Lente?

Maandag 09 mei 2022.

Omdat we vandaag met het openbaar vervoer naar Banff gaan hoeven we vanmorgen geen de-camper-vertrekklaar-maken-werkzaamheden te verrichten. Ons transportmiddel heeft vandaag een rustdag.

Als we de gordijnen openen wacht ons een aangename verrassing: een witte wereld! Er is een flink pak sneeuw gevallen vannacht en het ziet er buiten uit als op een kerstkaart. Het is lente in de Rockies, maar niet echt.

Ik ga naar buiten, maak in een sneltreinvaart wat foto’s en dan als een speer weer naar binnen want het is freezing cold. 

Na het ontbijt nemen we de bus naar Banff die recht tegenover onze camperplaats stopt. Omdat we senior zijn kost ons het ritje slechts één dollar per persoon. Wel gepast betalen s.v.p. en tijdens de rit een mondkapje😷 op. 

In het centrum van Banff aangekomen gaan we als eerste naar het Parks Canada Visitor Center voor informatie. En die krijgen we van een supervriendelijke, behulpzame jongeman die ons enthousiast vertelt wat we allemaal in en rondom Banff kunnen ondernemen. Heel veel nuttige things-to-do-tips. We vragen waar de openbare bieb is want we willen even rustig internetten. Dat kun je normaliter hier ook in restaurants en koffiezaakjes maar in de bieb zit je toch wat rustiger. Op de plattegrond noteert hij het een en ander en geeft meteen ook de plaats aan waar de bieb is. We bedanken hem hartelijk voor alle informatie en gaan op weg.

Bij de bieb aangekomen krijgen Lei en ik een soort van déjà vu. In een (heel) ver verleden zijn wij nl. al eens in Banff geweest. Toen onderhielden we contact met het thuisfront door middel van het versturen van berichten via de mail. We hadden toen niet de beschikking over iPads en iPhone, maar wel over een piepkleine laptop waar ik mijn verhalen indertijd op schreef. En dat mailen naar het thuisfront hebben we destijds ook gedaan vanuit deze bieb. We melden ons bij de receptiebaliejuffrouw en vragen of we gebruik mogen maken van het internet. Ofcourse! We zoeken een plaatsje en dan publiceer ik de (blog)verhalen met de avonturen van de laatste dagen, samen met de foto’s. Onze “volgers” krijgen dan automatisch een bericht in hun mailbox. Daarna nog even de eigen mail checken en dan weer naar buiten. Net zoals toen staat er bij de uitgang/ingang een kar met “afgeschreven” biebboeken die voor $1 te koop zijn. Indertijd hebben we een boek over Lance Armstrong gekocht en dit keer vind ik een Alaska-reisgids.

We gaan op zoek naar koffie en thee die we vinden bij “Evelyn’s” aan Main Street. Even later gaan we aan de wandel over de hoofdstraat en uiteraard worden er wat spulletjes aangeschaft.

We vinden alle vier Banff heel leuk, veel leuker dan Jasper. Waarvan akte.

Vervolgens nemen we een tip van de vriendelijke Visitor-information-center-knul ter harte en wandelen we langs de Bow-river naar de Bow-Falls. Een mooie route, weliswaar met wat klimwerk, maar het uitzicht is de moeite van dit alles meer dan waard. En dan, als kers op de taart, zien we het Fairmont Banff Hotel prachtig liggen op de berg. We hebben dit plaatje al zo vaak gezien in reisboeken en reisfolders maar nu zien we het met eigen ogen. Ein schoën plaetje.

De lucht wordt donker en al vrij snel krijgen we een sneeuwbui over ons heen en wordt het alsmaar kouder. In sneltreinvaart gaan we terug richting Main Street en vluchten een restaurant binnen. The Elk is zo’n typische eetgelegenheid waar tig grote beeldschermen hangen met allerlei sportwedstrijden waar niemand naar kijkt en waar je goed eten krijgt voorgeschoteld dat je dan vervolgens kunt wegspoelen met een groot glas local beer of een mocktail. Mart gaat voor de Canadian pizza en Marian, Lei en ik kiezen de Elk-Burger. We zijn helemaal happy.

Langzamerhand is de sneeuwbui als, inderdaad, sneeuw voor de zon verdwenen en gaat laatstgenoemde weer schijnen.

Nadat we het eten en drinken achter de kiezen hebben lopen we nog even de lokale buurtsuper binnen en vervolgens nemen we weer de bus terug naar Tunnel Mountain Village 2.

Marian en ik hebben afgelopen zondag voor Moederdag (en ik ben niet eens moeder) een mooie roos gekregen van de mevrouw in het cafetaria bij het Columbia Icefield. Ik heb mijn roos kunstig bevestigd aan de luxaflex voor het keukenraampje en vandaag krijgt ze vers water zodat ik er hopelijk nog lang van kan genieten.

Dinsdag 10 mei 2022.

