Blue Ridge Parkway, part four

Dinsdag 02 augustus 2016

Super8 betekent Superstartbreakfast en omdat we vanmorgen tot 10.00 uur de tijd hebben om te superstarten doen we het rustig aan. De ontbijtruimte ligt apart van de receptie en is qua oppervlakte heel erg royaal. Het ontbijtgezelschap is tamelijk gemêleerd: een echtpaar, twee latino dames, een "african-american" dame, Lei en ik. Even later komt er een jong gezin binnen met twee kleine kinderen en in hun kielzog een luidruchtige, niet al te verzorgd uitziende dame die constant roep how cute de kids are. Alles wat de kinderen doen is soooooooo cute. De ouders van de kids schenken weinig aandacht aan haar en dus gaat ze op zoek naar een ander slachtoffer. De "african-american" lady is de pineut want ze krijgt er zomaar een tafelgenote bij. Is ze mooi klaar mee. 
Na het ontbijt laden we de spullen in de auto en gaan we weer richting Blue Ridge Parkway. Nog even de tank volgooien en dan nemen we afscheid van Boone. Onderweg richting de Parkway komen we voorbij Tanger Outlets en nemen we de afslag. Even shoppen en dan toch echt de route oppikken waar we ze gisteren verlaten hebben. 
De route is vandaag weer erg afwisselend. De eerste stop is bij het Moses H. Cone Memorial Park waar de eerste stempel van vandaag gezet wordt. Het grote huis (dat aan de buitenkant dringend behoefte heeft aan een lik witte verf) is tegenwoordig de thuisbasis van the Parkway Craft Center en kunnen er uiteraard spullen aangeschaft worden. Op de veranda (porch) demonstreert een aardige dame hoe ze van klei mooie spulletjes maakt. Ze hanteert de Raku-wijze. Wij schaffen een object aan voor onze kerstboom en in het huis kopen we nog een borstel als aanvulling op de collectie die we thuis hebben hangen.
De volgende halte is het Linn Cove Viaduct (stempelen maar!) en begint het te regenen. Toch gaan we een stukje van een trail lopen richting een soort van plateau met zicht op het viaduct. Het begint te onweren. Halverwege besluit ik om te keren. Ik vind het welletjes. Lei daarentegen gaat nog verder maar na een half uur maakt ook hij rechtsomkeer.
Het is ondertussen half drie als we de route weer oppakken en richting Linville Falls rijden. We kunnen in eerste instantie niet stempelen omdat in het kleine visitorcenter eerste hulp wordt geboden aan iemand die zich niet helemaal lekker voelt. De Paramedics arriveren en wij lopen een korte trail richting de falls. Het is wel een aardig plaatje dat ons voorgeschoteld wordt, maar als je de Niagara Falls hebt gezien, ja dan...... We trailen terug naar het visitorcenter waar gestempeld kan worden.
Vanaf nu is het doorrijden want het begint nu echt serieus te regenen en te onweren. De wolken hangen laag, zo laag dat we af en toe daadwerkelijk door de wolken rijden. 
Spooky. Er zijn op dit stuk ook tunnels waar we doorheen moeten en als we dan aan de andere kant van de berg komen schijnt de zon. Dit gaat zo een hele tijd door.
Ondertussen zijn de visitorcenters die we passeren gesloten.
Plotseling zien we een zwarte mammabeer op de weg staan met een babybeer. We remmen af en ik maak foto's door de voorruit van de auto. Duimen dat ze straks goed zijn. De mamma en haar baby steken de weg over en verdwijnen rechts tussen de struiken. Dan zien we links van de weg het hoofdje van baby nummer twee boven het gras uit steken. Hij steekt snel de weg over en volgt zijn mamma en zijn broertje (of zusje). Wat een speciaal moment! We hebben nu al vijf beren gezien sinds vorige week. Een auto die uit tegenovergestelde richting komt stopt en de jongeman achter het stuur vraagt of we de mamma hebben gezien. Hij en zijn vrienden hebben nl. alleen baby nummer twee over zien steken. We vertellen hen dat mamma en twee baby's in de struiken zitten. Oh..... we missed them. Well maybe next time. Have a safe trip! Ook weer aardig.
We verlaten de Parkway bij Asheville en gaan op zoek naar een verblijfplaats voor de nacht. Aan de highway ligt een aantal motels waarvan er sowieso een paar niet in aanmerking komen vanwege de shabby uitstraling. We zien links van de weg The Mountaineer Motel liggen en het ziet er aardig uit. Lei gaat naar de office en komt na een tijdje terug met de sleutel van kamer 153, gelegen aan de achterkant. Eigenlijk had er toen al een lampje moeten gaan branden. Wij rijden naar de achterkant en het ziet er allemaal niet een beetje shabby, maar heel erg shabby uit. De auto's die voor de deuren staan zijn van het type slooprijp. Er hang een louche figuur over de reling. We zetten de auto voor de deur van kamer 153 en ik ga naar binnen. Een ruimte met een smerig tapijt op de grond, twee bedden waarvan er een recentelijk gebruikt lijkt te zijn, een luchtje waar je ook niet happy van wordt, met andere woorden: hier blijf ik geen minuut langer!!! We gaan terug naar de office en vertellen de mevrouw dat we niet happy worden van de kamer. Oh, why not? Nou gewoon, omdat een van de bedden gebruikt lijkt te zijn en omdat we een beetje meer luxe willen. Zegt die trut: Well, we're not the Ritz! It's the Mountaineer Motel, that says it all. Ja dat zal wel, maar voor $ 78,- mag je toch wel iets meer verwachten. We want our money back.
De vriendelijkheid is verdwenen, maar dat boeit niet. We gaan op zoek naar een andere plek die we uiteindelijk vinden in Days Inn, wel ietsje duurder maar daarom ook véééél luxer, schoner, frisser.
Het is ondertussen vrij laat en dus plunderen we onze cooler waar nog salades, kaasjes, garlicbread in zitten en spoelen e.e.a. weg met Miller High Life. Life is good!
Om 23.10 uur horen we een sirene die wel heel erg dichtbij komt. Zo dichtbij zelfs dat de brandweerwagen (Fire rescue) recht tegenover onze deur stopt en daarachter staat de ambulance (paramedic).
Drie mannen stappen uit en gaan de trap op. Blijkbaar is er op de verdieping boven ons enige malheur. 5 minuten later gaan vier stoer uitziende politie agenten (de police is inmiddels ook gearriveerd) de trap op. Zou het een crime-scene zijn? 
De paramedics komen even later met een man de trap af gelopen. Het slachtoffer (of de dader?) loopt op eigen houtje naar de ambulance. 
Uiteindelijk komen ook de stoere police-officers naar beneden en om 23.35 uur is alles weer rustig.