Dinsdag 09 juli 2013

Om kwart voor zeven schijnt de zon al uitbundig. Het belooft een mooie dag te worden. Het ontbijt bestaat vandaag uit koffie, jus d'orange, bagel met creamcheese en een bekertje yoghurt. Niet verkeerd. We nuttigen het e.e.a. in de ontbijtruimte die zich naast de motellobby bevindt. Dan wordt de aangeschafte pot met schroefdeksel gevuld met ijsblokjes en krijgt deze vervolgens een prominente plek in de cooler. Gelukkig kunnen we onze spulletjes gekoeld meenemen en kan -als het nodig is- ook TomTom afkoelen. De cooler gaat op de achterbank en wordt vakkundig vastgezet met de autogordel. Om te voorkomen dat het deksel onderweg een eigen leven gaat leiden, gaat er nog een kofferriem overheen. Lei gaat uitchecken en ik installeer me achter het stuur van "Chevy", want vandaag is het mijn beurt om over de highways en byways te cruisen. Cool! Ik stel de spiegels en de stoel in zodat ik alles goed onder controle kan houden en dan is het om 09.30 uur "hit the road!". Als eerste rijden we een kleine 500 meter om een gigantisch groot schilderij op een evenzo gigantisch grote schildersezel te gaan bekijken: drie zonnebloemen in een vaas, vrij naar Vincent van Gogh. In Altona, Canada en Emerald, Queensland-Australië staat ook zo'n grote schildersezel met daarop een schilderij van Vincent van Gogh. Er zullen nog vier van deze schildersezels met een zonnebloemschilderij van Van Gogh ergens op de wereld geplaatst worden. Nadat we de nodige foto's hebben gemaakt lopen we nog even de Dollar General binnen die aan de overkant ligt. We zijn op zoek naar een sleutelring. We hebben nl. 2 autosleutels van Chevy aan 1 ring. Very handy! Jammer genoeg vinden we niet wat we zoeken bij Dollar General en ook niet bij de plaatselijke Walmart waar we nog even gaan kijken. We rijden in zuidelijke richting van Goodland via de 27 tot Sharon Springs. Daar gaat het in oostelijke richting over de scenic byway met de passende naam "Western Vistas" tot Oakley. Langzamerhand loopt de temperatuur op tot 108 graden Fahrenheit, een dikke 40 graden Celcius. Dus niet over de highways en byways cruisen met de raampjes open maar ramen dicht en airco aan! Gelukkig hebben we veel water in de cooler. Oakley (ondertitel "birthplace of a legend") is voor altijd verbonden aan Buffalo Bill. Bij het plaatselijke information center staat dan ook een gigantisch groot standbeeld van Bill met een buffalo. We strekken hier even de benen en gaan vervolgens het information center binnen om te kijken of ze daadwerkelijk ook information hebben (en een wc). Dat hebben ze, dus we sjouwen weer de nodige brochures en kaarten mee. Maar niet alleen dat, we krijgen ook nog een grote beker koffie aangeboden. Very nice! We pikken de scenic byway weer op en gaan in zuidelijke richting over de 83 en na een tijdje verlaten we deze om via een onverharde weg naar de Monument Rocks (krijtformaties die miljoenen jaren geleden zijn ontstaan) te rijden. We laten een behoorlijke zandstofwolk achter ons en binnen no time is de achterruit bedekt met zand. We komen tijdens deze rit welgeteld 1 (één!) auto tegen. Maar het is allemaal wel de moeite waard. De rotsformaties zijn indrukwekkend en het landschap onvoorstelbaar weids. Af en toe een paar koeien, hier en daar een jaknikkende jaknikker, 1 (één!) huis en veel vliegen. De lucht begint langzamerhand wat onheilspellend donker te worden. We gaan gelukkig weer richting verharde weg als we plotseling een begraafplaats zien langs de kant van de weg met de naam Pyramid View Cemetery. Heel bizar! We zetten de auto aan de kant om even te gaan kijken. Veel grafstenen dragen de naam Smith en bij een aantal graven staan plastic bloemen. We vervolgen onze rit en als we weer de verharde weg (de 83 zuid) oprijden komt er via de autoradio een weeralarm. Zwaar weer op komst! Onweersbuien met hagel die veel schade kunnen veroorzaken. Waarschijnlijk zal het een en ander zich achter ons af gaan spelen, maar toch is het geen prettige gedachte. We overleggen even waar we vanavond willen overnachten en omdat er op deze byway weinig te vinden zal zijn besluiten we Hays als pleisterplaats aan te wijzen. Bij Scott City rijden we in oostelijke richting over de 96 tot Ness City en van daaruit gaat het in noordelijke richting via de 283 tot Wakeeny. Hier pikken we de Interstate 70 op en rijden in oostelijke richting naar Hays. We hebben weer een coupon uitgeknipt en leveren deze in bij de incheckmevrouw van het plaatselijke Super 8 Motel. We krijgen kamer 111 toegewezen. We constateren dat we vandaag een uur verloren hebben, want we bevinden ons in de Central Time Zone en in tegenstelling tot wat onze horloges aangeven (17.00 uur) is het nu 18.00 uur. We installeren ons met onze bagage in kamer 111 en we gaan vervolgens op zoek naar een restaurant. We hoeven niet lang te zoeken want we vinden Whiskey Creek, een gezellige plek met country muziek, aardige bediening en heerlijk eten. We bestellen een groot glas bier (Blue Moon) en krijgen vervolgens een grote bak met doppinda's. Lei gaat voor een steak en ik voor de macadamia kip(filet). Het smaakt voortreffelijk. Zoals het hier nou eenmaal "normaal" is wordt meteen als het bord leeg is dit weggehaald en komt de vraag of er nog plaats is voor een toetje. Als dit dan niet het geval is krijg je meteen de rekening gepresenteerd. Maar ik ben altijd snel klaar met eten, in tegenstelling tot Lei die zich de tijd neemt. Daar wordt hier echter niet naar gekeken. Ach ja, kwestie van aanpassen, toch? Uiteindelijk verlaten we het restaurant en we lopen nog even naar Ace Hardware aan de overkant van de straat om te kijken of we daar iets kunnen vinden om het 2 sleutels aan 1 ring probleem op te lossen. En jawel hoor! We vinden 2 stalen ringen. Dat wordt dus zo meteen even klussen voor Lei zodat we uiteindelijk allebei een sleutel hebben. Wel zo handig. Wat een geweldige en verrassende dag is het weer geweest. Met prachtige vergezichten, dramatisch mooie luchten, heel veel zand en stof, cultuur, natuur en niet te vergeten weer die supervriendelijke en behulpzame Amerikaanse mensen.
We zijn vergeten te kijken hoeveel mijl we hebben afgelegd, dus dat zien we morgen wel.