Onverwacht en heel bizar

Zondag 14 augustus 2016

Gisteren tegen de avond is er een groep woest uitziende bikers, rijdend op ronkende blinkende motoren, gearriveerd. Hun motorfietsen hebben ze naast elkaar gezet voor de ingang van het motel. Een indrukwekkend gezicht, zowel de motoren als de bikers.
Vanmorgen als we aan de ontbijttafel zitten komen een aantal van hen, met hun ladies, ook ontbijten. Het ziet er allemaal indrukwekkend uit; leer, tattoos, bandanas. Maar ze zijn ontzettend vriendelijk en de opmerking "excuse me" wordt veelvuldig gebruikt. Het ontbijt is supergeweldiguitgebreid en de koffie smaakt uitstekend. De bodem om deze nieuwe dag goed door te komen is weer gelegd.
Om 10.30 uur gaan we op weg via de Interstate 79 noord naar het Pennsylvania Welcome Center. We hebben ook nu weer totaal geen plannen gemaakt en we zijn benieuwd naar de informatie en de eventuele tips die we krijgen.
Zoals gewoonlijk worden we heel hartelijk welkom geheten door twee vrijwilligers die het welcome center bemannen. Of ze iets voor ons kunnen doen? Jazeker! Wij zouden heel graag van hen willen horen wat we absoluut niet mogen missen nu we hier in Pennsylvania zijn. Dat is natuurlijk afhankelijk van waar onze interesses naar uitgaan maar na een half uurtje verlaten we het welcome center met kaarten, brochures en een aantal heel interessante tips over plaatsen die een bezoek meer dan waard zijn. We gaan even op een van de picknickbanken de brochures bekijken om vervolgens een definitief plan te maken voor de dag van vandaag.
Ondertussen nog wat foto's nemen van een indrukwekkend legervoertuig in woestijncamouflagekleuren en dan gaan we echt op weg. 
Via de I-79 naar de 21 oost richting Uniontown. Vervolgens de 119 noord en dan gaat het "binnendoor" via de local road nr. 711 en 31 tot Somerset. Het is helemaal top om via deze "local roads" het echte Pennsylvania te doorkruisen. Via uitgestrekte maisvelden aan de ene kant en evenzo uitgestrekte sojavelden aan de andere kant komen we plotseling uit bij een covered bridge. Wat een cadeautje! Uiteraard houden we hier een lange benenstrekpauze gecombineerd met het schieten van plaatjes.
Er zijn nog een man en vrouw en hun door het water lopende dochter. Meneer is een gezellige prater, mevrouw houdt zich op de achtergrond en de dochter bepaalt. Zij gaat op haar gemak gewapend met een plastic beker (red solo cup) iets vangen dat zich in het water bevindt. Dad and mum gaan noodgedwongen aan de picknicktafel zitten en wachten tot dochterlief uit het water komt. Wij stappen weer in onze Dodge en vervolgen de weg die ons uiteindelijk tot Johnstown moet brengen.
Als ik de roadmap bekijk zie ik plotseling "flight 93 memorial" staan. Wow....... We zijn niet ver verwijderd van de plek waar op 11 september 2001 United Flight 93, het vierde vliegtuig, is gecrashed. We hoeven niet lang na te denken om te besluiten dat we deze speciale plek gaan bezoeken. 
We verlaten onze route en gaan op weg naar Shanksville in Somerset County. We rijden als eerste naar het Visitor Center van dit National Memorial. In de verte zien we de lucht donker worden, er is weer regen op komst. In het Visitor Center wordt op indrukwekkende wijze verslag gedaan van datgene wat zich op die verschrikkelijke dag heeft afgespeeld in New York City, in Arlington (Pentagon) en met name hier in Shanksville. We zien weer de beelden die we al zo vaak hebben gezien maar die telkens weer en nog steeds indruk maken. Weer worden we er stil van. We zien mensen huilen als ze langs de vitrines lopen met de foto's van de slachtoffers en met overblijfselen van persoonlijke eigendommen. Ondertussen zien we de donkere lucht steeds dreigender worden en dichterbij komen. Als we naar buiten lopen om naar een platform te gaan dat uitzicht biedt op het veld waar het vliegtuig is neergestort begint het te regenen. Lei gaat snel naar de auto om onze regenjacks te halen.
Hoe bizar is dit. De laatste weken hebben we constant zon gehad met af en toe in de namiddag een korte regenbui. Nu zijn we op deze memorabele plek en de hemel is plotseling dreigend zwart. Kippenvel..........
Vanaf het platform zien we in de verte de impactplek en wordt aangegeven hoe de vluchtroute is geweest. De regen is niet van plan ermee op te houden en het ziet er naar uit dat we zo meteen een fikse bui over ons heen krijgen. Dus snellen we terug richting de parkeerplaats om te schuilen in de auto en even te wachten tot de bui over is. Het wordt ietsje lichter en we rijden naar Memorial Plaza om de Impact Site en de Wall of Names van dichtbij te gaan bekijken. Weer moeten we noodgedwongen in de auto blijven zitten en wachten tot het ophoudt met enorm hard regenen. Als dat het geval is en we net in de buurt van de visitor shelter zijn begint het enorm te hozen. We schuilen en wachten. En wachten. Maar het houdt niet op en uiteindelijk besluiten we om terug te rennen naar de auto en te vertrekken. Jammer, maar het is niet anders. Het ziet er niet naar uit dat het vanavond nog droog wordt.
Onze eindbestemming van vandaag is Johnstown waar we onderdak vinden in kamer 114 van Super8. Ondertussen regent het praktisch niet meer.
Wat een bijzondere dag. Eerst de covered bridge die onverwacht op de route lag en dan het bizarre bezoek aan het Flight 93 Memorial. We realiseren ons dat we nu alle drie de plaatsen hebben gezien waar op 11 september 2001 zoveel onschuldige mensen om het leven zijn gekomen door acties van enkele volslagen doorgedraaide idioten. New York, het Pentagon (Arlington, Virginia) en Shanksville, Pennsylvania.
We besluiten om, als het weer morgen beter is, terug te gaan naar Shanksville om alsnog Memorial Plaza te gaan bezoeken. Duimen dus voor goed weer.