We’re back!!

Zaterdag 15 december 2018.

Vandaag is het zover, de start van onze 5-jaarlijkse trip naar New York.

Een traditie die is begonnen in december 2003 toen we besloten ons 25-jarig getrouwd zijn met ons tweetjes te vieren in the Big Apple. Ons logeeradres was het Pennsylvania Hotel in Manhattan recht tegenover Madison Square Garden. Dat beviel toen zo goed dat we besloten om deze “City that never sleeps” elke vijf jaar in december te bezoeken. Een spaarplan werd opgezet.

Ondertussen kregen we van een lieve collega een tip wat betreft een verblijf in een appartement in Brooklyn. Dat leek ons wel wat want twee weken logeren in een hotel in Manhattan is a) behoorlijk prijzig en b) de hotelaccomodaties die betaalbaar zijn hebben kamers met een oppervlakte van het formaat Ikea-showroom-voorbeeld-kamer. Dus togen we in december 2008 naar Brooklyn waar we twee weken in een van de appartementen van Mr. Melzer logeerden. Dat was super! Je eigen huis met alles wat je nodig hebt midden in Brooklyn tussen de locals.

Dit alles herhaalde zich in december 2013 en omdat mond-tot-mond-reclame altijd de beste is hebben tot nu toe diverse vrienden en collega’s gelogeerd in een van de appartementen van Mr. Melzer.

Ondertussen is het december 2018, zijn we 15 jaar verder, 40 jaar getrouwd, gaan we voor de 4e keer Kerstmis vieren in New York en verblijven we voor de 3e keer in een appartement van Mr. Melzer.

We gaan met de trein naar Schiphol en uiteraard wordt er dit weekend aan het spoor gewerkt. In plaats van plaats nemen in Venlo en in één ruk door naar de luchthaven is het nu plaats nemen in Venlo en overstappen in Nijmegen. Maar het gaat allemaal heel soepel en dat komt mede doordat we 1e klas reizen dankzij de gratis opwaardeerkaartjes van de Spoordeelwinkel. Voor de terugweg hebben we een opwaardeerkaartjesdonatie gekregen van een lieve collega.

Op Schiphol worden we aangenaam verrast door een sfeervol welkomsconcert van het KLM-orkest. Men is duidelijk blij dat we er zijn.

Na dit muzikale intermezzo vervolgen we onze weg naar het CitizenM-hotel waar we overnachten. Het is behoorlijk koud als we buiten komen, maar gelukkig hoeven we niet ver te lopen, een kleine 500 meter maar. Inchecken is a piece of cake en binnen een minuut hebben we de sleutelkaart van kamer 322 met zicht op vertrekkende vliegtuigen. Altijd leuk. De koffers en rugzakken krijgen een plekje en we vertrekken weer richting de luchthaven. Het is tijd voor koffie. Starbucks it is!

Je hoeft je hier geen minuut te vervelen want wat is er nou leuker dan mensen kijken? Niks! Het is niet al te druk maar wel gezellig en de kerstversieringen zorgen voor een feestelijke sfeer. Maar één iemand is er niet en dat is Joris Linssen. Geen hello goodbye.

Omdat we al kunnen inchecken voor de vlucht van morgen gaan we op zoek naar KLM-do-it-yourself-incheck-automaten en als we die gevonden hebben is het vervolgens een fluitje van een cent om onze instapkaarten uit het apparaat te laten rollen. Is dat ook weer geregeld.

Bij Albert Heijn schaffen we een fles wijn aan en nemen tegelijkertijd twee to-go-bekertjes mee. In de hotelkamer is nl. maar één beker aanwezig. Bij Starbucks scoren we nog twee bekers coffee en dan is het mooi geweest en gaan we terug naar het hotel. Morgen is een lange dag waar we uitgerust aan willen beginnen.
 

Zondag 16 december 2018.

Vannacht wakker geworden en de blik naar buiten laat een witte wereld zien. In het schijnsel van de grote lampen op de luchthaven is de vallende sneeuw goed te zien. Het is winter.....

De wekker staat geprogrammeerd op 08.30 uur maar ruim voor die tijd is het al rise and shine. De witte sneeuwwereld is ondertussen veranderd in een dichte-mist-wereld. Als dat maar geen vertraging oplevert of in het ergste geval een annulering van de geplande vlucht. Er rest ons niets anders dan afwachten en hopen dat het weer zal verbeteren. Waar je niks aan kunt veranderen moet je je ook niet druk over maken.

