Safeway, the more you buy the more you safe!

Woensdag 29 juli 2015.
Het is alweer de 8e dag van ons verblijf in Canada. Time flies when you're having fun.
Vanmorgen de oproep van de wekker om op te staan genegeerd en later dan gepland aan de ochtendrituelen begonnen. Desondanks zitten we om 09.15 uur aan het ontbijt.
De verslagen van maandag en dinsdag lees ik nog even door om te kijken of er geen (voor mij althans) storende fouten in zitten. Hopelijk kunnen ze vandaag op de een of andere manier gepubliceerd worden. We hebben sowieso TomTom voorzien van de adresgegevens van de bieb in Lethbridge waar wifi is dus dat is een mogelijkheid. Het is niet alleen vanwege het publiceren van de verslagen, maar ook om de mail te checken en wat bankzaken te doen. Alarmerend dat je tegenwoordig zo "afhankelijk" bent van internet. 
Onze achterbuurman, de prairiedog, komt uit z'n huis gekropen en kijkt verwonderend de wijde wereld in. Ook de vogels zijn wakker en drie jongetjes met baseballcaps op lopen met een kleine golftas op wieltjes over de camping. Naast ons ligt een golfbaan/driving range. Golf is hier, in tegenstelling tot bij ons, voor iedereen weggelegd. De camping is wakker!
Zo rond de klok van 11.00 uur is het dan tijd om te verkassen en richting Waterton te gaan. Benieuwd naar wat de rest van de dag ons brengen zal.
We gaan op weg naar Lethbridge en vanaf de Highway zien we in de verte we al de grote ijzeren brug liggen die de rivier op grote hoogte overspant. Hier rijden de treinen van de Canadian Pacific Railroad overheen richting Crowsnest Pass. Het is de hoogste en langste brug in zijn soort ter wereld en uitermate indrukwekkend. We maken halt en wandelen een stukje richting de brug. Om de paar honderd meter staat een bank waarop je al zittend van het prachtige panorama kunt genieten. Op een van deze banken is een plaatje bevestigd met de tekst: "Anton en Johanna Vanderbeek, thank you for making us love Canada. Piet en Anneke Kooij 2007". 
Na deze korte onderbreking zoeken we ons huis weer op en gaan richting de openbare bieb van Lethbridge. Als we de straat indraaien is het weer een trip through memory lane. In de tijd dat we onze verhalen op de ouderwetse wijze per mail naar het thuisfront stuurden en we zelf geen laptop bij ons hadden maakten we altijd  gebruik van de openbare bieb in de plaatsen die we tegenkwamen op onze reisroutes. En in deze bieb hebben we destijds ook een van onze mails verstuurd. We hebben er nog een boek van en over Lance Armstrong aangeschaft. Grappig dat dit soort herinneringen nu weer boven komen.
De mail wordt gecheckt, de krant wordt gelezen, de verslagen gepubliceerd en de foto's geüpload. Al met al zijn we hier toch wel ruim een uur mee bezig. Geeft niks, dan zijn we tenminste weer "bij". Het gezelschap in de bieb is van het type heel erg gemêleerd en bestaat, behalve de twee toeristen uit Venlo, uit figuren van allerlei pluimage; oude van dagen met rollators, een hevig getatoeëerde dikke vrouw in veel te korte strakke broek en veel te klein strak t-shirt, ouders met kinderen, jongeman van het type einzelgänger geheel gekleed in het zwart, oudere wat wereldvreemde vrouw die absoluut niet op de hoogte is van de laatste mode en die héél erg geduldig wacht aan de balie tot de bibliothecaresse haar telefoongesprek heeft beëindigt. Ze vraagt of de bibliothecaresse haar wil helpen de stoel waar ze op wil gaan zitten in hoogte te verstellen. De zitting van de stoel staat nl. op de allerlaagste stand. Dit heeft de hevig getatoeëerde dikke vrouw gedaan toen ze er met haar volle gewicht op is gaan zitten. Ze heeft vervolgens de stoel geruild voor een andere. Ze kijkt niet op of om als de bibliothecaresse e.e.a. in orde maakt zodat de oudere mevrouw plaats kan nemen.
Nadat we onze administratieve zaken hebben afgehandeld verlaten we de bieb. Buiten loopt een man die naar de wc is geweest want hij heeft ongeveer een meter toiletpapier uit zijn broek hangen dat achter hem aan wappert. Jammer, geen fototoestel bij de hand!
Vandaag moeten we ook boodschappen doen en we informeren bij TomTom of er een Safeway in de buurt is. Dat is het geval dus op naar Safeway, ook een van onze favoriete winkels. Boodschappenlijstje bij de hand en groceryshoppen maar! Er lopen cowboys, Mormonen, en Venlonaren rond in de winkel. Ook weer een gemêleerd gezelschap. De kar is vol en als we hebben afgerekend geeft onze kassabon ons zo meteen bij het Safeway tankstation een korting van 6 cent per liter benzine. Mooi meegenomen in deze dure tijd....... 
We brengen de boodschappen naar huis, ik zorg dat alles een plek krijgt en Lei gaat nog even bij Starbucks twee bekers koffie halen voor onderweg. Daarna de tank weer volgooien en dan toch echt op weg naar Waterton. Dat doen we via de 5 zuid. 
Het wordt eentonig, maar we rijden weer door een werkelijk schitterend panorama dat je niet kunt vangen in een foto en dat heel moeilijk te omschrijven is. Groots! Wide open spaces! En daarboven prachtige wolkenluchten! Beautiful skies! 
Het plan is om 2 nachten te blijven op de campground in Waterton in het Waterton Lakes National Park. Maar als we ons melden bij de gate van het National Park krijgen we te horen dat er geen plek meer vrij is op de campground en dat we morgen ook weinig kans maken. Fully booked! Dan maar 5,6 km terug rijden en kijken of er op de Crooked Creek Campground nog plaats is. We hebben mazzel alleen kunnen we niet 2 nachten op dezelfde plek blijven. Dat is geen probleem want als we morgen naar Waterton gaan moeten we toch alles afkoppelen. Vandaag hebben we plek nummer 48 en morgen staan we dan op nummer 21. 
Het is een mooie locatie en we hebben een prachtig zicht op de bergen. Naast ons staat een geweldig mooie Airstream te blinken in de zon. We installeren ons, koppelen aan en besluiten dat het maar meteen flip-flop-time is. Hebben we dat tenminste gehad en hoeven we daarna niet meer het huis is.
Dinertime en daarna lekker met de voeten op de bank, iPad op schoot, muziekje erbij, foto's bekijken en verslag maken. Jawel, we hebben wifi en ook nog van zeer goede kwaliteit. Dus dat is mooi meegenomen.