Donderdag 11 juli 2013

Om 05.00 uur vanmorgen word ik wakker van de tv in de kamer van de buurman. Even later start hij zijn auto en ik hoor hem de bagage inladen. Dan gaat de tv uit, sluit hij de deur van de kamer en rijdt weg. Amerikanen zijn vroege vogels.Om 06.30 uur word ik weer wakker maar nu door een enorme donderslag. Vervolgens begint het te regenen, even later gaat het harder regenen, dondert het er lustig op los en op een gegeven ogenblik valt de regen werkelijk met American-size bakken naar beneden. Het ziet er heel erg onheilspellend uit en als ik tot overmaat van ramp buiten voor ons kamerraam ook nog eens een enorm grote sprinkhaan traag tegen het plafond zie kruipen is het feest helemaal compleet! Het is voor Chevy en voor Kansas wel goed deze waterlozing uit de hemel. Stof kan nu tenminste wegspoelen en het land krijgt het broodnodige water. Ik maak nog een paar foto's en dan is de dag echt begonnen. Als we na de ochtendrituelen startklaar zijn gaat Lei koffie halen in de lobby. De Indiër die het zaakje hier runt is met een grote bezem allerlei insecten zoals torren, kevers en meer van dat ongedierte naar buiten aan het vegen. Omdat hij ze niet doodmaakt springen ze bij elke veeg van z'n bezem alle kanten uit, dus hij is nog wel even bezig. Omdat dit etablissement zijn gasten geen ontbijt aanbiedt hebben we besloten dat we onderweg een restaurant opzoeken waar we dan een all-american breakfast zullen nuttigen.Het is 08.30 uur en de trip van vandaag kan beginnen. We rijden de Interstate 35 zuid op richting Oklahoma. Het begint weer wat harder te regenen en ik pas de snelheid aan, de ruitenwissers draaien op volle toeren. Na 3 mijl verlaten we Kansas en rijden we Oklahoma binnen. De eerste stop is bij het Oklahoma visitorcenter waar we vriendelijk verwelkomd worden door twee hoogbejaarde dames. Een van de twee zit op een stoel achter de balie een beetje te knikkebollen. De andere voorziet ons van een informatiebrochure en een wegenkaart van de staat. We vragen of ze wellicht nog tips heeft voor ons wat betreft dingen die we beslist moeten gaan bekijken. Ze vertelt dat we zeker naar het Oklahoma City National Memorial moeten gaan en ook het National Cowboy & Western Heritage Museum is de moeite waard om te gaan bezoeken. Nou wil het "toeval" dat deze twee plekken ook al op ons to-do lijstje staan. De knikkebollende dame roept plotseling "no coffee!" tegen een oudere heer die naar het koffiezetapparaat loopt. Warempel, ze leeft! Onze informatievertrekkende bejaarde verzekert ons dat we misschien nog een regenbuitje zullen krijgen, maar beslist geen thunderstorms of overstromingen. Dat hopen we dan maar. We bedanken haar voor de informatie en zoeken Chevy weer op. We rijden verder naar het zuiden en omdat we nog geen ontbijt hebben gehad besluiten we bij de eerste afslag te kijken of er een restaurant te vinden is. Dat is het geval in Blackwell waar we Chevy parkeren voor de deur van The Corner Café. Het ziet er weer niet uit maar er staan meerdere auto's geparkeerd en dat is meestal een goed teken. We gaan naar binnen en stappen weer in het decor van een roadmovie. Het interieur is zeer gedateerd en heeft een hoog John Deere-gehalte. Er zijn nog twee tafeltjes vrij dus we hebben mazzel. We bestellen de breakfast special; de Southern Scrambler met hashbrowns, toast en koffie. De clientèle bestaat voornamelijk uit farmers die waarschijnlijk Billy-Bob, John-Boy, Earl of Pete heten. Buiten begint het weer te hozen en de waitress brengt ons de koffie en een glas water. De deur zwaait open en de andere waitress roept "morning Paula!". Paula neemt plaats aan de ronde tafel waar een van de farmers (Earl?) van zijn eten en de koffie aan het genieten is. Paula is royaal in de 70 draagt een zonneklep en heeft een snor........ We krijgen de eerste refill koffie en we genieten van alles wat zich hier afspeelt in The Corner Café. De deur zwaait weer open en de waitress roept "hello Charlie!". Charlie is een 80-jarige op sneakers en met een baseball pet. Hij neemt plaats aan een tafeltje bij het raam. We krijgen onze Southern Scrambler en de koffiemok wordt weer bijgevuld. Het eten smaakt voortreffelijk. De drie farmers die achter ons aan het tafeltje zitten houden het voor gezien. Een van hen is Clyde die aan Charlie vraagt hoe het met hem is en vervolgens bij hem aan het tafeltje gaat zitten. De waitress komt informeren of alles naar wens is. Dat is het! Dan vraagt ze waar we vandaan komen. From the Netherlands. Daar is ze nog nooit geweest maar ze is wel in Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland geweest. Ze studeert geschiedenis en "art" en doet volgend jaar mei eindexamen. Daarna wil ze gaan reizen, want ze vind het maar niks in Blackwell. Ze vraagt zich af hoe wij in hemelsnaam in Blackwell terecht zijn gekomen. We vertellen waarom we hier nu zijn en ze vindt het cool. Ze is so excited to meet people who don't live here. Ze moet weer aan het werk en wij kunnen verder eten. Het regent gelukkig minder hard. Na het eten krijgen we nog een refill koffie. We vragen de rekening. Als de waitress deze brengt vraagt ze of we nog coffee to go willen? Dat willen we wel. De rekening bedraagt $ 12 voor een uitgebreid ontbijt, zeker 5 mokken koffie en dan ook nog elk een beker coffee to go. We voldoen onze schulden en nemen afscheid. We kunnen er weer tegen, rijden verder richting Oklahoma City en onderweg besluiten dat we naar het National Cowboy & Western Heritage Museum gaan. We programmeren we TomTom en zo rond de klok van 12.30 uur arriveren we op de plaats van bestemming. We krijgen korting op de entreeprijs omdat Lei 62+ is en we ook nog eens een coupon hebben. We sparen € 6,75 en dat is toch mooi meegenomen. Het is een bijzonder mooi museum dat behalve schilderijen en sculpturen ook het leven van de pioniers, de indianen, de invloed van het e.e.a. op de filmindustrie, de rodeo en nog veel meer laat zien. Een van de leukere dingen is het compleet nagebouwde westernstadje. Uiteindelijk gaan we om half vijf Chevy weer opzoeken en bekijken we waar we zullen overnachten. Het wordt Americas Best Value Inn in Oklahoma City. Eten doen we vanavond bij Cracker Barrel waar we te voet naar toe gaan. Na het eten zien we bij toeval een winkel met de naam Sheplers Westernstore. We besluiten te gaan kijken en komen in een gigantisch grote winkel waar men westernkleding verkoopt. Cowboylaarzen, cowboyhoeden (o.a. Stetsons), cowboyshirts, cowboyjeans, cowboyriemen, cowboyjassen, cowboysokken, cowboyhandschoenen. En dat alles ook nog in cowgirluitvoeringen. We komen uiteindelijk naar buiten met 3 (drie!) cowboyjeans voor Lei.We kunnen rustig stellen dat het weer een dag vol verrassingen is geweest die in eerste instantie -wat het weer betreft- iets minder goed begon maar uiteindelijk kwam de zon weer tevoorschijn en liep de temperatuur binnen no time op naar zo'n 96 graden F. De trip van vandaag; weer vergeten te kijken, dus dat komt morgen wel weer.