toeristische attracties van British Columbia geworden.”

Het is erg rustig en dat heeft als voordeel dat je mooie foto’s kunt maken zonder dat er andere toeristen door het beeld lopen. Het toeristenseizoen is duidelijk nog niet begonnen. Dat heeft ook een nadeel. Er zijn nl. geen activiteiten wat betreft demonstraties van het e.e.a. en ook de horeca is nog gesloten. Er lopen weinig tot geen mensen rond in de klederdracht uit de gloriejaren van het fort, behalve de mevrouw in de snoepwinkel, het meisje dat de paarden van water voorziet, het meisje bij de ingang en de mevrouw in de snackbar. Zij wel. Een groep jonge mensen is aan het repeteren voor de show die over een tijdje zal worden opgevoerd als er meer toeristen zullen zijn. Ondanks dit alles krijg je toch een goed beeld van hoe het leven er in die tijd moet hebben uitgezien. En de ligging van het fort is geweldig. Je hebt een schitterend uitzicht over de vallei en de omgeving.

Na een aantal uren hier te hebben doorgebracht eindigen we met een beker koffie en keren uiteindelijk weer terug naar de KOA Campground in St.Eugene. 

We hebben het plan opgevat om rond de klok van 17.00 uur naar het Casino te gaan dat zich hier bevindt en in het restaurant Poutine te gaan eten. Zoals gewoonlijk moet je je paspoort laten zien bij de ingang en worden je gegevens geregistreerd. Er wordt ons gevraagd of we lid willen worden van het casino. Als we dat willen krijgen we een account (in de vorm van een pasje op naam) waarop $10 tegoed staat. Ook krijgen we 10% korting in het restaurant. Nou, dat willen we wel, dus registreren maar! Omdat we senior zijn krijgen we er nog eens $10 bij dus al met al hebben we per persoon een tegoed van $20 op ons pasje staan. We gaan, zoals gezegd, als eerste Poutine eten en drinken er een glas Red Caboose (een lokaal biertje) bij. Daarna gaan we onze tegoeden vergokken aan de eenarmige bandiet. Je hebt absoluut geen enkele invloed op de werking van deze apparaten en het enige dat je kunt doen is intelligent kijken naar datgene wat er allemaal gebeurt als je op de knop drukt of, zoals we af en toe ook doen, nostalgisch aan de hendel trekt. Uiteindelijk “cash” ik als aandenken een cheque van $0,01 Lei gaat naar huis met $8,40 winst en Mart (die ook het tegoed op het pasje van Marian er doorheen jast) komt als grote lucky winner uit de bus en loopt met ongeveer $40 naar buiten.

Na dit enerverende gebeuren keren we weer terug naar huis. We maken nog even gebruik van de royale douchegelegenheid van de Campground. Het is toch wel fijn als je de ruimte hebt tijdens het douchen. We beschikken in onze rv over een eigen doucheruimte maar die is qua afmeting uiteraard niet al te groot. 

Einde van een dag met weer een gouden randje.