The Great Smokey Mountains

Donderdag 04 augustus 2016

Omdat de Great Smokies Inn zijn gasten geen ontbijt aanbiedt gaan we vanmorgen buitenshuis ontbijten. Maar eerst reserveren we via booking.com een motel in Gatlinburg, onze eindbestemming voor vandaag. Dat is een fluitje van een cent oftewel peace of cake.
Na de afhandeling van de rest van de ochtendrituelen gaan we eerst Dodge bijvullen en rijden daarna naar het "centrum" van Cherokee om een aanbieder van ontbijtjes te zoeken. Peter's Pancakes lijkt ons wel wat. Het is weer zo'n typische eetgelegenheid die, als die in Venlo gelegen zou zijn absoluut binnen no time failliet zou gaan wegens gebrek aan klandizie. Het oogt namelijk niet al te uitnodigend van de buitenkant en ook de binnenkant kan wel een complete make-over gebruiken. Maar het is een goed lopende zaak waar alle tafels en booths constant bezet zijn. 
We nemen plaats in een booth en vrij snel komt een dame informeren wat we willen drinken. Coffee please. En yes we still need a minute to decide. We bestuderen de menukaart en uiteindelijk besluiten we de "Country boy special" te bestellen. 
2 eggs, 2 pancakes met ham voor Lei en ik ga voor de sausage. Vreemde combinatie, maar ja, 's lands wijs 's lands eer. Het personeelsbestand bestaat voornamelijk uit Cherokee-people. Cherokee-man bakt de pancakes. Cherokee-vrouw zorgt voor de eitjes (scrambled, over-easy, sunny-side-up). Cherokee-meisjes brengen het eten naar de tafeltjes maar niet voordat ze een kuiltje hebben gemaakt in de pancakestapel en hier een dikke mop boter in hebben gedaan. Dan is er nog de uit twee mannen bestaande tafelafruimploeg. En Peter? Die zorgt voor de financiële afhandeling van het e.e.a. en houdt alles nauwlettend in de gaten.
Na het eten gaan de we op pad richting Het Great Smokey Mountains National Park. Een World Heritage Site. Uiteraard wordt er een foto gemaakt bij het bord. In eerste instantie met de zelfontspanner dat -zoals meestal- hilarische taferelen maar desondanks een aardig resultaat oplevert. Een vriendelijk meisje biedt spontaan aan om een foto van ons te maken. Top!
Bij het Oconaluftee Visitor Center stoppen we om een routekaart op te halen en uiteraard een stempel in ons boekje te zetten. Buiten bekijken we het Mountain Farm Museum en krijgen we een goede indruk hoe de mensen hier ruim 100 jaar geleden leefden en werkten. Het is heel leuk om hier rond te lopen, ondanks de vervelende insecten die constant rondom ons heen zoemen en ondanks de warmte en de hoge luchtvochtigheid. 
We vervolgen de route en na nog geen 200 meter is al weer de volgende stop: Mingus Mill, een watermolen waar maïs tot meel vermalen werd en nog steeds wordt. Het is een idyllisch plaatje.
Wat volgt de rest van de dag is een mooie trip door de bergen met prachtige vergezichten. Het weer varieert van bloedheet met brandende zon en hoge luchtvochtigheid tot enorme regenbuien en daarna een nog hogere luchtvochtigheid. 
Wat afstand betreft is het een korte trip, maar toch hebben we ruim vijf uur doorgebracht in het Smokey Mountains National Park. 
Bij het Sugarlands Visitor Center is een mooie expositie van alle hier te vinden flora en fauna. Het is allemaal met heel veel liefde en oog voor detail opgesteld. Daarna bekijken we in het theater nog een interessante film en dan besluiten we dat we de rest van het park morgen zullen bekijken.
We zijn in de buurt van onze eindbestemming van vandaag en TomTom navigeert ons moeiteloos naar het motel dat we vanmorgen hebben geboekt. Het is een goed motel met een perfecte ligging.
Nadat we ons hebben geïnstalleerd gaan we wandelen door Gatlinburg. Wat een verschrikkelijke plek is dit en wat een circus! Het lijkt hier wel Valkenburg maar dan tien keer erger en groter. Dit alles trekt een soort publiek aan waar je ook niet bepaald happy van wordt. Omdat we nog niet al te veel beweging hebben gehad vandaag, besluiten we Mainstreet helemaal tot het einde af te lopen en dan weer terug richting het hotel te gaan. We zien dan wel wat we tegenkomen aan eetgelegenheden.
De lucht begint akelig donker te worden en er dreigt regen. Het dreigt niet alleen, het begjnt daadwerkelijk te regenen. En niet zo'n beetje ook. Wat volgt is een enorme hoosbui en we vinden een onderdak buiten bij een shootinggallery. Het shooten gaat gewoon door achter ons en we vrezen het ergste. Het blijft maar hozen en hozen. Schuin tegenover ligt Blain's Burgers and Grill. Maar om daar te komen moeten we twee keer de straat oversteken. We wachten tot het stoplicht verandert in een wit lopend mannetje en rennen dan de straat over. Het volgende stoplicht staat op rood maar we rennen gewoon door en hopen maar dat we niet omver gereden worden. 
We komen drijfnat binnen bij Blain's en melden ons bij de balie waar een aardige jongeman zit. Table for two? Yes please! What's your name? Leo (van der Wielen levert meestal gedeuns op hier). Volgens de knul zal het ongeveer 10 minuten duren eer er een tafel vrij is. Geen probleem, kunnen we een beetje opdrogen.
Na 5 minuten is er een booth vrij voor Leo, party of two. We gaan de trap op en komen in een soort van sportsbar terecht. Tof!
We bestellen elk een 21 oz. glas local beer want na al die regen hebben we behoefte aan vocht. Omdat we niet weten uit welk van de twee soorten local beer we moeten kiezen krijgen we van de aardige knul van elk soort een klein glaasje om te proeven. We kiezen blackstone, de donkere variant. Het eten is super en we zitten droog. Buiten hoost het gewoon door en af en toe dondert het flink. 
Het dak van Blair's vertoont lekkages.......
Eerst moet één plastic bak zorgen voor de opvang van het hemelwater dat door het plafond naar beneden komt, maar al gauw staan er vier bakken op een rij. Bak nummer één is binnen no time half vol. Hier heeft een dakdekker een fikse klus te klaren.
Als we eten en drinken op hebben is het ondertussen ook weer droog en ook weer druk op straat. We wandelen terug richting het hotel en gaan nog even naar Old Dad's Gerenal Store aan de overkant en schaffen Miller Highlife aan en twee bekers met elk een halve liter koffie. Lei moet zijn ID laten zien.
Als we net binnen zijn in onze motelkamer begint het te onweren en valt de regen weer met bakken naar beneden.
We hebben nog geen definitief plan de campagne voor de dag van morgen. We'll see. 

