Vrijdag 19 juli 2013

Omdat het verslag van gisteren nog niet helemaal af is ga ik dit meteen na het ontbijt in orde maken. Dan maar iets later starten aan onze trip van vandaag.  Om 10.30 uur is het zover en gaan we op weg. Het is 90 graden F en de zon brandt hevig.Onze eerste bestemming is het geboortehuis van Elvis waar we na een korte rit van 10 minuten arriveren. Ik parkeer Chevy behendig op de daarvoor aangewezen plek en we gaan als eerste naar het visitorcenter waar we bij twee dames op leeftijd de kaartjes kunnen kopen. We gaan meteen naar het museum om de expositie te bekijken die aan de hand van foto's, filmopnames, kleding, gebruiksvoorwerpen en documenten een mooi overzicht laat zien van het leven van Elvis gedurende de tijd dat hij in Tupelo woonde. We hebben de laatste dagen al heel veel Elvis-spullen voorbij zien komen maar het blijft leuk om te zien.Na het museum ga ik naar de restroom en ook hier is zijn muziek te horen en te zien via een gigantisch tv-scherm met beelden van een van zijn concerten.De tweede halte is zijn geboortehuis dat op de originele plek staat. Er is al een kleine rondleiding aan de gang en omdat we naar het kerkje willen gaan waar om 11.30 uur een voorstelling begint, verlaten we voor nu het huis om hier later terug te komen en lopen richting de kerk. Daar krijgen we een film te zien en het lijkt net alsof we daadwerkelijk live aanwezig zijn bij een kerkdienst zoals die indertijd gehouden werd. Het is een levendige gebeurtenis met veel zang. Je zou toch alleen al voor de muziek Baptist worden. Het swingt werkelijk de pan uit. Na de dienst gaan we naar de Memorial Chapel waar, als we binnenkomen, een mooie gospel van hem te horen is. Heel toepasselijk en we verblijven een tijdje in deze bijzondere en serene ruimte. Eenmaal buiten wandelen we weer richting het huis om de rest van de rondleiding mee te maken. We moeten even wachten en maken van de gelegenheid gebruik om plaats te nemen op de schommelbank en uiteraard de nodige foto's te maken. Dan gaat de voordeur open en de mevrouw die ons het verhaal in en over het huis zal vertellen laat ons binnen. Het is een aardige dame die levendig vertelt over wat er volgens de overlevering zich indertijd hier heeft afgespeeld. Het is duidelijk dat het gezin Presley het niet al te gemakkelijk heeft gehad. Wij zijn de enige toeristen in het huis en de aardige mevrouw neemt alle tijd om met ons te praten. Het is een ontzettend gezellig gesprek maar ze moet uiteindelijk de volgende groep weer ontvangen dus nemen we afscheid van haar. We nemen nog rustig de tijd om door de tuin te wandelen en dan gaat het richting de museumwinkel waar we een koelkastmagneet voor thuis aanschaffen.
We zoeken de auto weer op en rijden naar downtown Tupelo, dat volgens de brochures leuk en historisch is. Dat valt dus behoorlijk tegen. Het is een verzameling oude gebouwen met muffige winkels die niet erg uitnodigen om naar binnen te gaan. We hebben het na 5 minuten wel gezien en zoeken Chevy weer op. Het is de bedoeling dat we de Natchez Trace nu gaan volgen, maar dat doen we dus niet.
Om een lang verhaal kort te maken; we gaan shoppen!!!! Er is hier nl. een grote shoppingmall en die gaan we met een bezoek vereren. Daar arriveren we zo rond de klok van 14.00 uur en als eerste gaan we naar Barns en Nobles, een enorm grote boekwinkel waarin ook Starbucks is gevestigd. Koffie!! Zoals altijd als we bij Barns en Nobles zijn worden er boeken aangeschaft. Dit keer een fotoboek van de Clintons en een van Elvis. Ik vind ook nog een agenda die ik kan gebruiken vanaf augustus dit jaar tot en met december 2015. Heel erg handig i.v.m. het plannen van vakanties.
We shoppen tot ongeveer 18.00 uur en besluiten dan om op zoek te gaan naar een motel. Nou wil het toeval dat we een paar honderd meter verwijderd zijn van de Americas Inn, het motel waar we afgelopen nacht ook hebben doorgebracht. Aangezien we hierover heel erg tevreden zijn gaan we er weer naar toe en dus verblijven we hier voor de tweede achtereenvolgende nacht. We hebben geen coupon maar omdat de manager blij is ons weer te zien krijgen we de kamer voor dezelfde prijs als gisteren. Aardig toch?
Vanavond eten we bij Olive Garden en omdat we gisteren hebben ervaren dat lopen eigenlijk geen optie is, nemen we de auto. We melden ons bij de wait-to-be-seated-juffrouw en worden vervolgens naar een tafeltje gebracht. Maar omdat we eigenlijk liever in een booth willen zitten vragen we of dat mogelijk is. Het heeft wat voeten in de aarde maar uiteindelijk zitten we dan toch in een 6-persoons booth met z'n tweetjes. Voor Amerikaanse begrippen duurt het vrij lang voordat er iemand komt vragen wat we willen drinken. Maar dan komt Russel, onze server voor vanavond. Lei bestelt een Blue Moon en ik ga voor de iced-tea. Zoals altijd is het eten heel erg lekker bij Olive Garden. Het is opvallend hoeveel mensen komen informeren of alles naar wens is. Russel, onze server, de vice-manager, de manager en uiteindelijk de eigenaresse. Zou het iets te maken hebben met het feit dat we in eerste instantie niet tevreden waren met de aangewezen plaats? Maakt ook niks uit, we vinden het wel leuk, al die aandacht.Uiteindelijk is de dag niet verlopen zoals gepland, maar desondanks was het weer een bijzondere dag met een onverwachte wending. Benieuwd naar morgen. Trip van vandaag: toch nog 37 mijl.