Na de doucherituelen (een stortdouche met moodlight) en het reorganiseren van de rugzak verlaten we rond 10.00 uur kamer 322, checken in minder dan een halve minuut uit en verlaten het CitizenM-hotel om vervolgens de 500 meter te voet af te leggen naar de luchthaven. Het is een fikse wandeling naar de incheckbalie van KLM maar het is ook nu niet al te druk dus geen probleem. Het inchecken tegenwoordig is een heel groot doe-het-zelf-gebeuren. Je schuifelt in een lange rij naar een juffrouw die je paspoort en je instapkaart controleert en vervolgens ga je naar een van de doe-het-zelf-koffer-drop-off-machines. Scan de instapkaart, enter, controleer de gegevens, enter, beantwoord de vraag, enter, haal het kofferlabel uit de printer, bevestig het kofferlabel aan de koffer, beantwoord de vraag, hek gaat omlaag, koffer verdwijnt, kofferafgiftebewijs komt uit de printer en klaar! Volgende koffer, zelfde rituelen, klaar!

Op naar de beveiliging, waterflesjes leegdrinken, in de rij, schoenen uit en die samen met jassen-tassen-rugzakken in bakken deponeren die vervolgens over de rollerbank door het scanapparaat gaan. Tegenwoordig hoeven we niks meer uit de tassen en rugzakken te halen, want de geavanceerde scanapparatuur ziet alles. Scheelt weer een hoop gedeuns. Zelf mogen we door de bodyscan en we worden goedgekeurd. Op naar de volgende doe-het-zelf-activiteit: de paspoortcontrole. In de rij wachten op je beurt. Groen licht, poortje gaat open, ga door het poortje, poortje gaat dicht, doe je paspoort in het scanapparaat, kijk naar het vogeltje, portretje wordt gemaakt, klaar, poortje gaat open, wegwezen! Tijd voor koffie en een boterham en vervolgens windowshoppen.

Onze gate is F3 en we worden geacht om ruimschoots op tijd aanwezig te zijn. De geplande vertrektijd is 13.25 uur en vanaf 12.40 uur kan er worden ingestapt. Maar eerst gezinnen met kinderen, hulpbehoevenden, VIPS, etc., etc., en dan pas mag het gewone volk, wij dus, aan boord. We hebben een mooi plekje helemaal achterin het vliegtuig. Stoel 44A en 44B. Lekker met z’n tweetjes en niemand achter ons. En dicht bij de wc, altijd handig.

We installeren ons en wat ons betreft kunnen we vertrekken.

Maar ja, die mist. Dat is een spelbreker vandaag. Die mist bepaalt dat er vandaag maar één vertrekbaan vrij is en dus....... jawel hoor, vertraging! Alle vluchten dienen vanaf deze baan de lucht in te gaan dus het is begrijpelijk dat dat vertraging oplevert. We krijgen een update van captain Joeg (of Juch) die ons vertelt dat we ongeveer een uur later kunnen vertrekken. Balen! Maar dan vertelt captain Joeg (of Juch) dat de geplande vliegtijd van 8 uur ingekort wordt tot 7 uur. Hij zet waarschijnlijk de turbomotoren aan of iets dergelijks, maar het komt erop neer dat we ondanks de vertraging op zowat de geplande aankomsttijd zullen landen op JFK International Airport. Hoera voor captain Joeg (of Juch). Hij wil ons ook nog even geruststellen voor het geval we schrikken als er een piloot door het toestel wandelt en we denken dat er maar een piloot achter de stuurknuppel zit. Ze zijn nl. met z’n drieën vandaag dus als er een aan de wandel gaat dan zijn er altijd nog twee die zorgen dat het zaakje in de lucht blijft hangen. Heel fijn.

Om 14.25 uur starten de motoren en na wat taxiën over de baan gaan we dan toch zo rond 14.40 uur de lucht in. New York, here we come!!

Dan volgt het gebruikelijke kijken naar films, proberen zonder al te veel geknoei eten naar binnen te krijgen en omdat het ergens in de wereld vijf uur is drinken we ook maar een glaasje rode wijn, of twee.

De afwas wordt gedaan en dan is er koffie. De vriendelijke KLM-mevrouw vraagt of we er ook een cognacje bij willen. Of een Bailey’s. Nou dat willen we wel. Lei gaat voor het cognacje en ik voor de Bailey’s. Waat hebbe weej ‘t good!