Vrijdag 05 augustus 2016.

De ontbijtruimte van het motel is klein. Zo klein dat er geen plek voor ons is om het ontbijt te nuttigen en dus nemen we de biscuits, ei, sausages, yoghurt, mini-muffins en koffie mee naar de motelkamer. No problem!
Daarna vinden we dat we genoeg tijd hebben doorgebracht in Gatlinburg en gaan we weer op weg richting Smokey Mountains National Park om de rest van de route af te leggen. Bij het Sugarlands Visitor Center pakken we de draad weer op. We zijn niet 
alleen, het is erg druk. Wat volgt is weer een slingerende weg door de bergen die ons vervolgens brengt tot een loop richting Cades Cove Visitor Center. Zodra we aan de loop beginnen is de snelheid 5-10 mijl per uur. We vragen ons af waarom men zo langzaam rijdt. De omgeving is wel mooi, maar nou ook weer niet zo mooi om zoooooooo langzaam te rijden. Maar iedereen is hier geduldig in het verkeer, dus wij ook. 
Net voordat we bij Cades Cove arriveren staan er auto's stil en jawel hoor: een zwarte beer steekt de weg over! Dit alles gaat zo snel dat we het niet op de foto kunnen vastleggen. Maar wat een mooi moment was dit. Aantal beren gezien deze trip: 6!
We besluiten, nadat we het Visitor Center hebben bezocht, dat we niet de hele route afleggen vandaag maar dat we halverwege het park verlaten om vervolgens zuid-westwaarts te rijden. We vinden Nashville, Tennesee een mooie bestemming en dus verlaten we de Great Smokey Mountains en rijden in eerste instantie via de 73 noordwaarts om dan bij Townsend de 321 zuid/west te nemen die ons uiteindelijk brengt naar Lenoir, de eindbestemming van vandaag.
Het rijden over de highway is ook weer fijn na al die dagen van rijden door de bergen met links en rechts van de weg voornamelijk bomen. 
Onze overnachtingsplek vinden we bij de Kings Inn in Lenoir en eten doen we bij, jazeker, Cracker Barrel. In eerste instantie gaan we te voet, maar het is onmogelijk om hier op een veilige manier te komen. We hoeven hemelsbreed maar 150 meter af te leggen en toch moeten we noodgedwongen Dodge uit de slaapstand halen.
Bij Cracker Barrel is het, zoals gewoonlijk, druk. Als we eventjes moeten wachten tot de manager ons naar een tafeltje brengt komt er een meneer uit het restaurantgedeelte (met een box in z'n handen) en hij zegt tegen mij: I like your glasses, they're fantastic! Ook dat is hier heel gewoon, meteen zeggen als iets je bevalt en het maakt absoluut niet uit tegen wie je dat zegt. 
Omdat het internet van Kings Inn alleen werkt als je buiten bij de office zit nemen we de iPad mee naar Cracker Barrel zodat we daar, eventueel al zittend in de schommelstoelen op de porch, via booking.com een motel in Nashville kunnen boeken. Dat lukt helaas niet omdat er geen (free) wifi is. 
Na het eten gaan we weer met de auto de hele 150 meter terug naar het motel en posteren ons buiten op een bankje bij de office omdat hier het internet wel werkt. Na wat zoeken lukt het ons een motel te vinden in de buurt van Nashville waar we twee nachten zullen blijven. Een motel/hotel in Nashville zelf is vanwege de torenhoge overnachtingsprijzen geen optie voor ons. Ondertussen is de zon onder gegaan en valt de duisternis in. 
Bij de buren van Dunkin' Donuts haalt Lei twee large frozen hot chocolate om af te koelen na deze warme dag van gemiddeld 90 graden met een hoge luchtvochtigheid.