Rollercoastertime!

Donderdag 30 juli 2015.
Verdorie wat is het hier aan de voet van de bergen 's avonds en 's nachts koud! Gelukkig maar dat er twee dekbedden bij de camperinventaris zitten. In eerste instantie vonden we dat een beetje overdreven, maar nu zijn we er blij mee.
Vandaag staat het bezoek aan Waterton Lakes National Park op de agenda en omdat we slechts een paar minuten rijden verwijderd zijn van de ingang van het park doen we het vanmorgen rustig aan. Take is easy!
Om half twaalf staan we bij de parkingang en worden we van harte welkom geheten door een vriendelijke dame in een hokje. We krijgen wat informatiemateriaal en mogen vervolgens entree betalen. Lei krijgt een dollar korting omdat hij senior is. Dat is toch mooi meegenomen. Starten maar!
Op advies van de campingbaas nemen we als eerste de afslag Red Rock Parkway want daar zou zich aan het einde van de 15 km lange weg een beautiful waterval bevinden. De kwaliteit van de weg is nou niet echt om over naar huis te schrijven. Er zitten enorm veel grote gaten in de weg waardoor ik constant moet slalommen om te voorkomen dat straks de hele camperinventaris opnieuw moet worden geordend. De ook nog eens vrij smalle weg slingert zich dan weer stijl omhoog en vervolgens storten we naar beneden. Het type rollercoaster. Zo krijg je wel rij-ervaring. Uiteindelijk als we bij het eindpunt zijn aangekomen is er geen vrije parkeerplek te vinden en zullen we dus de beautiful waterval helaas niet kunnen aanschouwen. Rechtsomkeer dan maar en de 15 km weer terug slalommen.
We zien op een heuvel het Prince of Wales-hotel liggen. In elke brochure en in elk reisboek staat bij het hoofdstuk Waterton Lakes National Park een foto van dit mooie, maar niet voor ons budget geschikte, hotel dat hier al staat sinds begin 1900.
We zetten onze DCV aan de rand van het plaatsje neer en wandelen richting downtown. Het is zo'n typisch toeristenplaatsje met hotels, restaurants en souvenirwinkeltjes. In ieder geval een mooie gelegenheid om even de benen te strekken en een kop koffie te drinken. Alleen wordt koffie drinken een ijsje eten op een bankje en mensen kijken die voorbij komen. 
In Waterton staan heel veel afvalbakken die bearproof zijn, d.w.z. helemaal dicht en ze kunnen alleen geopend worden door de onder een klep zittende vergrendeling, waar de beer met zijn poot niet bij kan, los te maken. 
De wandeling gaat verder richting het beautiful lake waar we een prachtig zicht hebben op het Prince of Wales-hotel dat nu recht tegenover ons op de berg staat te pronken in de zon. Picturetime!! Er komt een man op een mountainbike voorbij en draait een rondje om ons heen. Where are you guys from? From the Netherlands! Welcome to Waterton! Waar we precies vandaan komen wil hij weten. Als we zeggen from the south near the German border vraagt hij of we from Heerlen of Maastricht komen. Nee dat dus weer niet. Zijn wife is afkomstig from Heerlen vandaar. Hij kent also the Drielandenpunt. Venlo however kent hij niet. Hij wenst ons nog een beautiful stay here in the most beautiful place in the world en stapt weer op zijn fiets. Ik roep hem nog na: say hello to your wife! Dat zal hij doen.
Het is druk op en rondom het meer. Peddelende mensen in kleine bootjes, surfende wind- en kite-surfers, kleine kinderen die het enorm spannend vinden om al wiebelend met hun voetjes door het water te lopen, onder bomen zittende lezende mensen, gezinnen op picknickdekens met grote coolers, kortom men geniet hier met volle teugen van de mooie omgeving en het prachtige weer. Wij ook.
Bij Starbucks wordt het cafeïne-gehalte op peil gebracht en op weg naar de DCV voeren we nog een geanimeerd gesprek met twee -op een schommelend bankje zittende- mensen uit Colorado. In Canada en in de US is het heel normaal dat mensen je zomaar aanspreken. Hello! How are you? Nice weather! Where are you from?
Op advies van de campingbaas rijden we nu de over de Akamina Parkway waar zich aan het einde een beautiful lake bevindt. De weg is vergelijkbaar met de Red Rock Parkway alleen van iets betere kwaliteit. Maar toch ook nu weer het rollercoaster gevoel. Het lake ligt er inderdaad beautiful bij en is omgeven door bergen waarop hier en daar nog sneeuw ligt. Het is weer even benenstrekkentijd dus bospadwandeling! Maar niet ver want na een kleine tweehonderd meter staat er een bordje waarop gewaarschuwd wordt dat we ons in grizzly-bear territorium bevinden en dat het ten zeerste wordt afgeraden om verder te wandelen. Hup rechtsomkeer en op naar de DCV voor de aftocht.
Als we bijna aan het einde van de terugweg zijn staan er plotseling auto's stil op de weg. Oorzaak is een twintigtal berggeiten (ouders met kinderen) die rustig midden op en links en rechts van de weg staan en niet van plan zijn om snel te vertrekken. Dit is uiteraard een fotomoment. Na verloop van tijd staan ze tegen de berg aan geplakt en langzaam maar zeker gaan de berggeitenfamilies verder de bergen in. Daarom zijn het natuurlijk berggeiten. We kunnen onze weg terug richting de Crooked Creek Campground weer hervatten.
Vandaag hebben we standplaats nummer 21 en ook nu staan we weer tussen de grote jongens. Het onvermijdelijke socializen met de neighbours vindt weer plaats.
Na het installeren en de flip-flop-time is het tijd voor het avondmaal. 
Opening van de koelkast wijst uit dat 6 eieren de rollercoastertocht van vandaag niet hebben overleefd en dus moet de hele koelkast noodgedwongen worden schoongemaakt. De 6 eieren veranderen vervolgens in een omelet.  
Mooie, zonnige dag vandaag met leuke ontmoetingen en een upgrade van mijn rij-ervaring in een DCV dankzij de rit over vrij smalle rollercoasterachtige bergwegen.