De bevroren slang en de zwarte beer.

Zondag 08 mei 2022.

We hebben al drie dagen geen WiFi, maar gelukkig hebben we in onze camper wel de beschikking over twee dikke dekbedden en een extra deken. Deze attributen zijn geen overbodige luxe gezien de nachttemperaturen hier in de Rockies. Zoals reeds eerder vermeld: het is hier stervenskoud. Maar, geen probleem, we kunnen ‘s morgens lekker warm douchen in onze eigen (mini)badkamer. Alleen vanmorgen niet…… Er komt nl. een miezerig straaltje lauw water uit de douchekop en dat belooft niet veel goeds. We vermoeden (en we hopen) dat het iets met de lage buitentemperatuur te maken heeft. Eerst maar eens aankleden en dan zien we wel verder. Even later zien we Mart de overbuurman buiten de camper verwoede pogingen doen om de waterslang los te krijgen. Navraag leert dat Mart en Marian helemaal geen water uit de kraan krijgen. Wat blijkt: het water in de watertoevoerslang is bevroren. En bij ons is de aansluiting van de watertoevoerslang bevroren. Hoezo het is lente?

Werk aan de winkel dus en maar hopen dat er verder niks bevroren is zodat we gewoon onze route kunnen vervolgen en vanavond, als alles weer een beetje opgewarmd is, er weer water uit de kranen stroomt.

We vertrekken volgens de planning om 09.00 uur, verlaten Whistlers Campground in Jasper en beginnen aan onze rit over de 93 zuid, de Icefields Parkway. 

Wat volgt is een spectaculaire route met gigantisch mooie vergezichten. We stoppen zeer regelmatig langs de kant van de weg om te genieten van de met sneeuw en ijs bedekte bergen, de nog bevroren meren en de watervallen die op dit moment nog vrij bescheiden zijn. We stoppen als eerste bij de Athabasca Falls en vervolgens bij de Sunwapta Falls. Ondanks dat het sneeuw-en-ijs-smeltingsproces pas begonnen is blijft de constante aanvoer van water dat vervolgens met wild geraas naar beneden stort een fascinerend schouwspel. Er staan borden waarop gewaarschuwd wordt voor gladheid en dat het, ondanks de waarschuwingen, toch nog wel eens voorkomt dat iemand, om welke reden dan ook, in het zich naar beneden stortende water terechtkomt. Einde oefening en een plaatje op een bankje waar zich het drama heeft afgespeeld met de tekst “In loving memory of…….”

De camera’s maken ook vandaag weer overuren en hoe verder we rijden hoe meer sneeuw er nog ligt. Ongelooflijk! Hier is de winter nog niet zo heel lang geleden vertrokken. 

Op een gegeven ogenblik staan er langs de kant van de weg enkele auto’s geparkeerd. Dat is meestal een teken dat er iets speciaals te zien is en dus volgen wij dit voorbeeld. De vraag is alleen, waar kijkt men naar? We hebben het al gauw gezien: tegen de bergwand aan staat een zwarte beer die op zoek is naar voedsel en dit ook vindt. Een heel bijzonder plaatje en een machtig mooi beest. Maar wel op veilige afstand.

We vervolgen onze weg naar het Colombia Icefield waar we een koffiestop houden en van het uitzicht op deze gigantische gletsjer genieten. In de verte zien we mensen over de gletsjer lopen.

Verder maar weer en na een aantal fotostops komen we bij Saskatchewan River Crossing waar we voor de zekerheid de benzinevoorraad op peil brengen. Kassa!!!

Dan beginnen we aan het laatste stukje van de rit naar Banff. De bedoeling is dat we voor de afwisseling via de oude Bow Valley Parkway gaan. Dat lukt ook voor een klein gedeelte maar op een gegeven ogenblik is de weg ineens afgesloten. Construction! Dan maar behendig de campers draaien en weer terug richting de Highway. We moeten een spoorweg oversteken en net als Lei en ik oversteken gaan de alarmbellen rinkelen en moeten Mart en Marian vervolgens stoppen. De bomen gaan omlaag en even later horen we het luide waarschuwingssignaal van de naderende trein van de Canadian Pacific Railroad. In de buitenspiegel zien we vier(!) locomotieven vóór de trein. Dat belooft een lange, lange, heel erg lange trein. Halverwege zit er nog een locomotief tussen. Later horen we van Marian en Mart dat het in totaal 125 wagons waren.

Als we weer samen zijn beginnen we het laatste stukje van onze rit en komen uiteindelijk in Banff aan. In eerste instantie is TomTom van de leg en wil ons via allerlei rare kronkels naar het ingegeven adres brengen. We zijn ongehoorzaam en doen op een gegeven moment niet meer wat ons wordt opgedragen. Bekijk het maar! Het bordje Tunnel Mountain dan maar volgen en bij een hotel stap ik uit om de weg te vragen. We blijken goed te zitten en hoeven nog maar een kleine vijf kilometer naar boven te rijden. PoehPoeh, we arriveren uiteindelijk dan toch bij het incheckhokje van Tunnel Mountain Village II - Campground waar we heel hartelijk worden verwelkomd door het aanwezige incheck-meisje. De reserveringen worden gecheckt en dan krijgen we de informatie die we nodig hebben. Als eerste gaan we de watertanks vullen want we hebben hier alleen maar stroomaansluiting en geen wateraansluiting (kan die ook niet bevriezen). Als deze klus geklaard is rijden we vervolgens naar onze plekken 22 en 20 en installeren we ons voor de komende vier nachten.

En ook nu beschikken we niet over WiFi. Morgen maar even naar de openbare bieb en voor de rest gewoon offline zijn.