Get your kicks on Route 66

Vrijdag 04 augustus 2017

Ook vanmorgen verzamelen we de ontbijtattributen en nemen ze mee naar de motelkamer omdat er simpelweg niet genoeg plek is in de "ontbijtruimte".
Vandaag rijden we over een klein gedeelte van de beroemde Route 66; het gedeelte russen Kingman en Seligman. Get your kicks on Route 66! 
Het is over het algemeen vergane glorie dat aan ons voorbij trekt. Veel ouwe meuk. Bij Hackberry stoppen we even om de gigantische verzameling ouwe troep te bekijken bij en in de tradingpost. Ook deze plek hebben we bezocht in 2010 en het lijkt alsof er sinds die tijd nog meer zooi bij is gekomen. We hebben het snel gezien.
We vervolgen de route tot Seligman en eerlijk is eerlijk, wij vinden dit het minst leuke stuk van Route 66 dat we tot nu toe hebben gereden. Wat nu volgt is een dag van heel veel mijlen afleggen, een zogenaamde lange-afstand-overbruggen-dag.
Vanaf Seligman rijden we over de Interstate 40 oost tot Winslow en van hieruit over de 87 noord die, zodra we het gebied van de Navajo inrijden, overgaat in de Indian Road 60. In eerste instantie is het een troosteloze, saaie, slaapverwekkende weg maar op een gegeven ogenblik wordt de omgeving steeds mooier en de natuur indrukwekkend en de weinig inspirerende route tot nu toe zijn we meteen vergeten. Bij Dilkon gaat het verder in oostelijke en later in noordelijke richting over de Indian Road 15 die overgaat in de 191 en ons uiteindelijk tot Chinle brengt.
We hebben het adres van onze overnachtingsplek, de Thunderbird Lodge, niet kunnen invoeren in TomTom. We hebben wel een adres van een ander hotel in de buurt gevonden en dat als bestemming aangegeven. Dan zijn we in ieder geval dicht bij de plek waar we wezen moeten. Denken we. Hopen we.
TomTom heeft absoluut een eigen wil en zegt dat we op een gegeven ogenblik rechts af moeten slaan. We doen dat, maar wel met enige achterdocht omdat het een onverharde weg is. Zeg maar gerust een zandweg. Links en rechts van de zandweg is niks, ja struiken maar geen Lodge te zien. We beginnen nu toch wel heel erg te twijfelen aan de goede bedoelingen van TomTom en uiteindelijk besluiten we om te keren en terug te rijden naar de bewoonde wereld en de verharde weg. Het wordt langzamerhand ook schemerig. 
We gaan op zoek naar een tankstation om daar de weg te vragen. In de verte komt een oudere joggende Navajo onze kant uit. We zetten Cherokee (ook een Indiaan) langs de kant en vragen de joggende Navajo of hij ons de weg naar de Thunderbird Lodge kan wijzen. Hij hijgt als een (Belgisch) paard en zweet als een otter maar dat weerhoudt hem er niet van ons exact te vertellen hoe we moeten rijden. Straight ahead over de hill en than to the right. Mooi! We zijn in ieder geval op de goede weg en, naar blijkt als we de instructies van de joggende Navajo opvolgen, heel dicht in de buurt van onze overnachtingsplek. TomTom had het helemaal bij het verkeerde eind. De tweede keer deze trip. 
We arriveren bij de Thunderbird Lodge en gaan meteen naar de motelregistration waar we worden welkom geheten door een Navajo-indianenmeisje. Ze controleert onze reservation en geeft ons dan de sleutels van kamer nummer 50.
Onze buren in kamer 49 zijn 2 mannenbikers en 1 vrouwenbiker. Ze zitten buiten voor hun kamer en bestuderen aandachtig een routekaart. Wellicht zijn ze de route van morgen aan het voorbereiden.
We installeren ons en dan is het mooi geweest voor vandaag. Einde van een supervermoeiende dag die in eerste instantie saai en slaapverwekkend was maar ons uiteindelijk toch een prachtige route heeft opgeleverd.