Imagine, Tweede Kerstdag

Woensdag 26 december 2018

Tweede Kerstdag, maar niet hier.

We gaan vanmorgen op pad, uiteraard met de F-train, richting Madison Square Garden waar we een tour willen bijwonen. Dat wilden we vorige week al doen maar toen was er een basketbalwedstrijd en dan worden er geen rondleidingen gegeven. Dus vandaag een nieuwe poging. Het is in ieder geval een stuk minder druk dus dat is wel prettig. We kunnen meteen door naar de security, maar daar staat het dan, het bordje met de mededeling dat er NO TOURS zijn tot na 01 januari 2019. Nou, dan hoeven we ook niet door de security en kunnen we meteen rechtsomkeer. Getver, wat jammer nou. Dan maar het programma omgooien en als eerste naar de Manhattan Mall voor een sanitaire stop en uiteraard even kijken of er nog iets leuks in de uitverkoop is. En jawel hoor, scoor ik toch een origineel Nine West zwart jasje voor, niet schrikken, $ 14,99 plus tax. Mijn dag kan niet meer stuk. Vervolgens nog even bij Macy’s naar binnen waar het vandaag een stuk rustiger is dan vorige week. Niet dat het uitgestorven is, verre van dat, maar het struint zich wat prettiger. Het ongelooflijke gebeurt, ik vind een rode tas! En ook nog in de uitverkoop! Hoe cool is dat? Ik moet wel de hele dag sjouwen met mijn designer jasje en mijn Macy’s tas, maar who cares? Ik in ieder geval niet.

We gaan op pad naar Rockefeller Plaza omdat we de boom nog niet goed hebben kunnen bewonderen vanwege, juist ja, de enorme drukte de afgelopen dagen. Er zijn meer mensen die hetzelfde plan hebben opgevat. Uiteindelijk vinden we toch een geschikt plekje om DE BOOM op de foto te kunnen zetten. Op de ijsbaan vóór de boom zwieren schaatsende mannen, vrouwen en kinderen en rondom de baan staat de fotograferende menigte. Langzaam schuifelen we richting de mooi versierde zijstraat naar Fifth Avenue met mooi zicht op de geweldig mooi gedecoreerde gevel van Saks. Links van Saks ligt de St.Patrick’s Cathedral. Die hebben we tot vandaag alleen van de buitenkant bewonderd dus is nu een mooie gelegenheid om een kijkje binnen te nemen. Het is een enorm indrukwekkende, prachtig versierde, goed onderhouden kathedraal die plaats biedt aan 2200 mensen. We wandelen op ons gemak rond en zien een kerstboom staan die versierd is met kerstballen. Meestal zijn kerstbomen die in kerken staan niet met kerstballen gedecoreerd, alleen met lampjes. Aan de zijkant staat een eenvoudige kerststal. Een heel jonge non deelt gebedskaartjes, medailles en rozenkransen uit. Ik krijg een paarse rozenkrans van haar. Ach, kunnen we altijd nog volgend jaar thuis in onze vakantieherinneringenkerstboom hangen. Het is zo langzamerhand hoog tijd voor koffie, maar hier op Fifth Avenue bevinden zich alleen maar superdure designerwinkels. Alle dure modehuizen en bekende juweliers zijn hier vertegenwoordigd. Prachtig versierde gevels, geweldige etalages, beveiligers aan de deur, verveeld uitziend personeel en over het algemeen geen klanten binnen. We passeren Trump Tower waar een zwaar bewapende politieman staat in kogelvrij vest en helm op met het geweer in de aanslag. Zijn we in het verleden hier telkens naar binnen gegaan, dit keer slaan we over. No Trump today! No Trump anyday! We zijn ondertussen in de buurt van Central Park aangekomen en we slaan een zijstraat van 5th. Ave in. Nog steeds geen koffie. We lopen, lopen, lopen en zien dan een leuke diner. Daar hebben ze zeker koffie dus gaan we naar binnen. We hoeven maar 5 minuten te wachten tot er een tafeltje vrij is. Coffee it is! En New York Cheesecake! En Triple Layered Chocolate Cake!

Hier “in de buurt” is de plek waar John Lennon heeft gewoond en vermoord is. Recht tegenover deze plaats is in Central Park (Strawberry Fields) door Yoko Ono een herinneringsplek gecreëerd en hier willen we naar toe wandelen. Het wordt een fikse wandeling, want we bevinden ons in de 57th Street en we moeten zeker richting 70th Street. Dus de paden op, de lanen in! Het is een fikse wandeling en zo rond de 70e straat gaan we het park in omdat we wellicht in de buurt van Strawberry Fields zijn. Denken we...... We lopen, lopen, lopen maar zien geen teken van een herinneringsplek. Even vragen aan een local. Gewoon doorlopen tot we ergens a crowd of people zien. Ja, ja. Dus we lopen, lopen, lopen en komen bij de 85e straat waar een plattegrond hangt van het park. You are here staat er bij de rode pijl. En Strawberry Fields is there, bij de 72e straat. We moeten dus 13(!) straten terug lopen. Er zit niks anders op. Dus is het weer de paden op, de lanen in! Uiteindelijk zijn we bij 72th Street en gaan we, tegenover het huis waar Yoko Ono nog steeds woont, weer het park in. Inderdaad, er is een crowd of people. En die crowd staat rondom de bekende plek. Imagine. We zijn er en nu nog proberen een redelijk plaatje te schieten. Dat is nog niet zo gemakkelijk en als de zoveelste figuur voorkruipt en mijn lens/zicht blokkeert vind ik het welletjes. Ik roep: Would you mind? You’re in my picture! Een vreemde blik in mijn richting maar ze gaat toch aan de kant. Alleen gaat ze dicht bij de rand staan zodat haar witte gympen prominent in beeld zijn. Nog maar eens roepen.......

Uiteindelijk hebben we de plaatjes geschoten, zijn we moe van het lopen, lopen, lopen, is het langzamerhand donker geworden en de hoogste tijd om de metro naar huis te nemen. Gelukkig is er voor het huis van Yoko een subwaystation. We gaan ondergronds en nemen de C-train tot Jay Street/Metrotech waar we overstappen op de F-train naar huis. Als we uitstappen en het station verlaten zien we dat een homeless person zich heeft geïnstalleerd voor de nacht in een hoek bij de uitgang. De trappen naar boven nemen gaat niet al te soepel na al het lopen, lopen, lopen. Ach ja, als we thuis zijn kunnen we weer uitrusten. Maar nu niet, want nu hebben we vakantie en geen tijd om uit te rusten.