Scotty, beam me up!

Dinsdag 28 juli 2015.
Om 07.00 uur loopt de wekker af en het zonnetje schijnt al. De wind ruist tussen de sprucetrees en zo af en toe rijdt er een pick-up voorbij. De buren gaan aan het werk. Wij niet, wij hebben vakantie en starten met onze ochtendrituelen. Het belooft een mooie dag te worden.
De route van vandaag start dus in Strathmore en dan gaat het in zuidelijke richting over de 24 die na verloop van tijd overgaat in de 23. Het is een mooie, lange, kaarsrechte weg dwars door het Canadian Wheatland (de graanschuur van Canada). Zo ver je kunt kijken alleen maar tarwe, afgewisseld met quinoa en grasland met veel, heel veel grazende koeien. Soms ligt er voor de afwisseling een stuk goudgeel koolzaadveld tussen. Zoals gezegd een lange, kaarsrechte weg. Mooi hoor, maar op een gegeven ogenblik heel erg vermoeiend. 
Tot overmaat van ramp is het ons nog steeds niet gelukt om een countryzender te vinden op de autoradio. Allerlei muziek, maar geen country. Twee dagen geleden wilden we onze net aangeschafte country-cd afspelen toen bleek dat er nog een cd met jaren 50 muziek in de speler zat. Waarschijnlijk vergeten door de vorige huurders. 
We besluiten een pauze in te lassen zo halverwege de geplande route en doen dat in het plaatsje Vulcan. Dat is een schot in de roos! 
In Vulcan ademt alles Startrek! Het visitor information center is gehuisvest is een heus ruimteschip en binnen zijn allemaal attributen te zien die te maken hebben met Startrek. En uiteraard is er ook het e.e.a. te koop. Er hangen foto's (met handtekening) van de personages die het Starship Enterprise hebben bemand. Buiten zijn nog twee ruimteschepen te zien. Omdat onze DCV mooi geparkeerd staat bij het visitor center besluiten we door het plaatsje te wandelen. Zoals in Drumheller alles verwijst naar dino's zo verwijst in Vulcan alles naar Startrek. Het zebrapad, de straatnaambordjes, de winkels, noem maar op. Heel amusant allemaal.
We passeren een diner en ja een diner moet je dus niet voorbij lopen! We gaan naar binnen en komen in een alleraardigste combinatie van diner en snoepwinkel terecht.
We nemen plaats in een booth en meteen staat een vriendelijk meisje aan onze tafel om de bestelling op te nemen. Large coffee please. Ze vertelt dat de special van today bestaat uit mushroomsoup en grilled cheese (sandwich). Sounds good! 
Als eerste brengt ze de koffie; in een grote kartonnen beker met deksel. Ze vraagt of we de soep vooraf willen. Sure! De plastic wegwerpsoepkom met mushroomsoup wordt geserveerd in een plastic mandje met daarin een vel zwart-wit geruit papier. Geeft helemaal niks want de soep smaakt voortreffelijk. Even later komt ze met de grilled cheeses die uiteraard ook worden geserveerd in een plastic mandje met daarin een vel zwart-wit geruit papier. We genieten van het eten, van de entourage en maken de nodige foto's.  Happy days! In de snoepwinkel staan allemaal grote potten en manden met allerlei soorten snoep. Er zitten voor ons bekende namen tussen als King, Droste, Mentos. En warempel, er staan ook een paar potten met o.a. "Dutch boerderijdrop" die per 100 gram CAD 3,50 (€ 2,60) kost.