Het videoscherm heeft ondertussen aan: 

Tijd tot bestemming: 5:16 / Verwachte aankomsttijd: 15:41

Plaatselijke tijd op oorsprong: 16:26 / Plaatselijke tijd op bestemming: 10:26

Hoogte 10363 m / Grondsnelheid 883 km/u

Na de koffie is het movietime! Ik heb uit het gigagrote aanbod een selectie gemaakt van 5 films en ik begin met Ocean’s 8. Een aardige film.

Een film is genoeg en als het scherm aangeeft dat we nog twee uurtjes moeten vliegen ga ik maar eens de douaneformaliteiten in orde maken en de euro’s in de portemonnee wisselen voor dollars.

We hebben het plan opgevat om met de metro vanaf JFK International Airport naar het appartement te gaan. Airtrain, blauwe lijn tot Hoyt-Schermerhorn, groene lijn tot 15th. street en dan een stukje lopen naar 1661, 11th. Avenue.

Omdat het zondag is heeft Mr. Melzer de sleutel van het appartement voor ons in de lockbox achtergelaten. Dat was vijf jaar geleden ook het geval en toen hebben we behoorlijk staan hannesen om het ding open te krijgen. Hopelijk gaat het dit keer wat gemakkelijker.

We landen om 16.00 uur NY-tijd (Venlo-tijd 22.00 uur) op de luchthaven. Het regent en het ziet er, wat het weer betreft, allesbehalve vriendelijk uit. Omdat we helemaal achter in het vliegtuig zitten gaan we ook als laatste naar buiten.

Op naar de douane. Wachten in de zich langzaam voortbewegende lange rij tot we bij een doe-het-zelf-paspoortcontrole-machine zijn beland. Paspoort controleren, vingerafdrukken nemen, kijken naar het vogeltje, goedkeuringsbonnetje uit de machine halen, klaar! Op naar de volgende zich langzaam voortbewegende lange rij tot we bij een echte paspoortcontrolemeneer zijn die ons niet al te vriendelijk (‘t is tenslotte New York) vraagt wat we komen doen en hoe lang we denken te blijven. Vacation, two weeks. Of we etenswaren bij ons hebben? No sir. BAM! Stempel in het paspoort, hup wegwezen en naar de bagageband waar, na een kleine twintig minuten wachten, onze koffers arriveren. Dan volgt het traject zoeken naar het vertrekpunt van de Airtrain. Een vriendelijke knul wijst ons de weg. Have a good one! Airtrain brengt ons naar het eindpunt Howard Beach waar we uit een kaartjesautomaat twee combikaartjes trekken waarmee we vandaag dan ook in de gewone metro mogen. Vanaf Howard Beach nemen we de A-lijn naar Hoyt-Schermerhorn. We zitten tussen een gigantische mengelmoes van heel veel verschillende culturen. Op station Hoyt-Schermerhorn stappen we over op de G-lijn tot 15th. Street/Prospect Park. Dit stationnetje heeft geen roltrap en dus zit er niks anders op dan de twee koffers de trappen omhoog te sjouwen. Als we buiten komen regent het en zijn we ondertussen 2,5 uur verder.

We lopen de bekende route naar 1661 11th. Avenue. Veel van de huizen zijn al mooi versierd met verlichte kerstdecoraties en uiteraard wappert bij velen de vlag. We zijn er! Op naar de lockbox. En ook nu weer een beetje een gedeuns maar uiteindelijk gaat het kastje dan toch open en hebben we de sleutel van appartement A5. Een eerste rondje door het huis maken. Op de tafel ligt een welkomstbriefje van Mr. Melzer. Hij is morgen zo rond 09.15 uur in zijn Office in appartement A3 dus dan kunnen we de financiën regelen.

We gaan meteen maar even boodschappen doen bij Keyfood aan de overkant zodat we morgenvroeg in ieder geval een boterham kunnen eten. Op de parkeerplaats staat een mooie rode brandweerauto en binnen zijn de guys van de Fire Department in vol ornaat boodschappen aan het doen.

Boodschappen naar huis brengen, koffers leegmaken, spullen een plaats geven en dan is het mooi geweest. Het was een lange, lange dag.

Maar we zijn er weer! We’re back!!