Coffee and cookies

Zaterdag 13 augustus 2016

Vandaag staat het tweede gedeelte van de planning van gisteren op het programma.
Maar eerst ontbijten. In de ontbijtruimte bij de receptiebalie staan drie tafeltjes die alle drie bezet zijn. Aan een tafeltje zit een ouder echtpaar en aan de andere twee een hillbilliegezin met vier heel erg vervelende hillbilliekinderen. Gezellig de dag beginnen.
We verzamelen de ontbijtattributen en nuttigen al het goede op de kamer. Althans als Lei de deur open krijgt. Niet dus. Wat hij ook probeert het lukt niet. Ik loop naar een van de dames van housekeeping en vraagt of zij ons kan helpen. Ze zegt dat er vaak problemen zijn met deze deur en ze gaat naar de receptie om hulp vragen.
Die komt er in de vorm van een grote zwarte meneer die ook veel, heel veel moeite heeft met deze deur maar uiteindelijk lukt het hem toch. Held!
We beginnen, na het ontbijt, aan het tweede gedeelte van de planning van gisteren en rijden richting Babcock State Park waar zich de Glade Creek Grist Mill bevindt. Men zegt dat dat de meest gefotografeerde plek in de staat is.
Het is inderdaad een mooie plaatje om vast te leggen en ook een mooie plek om even rond te lopen. Dan doen we dan ook.
Vervolgens gaan we verder met de route via de 41 noord en dan verder noordwaarts over de 19 die later ook de 79 genoemd wordt.
Onderweg komen we een WalMart tegen en omdat we toch wat beweging willen hebben en het absoluut niet verstandig is om dat buiten te doen in deze hitte gaan we naar binnen en maken een ronde door de winkel. Altijd fun. 
Verder is er vandaag tijdens onze trip weinig spectaculairs te zien onderweg.
Onze overnachtingsplek is uiteindelijk Fairmont, West Virginia waar we een kamer hebben in de Microtel Inn en Suites. Wat een verademing met de Super8 van gisteren. Een goed werkende deur, een vastzittende wc-bril en geen kadavers van dode kevers. Bij de receptie is onbeperkt koffie te verkrijgen maar niet alleen dat ook versgebakken cookies, soep en water met citroen. Helemaal top!
De cookies en soep zorgen voor geen eetlust en daarom gaan we vanavond niet buitenshuis eten. We hebben nog een bak aardappelsalade en yoghurt in de cooler, een culinaire belevenis. Voeg daarbij Miller Highlife en we zijn helemaal happy.
Vandaag is ook een mooie gelegenheid om koffer nummer twee te pakken en te wegen. Kan maar gebeurd zijn en spullen die we de komende week niet meer nodig hebben kunnen net zo goed gepakt worden. Maar ook de spullen die we in de loop van deze drie weken hebben aangeschaft kunnen netjes opgeborgen worden zodat we een idee hebben of we in de problemen komen eind volgende week als we weer huiswaarts keren. Na een half uurtje passen en meten komen we uiteindelijk uit op een gewicht van nog net geen 23 kg.
Op tv kijken we naar "Elvis, that's the way it is". 
Drie weken zijn ondertussen voorbij van onze roadtrip. Bah! Nog maar één week te gaan en dan zit het er weer op.