Vanmorgen staat er een stevige wind maar gelukkig is er vannacht geen sneeuw gevallen. Een kleine kudde “herten” komt bij onze camper hun ontbijt nuttigen en laten zich door niets en niemand storen. Behendig worden de groene grassprietjes naar binnen gewerkt. De dorre exemplaren laten ze staan. Uiteraard worden van dit tafereel de nodige foto’s gemaakt.

Aan de overkant huizen een jonge vrouw en een dito man in hun 2 auto’s. En om het feest helemaal compleet te maken hebben ze ook nog twee honden. Zij “woont” met hond nr.1 in de ene auto en hij met hond nr.2 in de andere. Ze hebben hun hele hebben en houden bij zich en vanmorgen wordt het een en ander uitgestald op de, bij elke camperplaats aanwezige, picknicktafel. Er wordt “ontbeten” in de buitenlucht. Hij met de dikke winterjas aan en gebreide muts op het hoofd en zij in een dunne legging en een niet al te dik truitje. We hebben de indruk dat ze “houseless” zijn en met al hun bezittingen in de auto rondtrekken.

In de verte laat de Canadian Pacific Railroad van zich horen.

De lampjes op het controlepaneel naast de deur geven aan dat de grey- & black watertanks nagenoeg vol zijn dus rijden we na het ontbijt eerst naar het centraal gelegen dumpstation om daar te lozen wat er geloosd moet worden. En tegelijkertijd kunnen we ook de watertanks bijvullen. Het samenwerkingsverband tussen Lei en Mart zorgt voor een soepele afhandeling van de loos- en vulwerkzaamheden. Teamwork!

We hebben het plan opgevat om met de bus naar Lake Louise te gaan. Eerst vanaf de camping met lijn 2 voor $1 per persoon naar het centrum van Banff om van hieruit met lijn 8X voor $10 per persoon (heen en terug!) naar Lake Louise te gaan. Een afstand van 60 km. 

Als we arriveren op de plaats van bestemming ben ik heel erg blij dat ik twee truien en een vest en twee paar sokken heb aangedaan want het is me toch een partij koud. Normaalgesproken zou het hier rond deze tijd 13-15 graden moeten zijn. Maar ja, wat is tegenwoordig nog normaal?

Lake Louise is……. helemaal bevroren! Een heel klein gedeelte van het wandelpad rondom het Lake is sneeuwvrij gemaakt, maar wil je een wat langere wandeling maken dan moet je over en door de sneeuw. Ik pas hiervoor maar Marian, Mart en Lei wagen toch een poging. Een kleine dan. Ik ga op een bankje voor het bekende Fairmont Chateau Lake Louise voorbijkomende mensen bekijken tot het door de sneeuw wandelende drietal weer terug is. Het is ongelooflijk wat voor capriolen mensen allemaal uithalen om een foto te maken, ondanks de waarschuwingen voor gevaarlijk dun ijs en gladheid. Het normaal zo mooi azuurblauwe Lake Louise is nu een grote witte ijsvlakte. Tot overmaat van ramp is er nergens een kop koffie te krijgen. En het Chateau is alleen toegankelijk voor hotelgasten, dus niet voor ons, het gepeupel. We wandelen nog een poosje, warmen op in de washroom en wachten vervolgens op de bus van half vier die ons weer terugbrengt naar het centrum van Banff. Daar aangekomen besluiten we om een van de lokale ondernemers financieel te ondersteunen door het nuttigen van koffie, thee en gebak. En ook nu wordt het, net als gisteren, bij “Evelyn’s”.

Dreigende donkere wolken hangen rond de bergen en af en toe valt er een beetje sneeuw. Het is duidelijk lente.

Voordat we de bus terug nemen naar Tunnel Mountain Village 2 houden we eerst nog een plaspauze. In Banff staan op strategische plekken mooie gebouwtjes waarin zich de openbare toiletten, de washrooms, bevinden. Het is er superschoon, behaaglijk warm én uit de geluidsinstallatie klinkt lichtklassieke muziek. Aangenaam plassen dus. 

We hoeven niet al te lang te wachten op bus nr.2 en zodra deze is gearriveerd springt de chauffeur uit de bus en roept het een en ander naar ons, de wachtende menigte. Wat hij roept? Geen idee! Het is een Japanner, hij heet Sumi en hij spreekt (denken we) Engels maar met zo’n bijzonder accent dat we er geen touw aan vast kunnen knopen. Volgens Mart had hij net zo goed Russisch kunnen spreken, want dat zouden we ook niet hebben verstaan. Wat we wel kunnen verstaan is het “Anny questions?” als afsluiting van zijn betoog. Vanzelfsprekend hebben we geen questions, het is ons allemaal heel erg duidelijk. Mondkapjes op, twee-dollar-munt in de hand en instappen maar. Take us home Sumi!

Thuis aangekomen gaat meteen de verwarming aan. Even bijkomen en vervolgens rustig de dag afsluiten.