On the road again!

Woensdag 04 mei 2022.

Door het tijdsverschil zijn we alle vier een beetje van het padje en ruim vóórdat de wekker reveille blaast al wakker. We gaan relaxed ontbijten en daarna is het wachten op het vervoer naar de camperverhuurder. De afspraak staat gepland voor 09.00 uur maar om 08.55 uur rijdt de shuttle van Fraserway al voor en komt Destinée ons ophalen. De vriendelijkheid zelve. Het ritje naar Fraserway duurt nog geen vijf minuten.

Daar worden we enthousiast welkom geheten door Brenda Timmer. Een Nederlandse dame die 20 jaar geleden met man en kinderen naar Canada is geëmigreerd. Zij is de manager van deze Fraserway-locatie.

We krijgen uitgebreide informatie en instructie, de campers worden nogmaals gecheckt op beschadigingen, de papieren worden in orde gemaakt, we krijgen nog een paar extra rollen 1-ply-toiletpaper en dan is het echt zover: we gaan starten! We nemen afscheid van de supervriendelijke en behulpzame Fraserwaymensen en starten de motoren. Hit the road!! 

Op naar WalMart, want er moeten boodschappen gedaan worden. We vinden dat we na deze enerverende bezigheid wel een kop koffie hebben verdiend en lopen naar de overkant van de weg waar zich een Cheesecakecafe bevindt. De naam zegt het al, hier hebben ze cheesecake. De keuze is reuze en héél moeilijk. Maar uiteindelijk hebben we elk een bord voor onze neus met daarop een gigantisch stuk taart. En die is me toch een partij lekker! Het grote genieten.

Na dit culinaire intermezzo vervolgen we onze weg en rijden naar onze eerste camping van deze trip, het Camp’n Class RV Park in Stony Plain. En ook hier staan er weer supervriendelijke mensen voor ons klaar. Je kunt er gewend aan raken. De campers krijgen elk een mooi plekje (naast elkaar) toegewezen en omdat we wel de dagelijkse boodschappen bij WalMart hebben gekocht maar nog geen bier lopen we maar meteen naar de liquor store een eindje verderop. Alcohol verkoopt men hier niet in de supermarkt.  Thuisgekomen worden de koffers leeggemaakt en de spullen opgeborgen in de kastjes. Zoals eerder opgemerkt regende het in Toronto pijpenstelen met als gevolg dat onze koffers behoorlijk nat waren.  De koffers van Mart en Marian zijn van het type hardschalig dus bestand tegen regen. Die van ons dus duidelijk niet. Gelukkig zaten de meeste spullen in plastic zakken, maar een aantal zaken niet. Noodgedwongen op allerlei plekken in de camper de vochtige spullen opgehangen en maar hopen dat alles een beetje opdroogt.

We maken het vanavond niet te laat en gaan op tijd slapen. In onze camper ontbreekt het extra gordijn om de bestuursderscabine af te scheiden van de rest van de camper voor de privacy. Dus met kunst- en vliegwerk worden er twee van thuis meegebrachte dunne dekens (die dienst doen als beschermende factor in de koffers) met wasknijpers vastgemaakt aan het wel aanwezige gordijntje aan het plafond.

De nacht is behoorlijk koud, maar met twee dekbedden en een deken is het te doen. Morgen toch maar de verwarming aanzetten.

Door het tijdsverschil zijn we toch nog een beetje van slag en ben ik regelmatig wakker. In de de verte laat de trein van de Canadian Pacific Railway van zich horen.

Donderdag 05 mei 2022.

Weer vroeg uit de veren en ook maar meteen de verwarming aangezet.

Het fijne van een camper is dat je de beschikking hebt over een eigen douche en toilet. Het is wel wat kleiner dan je thuis gewend bent, maar dat mag de pret niet drukken.

Na het ontbijt volgt het dagelijkse ritueel van afwassen en het huis vegen, de route plannen en TomTom programmeren.

We hebben een niet al te lange route voor de boeg dus het wordt vandaag een extra-wennen-aan-het-rijden-in-de-camper-dag.

We verlaten Stony Plain en rijden westwaarts over de Yellowhead Highway richting Edson. Daar in de buurt hebben we twee plekken gereserveerd op het Pinnacle Trails Resort. Het “probleem” is echter dat dit niet te programmeren is in TomTom en we dus goed de borden langs de kant van de weg in de gaten moeten houden. Dat doen we dan ook.

Na een korte sanitaire stop rijden we verder en komen na niet al te lange tijd ineens het bord tegen met daarop de naam van “onze” camping.

We nemen de afslag en komen op de plaats van bestemming aan. Het is een “bumpy road” en “the office is closed”. Maar ineens gaat de deur open en komt de “manager” in overall naar buiten. Welcome!!

Ik ga naar binnen en als ik zeg dat we gereserveerd hebben kijkt hij verbaasd. Hij had de agenda van vandaag nog niet bekeken, maar no worries, alles is in orde en hij zorgt dat onze plaatsen nog even geëgaliseerd worden. Twee knullen (ook in overall) krijgen instructies en gaan een stukje verderop het terrein egaliseren. De manager rijdt op een soort van kleine shovel en ook hij egaliseerd er op los. Dan zegt hij dat hij betere plaatsen voor ons heeft en moeten we even omrijden. We staan super tussen de bomen en heerlijk rustig. Het lijkt erop dat er niemand anders is. De manager zegt dat de bodem nog erg zacht is doordat de sneeuw nog niet zo heel lang weg is en ook dat het seizoen eigenlijk pas begint met het lange Victoria-weekend. Hoe dan ook, we zijn van harte welkom en hij zorgt dat we hout krijgen zodat we vanavond een kampvuur kunnen maken. Gaaf!

De rest van de dag doen we het vooral rustig aan, wandelen we over het terrein, vergapen ons aan de gigantische motorhomes die hier staan en werken we de roadmap bij.

Om 19.30 uur is het campfiretime!