Na het eten willen we afrekenen maar voor ons staan twee bejaarde dames die nogal wat tijd nodig hebben. We wachten geduldig. De eerste dame vertrekt en stapt op haar blauwe fiets die buiten voor de diner staat. Het kost de tweede dame nogal wat moeite om de financiële transactie tot stand te brengen, maar uiteindelijk lukt het dan toch. De mevrouw verontschuldigt zich voor het feit dat we door haar toedoen hebben moeten wachten. Ik vertel haar dat dat geen enkel probleem is want we hebben vakantie. Ze is meteen geïnteresseerd en vraagt uiteraard waar we vandaan komen. From the Netherlands! Nou da's toevallig, haar ouders zijn heel lang geleden vanuit Nederland naar Canada geëmigreerd maar ze weet niet meer hoe het plaatsje heet waar ze vandaan komen, alleen dat  in het noorden van ons land ligt. Ze geeft ons allerlei tips en adviezen voor onze trip en ze raakt niet uitgepraat. Op een gegeven moment breien we er toch maar een eind aan en bedanken haar voor het gezellige onderonsje. Zij vond het ook gezellig en ze wenst ons een great trip toe. We nemen afscheid, zij stapt in haar auto en wij gaan aan de wandel. 
De meest populaire Startrekfiguur hier is uiteraard Mr. Spock die -zoals bekend- afkomstig is uit Vulcan. Je komt hem tegen op muurschilderingen en er staat een mooi bronzen borstbeeld van hem (Leonard Nimoy). Foto!  Een eindje verderop ligt het Startrek Museum met daarnaast een grote winkel met tweedehands spullen. Buiten staat een bak met een bordje "Free". In de bak liggen allerlei boeken en ik zie een mooie boek over June Carter Cash (de vrouw van Johnny Cash) geschreven door haar zoon John Carter Cash. Het ziet er zo goed als nieuw uit. Ik kijk nog even voor alle zekerheid of ik het inderdaad zo mee mag nemen want ik wil geen gedoe mocht dit niet het geval zijn. Ik mag het zo meenemen.
We wandelen nog wat rond in Vulcan en zien aan de overkant van de straat een wat ouder echtpaar met een selfiestick in de weer bij het borstbeeld van Mr. Spock. Zogenaamde Trekkies die samen met Mr. Spock op de foto willen. Ze blijven aan de gang want telkens blijkt het selfieresultaat niet naar tevredenheid te zijn. Een mevrouw stapt uit haar auto en helpt hen uit de brand. De twee poseren en de mevrouw maakt de foto. 
Ondertussen hebben we ruim twee uur in Vulcan doorgebracht en wordt het tijd om verder te gaan op onze route naar het eindpunt van vandaag, Granum. We pikken de draad weer op en rijden verder over de 23 zuid om vervolgens bij Barons via de 520 west naar Claresholm en van daaruit over de highway nr. 2 zuid tot Granum te gaan. Hier melden we ons bij de office van het Granview Recreation Park waar we plek nr.18 toegewezen krijgen. Een mooie plek, vrijwel naast de office en recht tegenover de doucheruimte. 
Behendig rijd ik DCV in z'n achteruit op nr. 18, wordt de electriciteit en het water aangesloten en gaan we meteen de omgeving verkennen. Het is een prachtige plek met veel bomen en een grote waterplas die verdeeld is in een gedeelte waar gevist kan worden en een gedeelte waarin gezwommen kan worden. Het water ligt er bij als een grote spiegel.
Er zijn veel mooie vogels te zien en te horen maar we horen en we zien ook prairiedogs. Over de hele camping is duidelijk zichtbaar dat deze leuke beestjes hier wonen. Overal zijn de in- c.q. uitgangen van de ondergrondse wegen naar hun huisjes te zien.Na deze verkenningstocht keren we huiswaarts.
Het was weer een dag met een gouden randje en vandaag eens geen avondregenbui. Wel een fikse wind, maar voor de rest alleen maar zon. En wat ondertussen al heel normaal is: een geweldige rust op de camping. Je hoort niets of niemand. Alleen het piepen van de prairiedogs en het tjilpen van vogels. En in de verte het verkeer dat over de highway nr. 2 raast.
We hebben ook nu geen wifi. Rust!