Zaterdag 20 juli 2013

Vandaag start onze trip om 09.50 uur en verlaten we America's Best Inn voor de tweede keer. De zon schijnt weer volop en de temperatuur is al 89 graden F (30 graden C). De luchtvochtigheid is hoog dus dat belooft wat. Een half uurtje later arriveren we bij het visitorcenter van de Natchez Trace Parkway en dus; National Parks Passport stempelen! De aanwezige parkranger legt ons, aan de hand van een routekaart, uit wat er zoal onderweg te zien is en vraagt of we eventueel een film over de Natchez Trace willen zien. Nou dat willen we wel, want ervaring uit het verleden leert ons dat de films die in de visitorcenters van de National Park Service vertoond worden zeer de moeite van het bekijken waard zijn. We krijgen weer eens een privé-vertoning want de rest van de aanwezigen heeft geen interesse. Na de film bekijken we de expositie en gaan dan op weg. Ondertussen is het 11.00 uur en nog steeds 89 graden F. Een uurtje later krijgen we een fikse hoosbui over ons heen en zakt de temperatuur binnen een paar seconden naar 73 graden. Na 5 minuten schijn de zon weer volop en rijden we over dampend asfalt. Een mooi gezicht. Het gedeelte van de Natchez Trace Parkway dat wij vandaag afleggen (van Tupelo naar Jackson) slingert van noord naar zuid door een enorm groen gebied. Het is een afwisselend gezicht van farmland en bomen, heel veel verschillende soorten bomen. Er staat een bord langs de kant van de weg met de tekst "Tornado damage april 2011" . We rijden gedurende meer dan 2 km door een gebied waar nog heel duidelijk de sporen van deze verwoestende tornado te zien zijn. Enorme bomen die als luciferhoutjes geknakt zijn geven het landschap een macaber gezicht. De natuur gaat echter gewoon zijn gang en tussen het dode hout staan al weer nieuwe jonge bomen en struiken.
Bij French Camp lassen we een pauze in. French Camp is in 1810 gesticht en bestond toen alleen uit een taverne. In het Historic District Staat een verzameling authentieke houten gebouwen en landbouwwerktuigen die verbonden zijn door een zgn. boardwalk en goed weergeven hoe het leven er in die tijd heeft uitgezien. Een soort openluchtmuseum dat gerund wordt door vrijwilligers van de French Camp Academy, een privé school waar kinderen die het thuis minder goed hebben de kans krijgen om hier een opleiding te kunnen volgen. In het Council House Café eten we een homemade sandwich genaamd Big Willie. Zo'n enorm exemplaar dat je met veel moeite naar binnen moet werken maar dat ontzettend heerlijk smaakt. Nadat we Big Willie hebben verorberd maken we een wandeling over de boardwalk. Het is erg warm, daarom doen we het rustig aan en nadat we alles op ons gemak hebben bekeken gaan we weer richting parkeerplaats. Naast Chevy staan vier blinkende Harley's en vier bejaarden (1 vouw en 3 mannen) van rond de zeventig die zich opmaken om weer the road op te gaan. De dame heeft Mickey Mouse als duopassagier. Het is een geweldig geluid als de motoren gestart worden en heel soepel draait het viertal de weg op. Ook wij draaien vervolgens weer heel soepel de weg op, rijden zuidwaarts, verlaten uiteindelijk de Natchez Trace Parkway, gaan via de 16 oost naar Canton, daarna de 55 zuid naar Jackson en uiteindelijk de 20 oost tot Pearl waar we weer in een Super 8 Motel overnachten.
Het is weer eens tijd om de was te doen, dus op naar de laundryroom. Er staat een wasmachine en een wasdroger. De droger is volop aan het draaien maar gelukkig is de wasmachine vrij dus gaat het waspoeder en de was in de machine, het deksel dicht en 6 kwartjes in de muntautomaat. Starten maar! Na een kleine drie kwartier gaan we maar eens kijken hoe de stand van zaken is en warempel de machine is klaar met het programma. De droger heeft zijn programma ook afgehandeld maar de was zit er nog in. We halen onze spullen toch maar uit de machine en vrij snel komt de eigenaar van de spullen in de droger. Het is een jonge, met heel veel tatoeages versierde, knul die heel erg bescheiden en vriendelijk is. Hij begint met het vouwen van het eerste shirt maar besluit dan om toch maar de hele handel tegelijk uit de droger te halen en gaat dan richting zijn kamer. Onze was gaat in de droger, het programma wordt ingesteld en ook nu gaan er weer 6 kwartjes in de geldlade. Drogen maar! Na een uurtje is alles weer fris en schoon.
We gaan vanavond niet buiten de deur eten want Big Willie ligt nog zwaar op de maag. Ook heb ik totaal geen zin om het verhaal te schrijven, dus stel ik dat uit tot morgen. Het is een ontzettend warme dag geweest met een luchtvochtigheid van meer dan 80%. Wel was het weer een mooie dag en het aantal mijlen van vandaag: 189,6