Donderdag 25 juli 2013

Het ontbijt in het Best Western Plus Hotel in Dallas is geweldig uitgebreid en we kunnen kiezen uit, hou je vast, toast, bagels, muffins, donuts, croissants, cereals, gebakken aardappelblokjes, worstjes, roerei, vers fruit, yoghurt, wafels en nog veel meer. En wat niet helemaal onbelangrijk is, koffie uit een mok en niet uit een kartonnen of piepschuim bekertje. Wat opvalt is dat hier -in tegenstelling tot Tennessee, Mississippi en Louisiana- minder African Americans zijn maar wel heel veel Mexicanen. De ontbijttijd is van 05.30 uur tot 09.30 uur en exact om 09.30 uur worden alle ontbijtspullen afgeruimd en gaat de deur dicht. De gasten die net binnen zijn moeten snel zijn want vijf minuten later doet men het licht en de altijd en overal aanwezige tv's uit. Hint, hint! We gaan naar de kamer en maken ons weer startklaar voor de nieuwe dag.
De bagage sjouwen we naar beneden en gaan naar de balie om de papieren in orde te maken. De uitcheckbaliemedewerker is niet al te snel en weet niet precies hoe hij de $ 25 deposit terug moet storten, vervolgens de barrekening moet verwerken en tenslotte e.e.a. uitprinten. Het duurt een tijdje maar dan krijgen we toch onze uitcheckpapieren en is het weer "hit the road!". We gaan vandaag richting het centrum van Dallas en parkeren Chevy à raison van $ 5 voor de hele dag. We onthouden het nummer van de plek waar Chevy staat. Bij de ingang van de parkeerplaats staat een kast met nummers en onder elk nummer is een gleuf. We stoppen het geld in de gleuf onder het nummer dat correspondeert met dat van "onze" parkeerplek. Biljetten kunnen met een spateltje naar binnen geduwd worden en de kast lijkt een beetje op een spaarkas zoals wij die kennen uit het café. Dan gaan we naar het Sixt Floor Museum at Dealy Plaza, de plek waar in 1963 Lee Harvey Oswald vanaf de zesde verdieping de fatale schoten heeft gelost op President John F. Kennedy. Het is een indrukwekkende plek met een expositie die o.a van minuut tot minuut laat zien wat er zich die dag heeft afgespeeld. Er is veel foto- en filmmateriaal en we kunnen aan de hand van een audioguide nog extra informatie krijgen. Het is heel erg druk en iedereen neemt de tijd om alles in zich op te nemen. De beelden die we te zien krijgen hebben we al zo vaak gezien, maar telkens weer maken ze indruk. We blijven hier geruime tijd en zien, als we uit het raam naast dat waarvandaan Oswald heeft geschoten naar buiten kijken, in gedachten de auto met daarin President Kennedy en zijn vrouw Jacqueline voorbij rijden terwijl ze zwaaien naar de mensen die langs de kant staan. Dan de fatale schoten en vervolgens de paniek die er ontstaat. Op de flyer van het museum staat: "See how history changed in a split second." En zo is het, want wat als......Na deze indrukwekkende expositie gaan we naar buiten en lopen we nog wat rond en zien de plek waar hij is gestorven van heel dichtbij. Heel bizar.
Dan gaan we wandelen. Jazeker, we blijven het doen! Wandelen in de hitte van Texas dit keer. Doet verder bijna niemand, maar wij wel. We concluderen dat het oversteken van de straat hier toch iets meer risico's met zich meebrengt dan we de laatste weken hebben ervaren. Hier stopt men niet automatisch voor voetgangers die oversteken, hier raast men gewoon door. Na verloop van tijd komen we tot de conclusie dat we deze vakantie eigenlijk niet zo weg zijn van de grote stad en dat we de kleine plaatsjes veel leuker vinden. En dus besluiten we terug te wandelen richting de parkeerplaats en Dallas te verlaten. Maar eerst nog even koffie drinken en een sandwich delen.
Vandaag ben ik de driver en ik vind het super! Ik rijd door de drukke stad en ga vervolgens via de 35 west, over de 67 west naar de 20 west. Onderweg stoppen we nog bij een outlet shopping mall, maar zoals we al zo vaak hebben geconstateerd: we zijn niet van de outlet malls, we zijn van de "gewone" shoppingmalls. We houden het snel voor gezien en gaan weer verder. Ook nu is het weer behoorlijk druk op de weg en moet ik af en toe van de meest linkse baan over een korte afstand vier banen naar rechts omdat ik de afslag niet wil missen. En dat gaat wonderwel goed. Je krijgt hier wel heel veel ervaring wat betreft het autorijden. Super! Na wat zoeken en per ongeluk terechtkomen in wat mindere buurten hebben we dan toch een plek gevonden om te overnachten, nl. Motel 6 aan de West Freeway in Fort Worth. Omdat het al tamelijk laat is nemen we de auto en gaan we bij Subway een eindje verderop 2 footlong sandwiches halen. Er komt een enorme hoosbui naar beneden. Wel lekker verfrissend maar niet zo leuk autorijden. Maar je leert wel autorijden als er een enorme hoosbui naar beneden komt en dus valt dit onder de categorie leermoment. Het kan niet op.
Trip van vandaag: vergeten te noteren. Komt morgen wel.