Heen en weer

Donderdag 20 december 2018

Om 06.00 uur ontwaakt de verwarmingsinstallatie in de basement. Het ontwaken op zich is niet zo erg maar wel het enorme geknal dat veroorzaakt wordt door het opwarmen van de dikke ijzeren verwarmingspijpen. Alsof iemand zijn agressie kwijt wil raken door met een grote hamer op de buizen te rammen. Na een half uurtje zijn ze op temperatuur en houdt het knallen op.

Vandaag staat een voor ons nieuw item op het programma, nl. een bezoek aan Roosevelt Island. We kunnen “gewoon” met de subway helemaal tot op Roosevelt Island gaan, maar dat doen we niet. We gaan met de subway tot Lexington Ave/59th Str., lopen vervolgens naar het Aerial Tramway-station om daar de kabelbaan naar het eiland te nemen. Maar eerst de inmiddels bekende wandeling vanaf 1661 11th Avenue naar Windsor Place waar zich de ingang bevindt van metrostation 15th Street/Prospect Park. Het voordeel van het reizen met de subway is dat je niet lang hoeft te wachten tot er een trein komt en dat je snel van punt A naar punt B kunt reizen. En het kost geen drol. We hebben voor $32 p.p. een 7-days-unlimited rides-kaart aangeschaft, dat betekent dat we voor $4,70 per dag onbeperkt gebruik kunnen maken van het openbaar vervoer. En ook van de kabelbaan naar Roosevelt Island.

Het is niet al te druk maar zoals gebruikelijk bevindt zich in de metro een mengelmoes van verschillende culturen en heel veel verschillende types. Er komt een blanke tandeloze vrouw in smoezelig joggingpak en ongewassen lange haren binnen en begint te roepen dat ze homeless is en dat ze vooral thankfull is voor food and change dat men haar wil geven. Ze eindigt met een happy Christmas voor iedereen en verlaat bij het eerstvolgende station de trein. Niemand heeft haar iets gegeven. Even later komt er een zwarte jongeman met lange rastaharen de trein in. Hij zeult met een, op diverse plekken met ducktape gerepareerde, conga en een zwarte plastic krat. Hij neemt plaats op de zwarte plastic krat en begint wat te slaan op de conga. Het slaat nergens op. Niemand doet een donatie in de gebreide muts die op de grond naast hem ligt en bij het volgende station stapt hij uit. Tijd voor het volgende intermezzo. Dat krijgen we in de vorm van een vrouwmens in een rood fluwelen joggingpak die op een monotone wijze oreert dat ze iets van doen heeft met een shelter en dat ze gratefull is voor alles wat men haar geeft, food, water, money, anything for the shelter. En uiteraard wenst ook zij ons een merry Christmas. Als ze de trein verlaat heeft niemand haar iets gegeven. Op het volgende station komt er met veel lawaai een Mexicaans ogend duo de trein in. De een bespeelt de gitaar en de ander een kleine accordeon. Ze spelen en zingen met veel enthousiasme het door José Feliciano bekend geworden “Feliz Navidad”. I wanna wish you a merry Christmas! Het klinkt wel gezellig maar meer dan één couplet zit er niet in want dan gaan ze weer verder naar het volgende optreden. Zij hebben wèl een paar dollars opgehaald.

Zo gaat de tijd snel en binnen no time zijn we op de eindbestemming van deze rit, Lexington Avenue. We bevinden ons diep, heel diep, onder de grond want we moeten drie lange roltrappen omhoog alvorens we buiten staan. Ongelooflijk wat zich hier allemaal onder de grond afspeelt.

We lopen naar de Roosevelt Island Aerial Tramway en daar aangekomen hoeven we niet lang te wachten alvorens we aan boord kunnen om de drie minuten lange “oversteek” te maken naar het eiland. We genieten van het geweldige uitzicht en uiteraard worden en de nodige foto’s gemaakt. Ik film de oversteek met m’n mobiele telefoon. Twee dames achter mij hebben een conversatie over de kwaliteit van een pizzeria. A slice is better than a whole pie because of the thickness of the crust. Tuurlik!

Roosevelt Island is niet al te groot maar wel bijzonder. Een vriendelijke mevrouw in het informatiekiosk voorziet ons van nuttige informatie over het eiland en we schaffen à raison van $1 donation een plattegrond aan. Uiteraard worden we geacht het guestbook te tekenen. Mevrouw vindt het jammer dat the Dutch have left New Amsterdam. Zou het?

Er is een promenade rondom het hele eiland en op de punt, recht tegenover het gebouw van de Verenigde Naties aan de andere kant van de rivier, ligt het Four Freedoms Park. We wandelen over ongeveer 2/3 van de promenade en besluiten op Main Street op zoek te gaan naar koffie. Dat is nog niet zo gemakkelijk want het heet dan wel Main Street maar er is bar weinig te beleven. We vinden naast de Chapel of the Good Shepard een etablissement waar we wat kunnen nuttigen. Het wordt een Philly Cheese Steak met frietjes en koffie. En een groot glas water. Een superplek en superfood!

Na deze pauze wandelen we terug naar de Aerial Tramway. Het is minder druk dan op de heenreis en we hebben een topplekje om foto’s te maken van de omgeving tijdens de terugreis. Ik film met mijn mobiele telefoon ook maar de terugreis. Heen en weer.

Het is ondertussen begonnen met licht regenen en de weersvooruitzichten zijn voor vannacht en morgen gewoon miserabel. Regen, regen, regen.

Als we de tram verlaten gaan we in eerste instantie richting Central Park maar uiteindelijk nemen we bij Columbus Circle de subway terug naar huis. Het is mooi geweest, we zijn moe en we hebben nog plenty genoeg tijd om Central Park te bezoeken de komende dagen. We hoeven maar een keer over te stappen en als we station 15th Street/Prospect Park verlaten regent het behoorlijk. Het plan om nog ergens een glas bier te gaan drinken laten we varen en in plaats daarvan gaan we naar Keyfood aan de overkant om bier te gaan halen. Drinken we thuis wel een pilsje.

Bij binnenkomst staat er een kerstster op het tafeltje in de huiskamer. Hoe aardig!