Bison? Buffalo!

Zaterdag 22 juli 2017.

Vannacht om 02.00 uur in het pikkedonker, gewapend met zaklamp, naar de wc gelopen die drie cabins verderop ligt. We hebben nl. geen eigen wc en badkamer in de cabin. Het bezorgt ons een beetje het kampeergevoel van twee jaar geleden toen we met de camper hebben rondgetoerd. Bijkomend voordeel van dit alles is dat we nu een schitterende sterrenhemel hebben gezien èn dat we aan den lijve hebben kunnen ondervinden hoe verschrikkelijk koud het hier 's nachts is in the mountains.
Nadat de wekker om 07.00 uur heeft gerammeld gaan we, gewapend met handdoek en flip-flops, naar de doucheruimte die drie cabins verderop ligt. Het buurmeisje van twee cabins verderop zit al op de porch te spelen. En ook de marmotten die hier massaal wonen rennen al als een gek rond. 
Zo rond de klok van 09.00 uur zijn we startklaar om definitief te beginnen aan een nieuwe dag. Bagage ligt in de auto en na een laatste check rijden we naar de registratiekeet om de sleutels af te geven en een betalingsbewijs te halen. De administratie dient tenslotte te kloppen. De auto parkeren we, nu er nog plaats is, aan Mainstreet en gaan vervolgens naar de Diningroom om te ontbijten. Jeff, type biker compleet met paardenstaart, heet ons welkom en brengt ons naar een tafeltje. Een tel later; "Hi, I'm Dave and I'll take care of you". Hello Dave!  We bestellen koffie en bestuderen de menukaart. Een meisje komt met een kan water, vult onze waterglazen en zegt: "I love your bracelet!" Ik kijk verbaasd en reageer met "thank you, it's made out of plastic." Zij: "Oooh really?" Ik: "Really!" Dave staat te grijnzen.
We bestellen een omelet met toast en vers fruit en krijgen een thermoskan koffie.
Na het ontbijt en twee thermoskannen koffie is het tijd om te voet richting de Mammoth Hot Springs te gaan en deze van dichtbij te gaan bekijken. 
Het is nog vrij rustig vergeleken met de massa mensen die we gisteravond hier hebben rond zien lopen. Enig nadeel nu is dat er zojuist een grote bus met Chinezen is opengetrokken en Chinezen, daar houden we dus absoluut niet van. Over het algemeen hebben ze absoluut geen fatsoen, praten luidruchtig, ruiken niet fris, maken geen aanstalten om voor je aan de kant te gaan, lopen door het beeld als je een foto wilt maken, staan op een belachelijk wijze te poseren voor de foto, kortom: wij hebben een gruwelijke hekel aan Chinezen en één ding is zeker: wij gaan NEVER NOOIT naar China. 
We maken een fikse wandeling over de boardwalk en uiteraard worden er de nodige foto's gemaakt van dit prachtige natuurverschijnsel dat zich in de loop van duizenden 
jaren heeft gevormd. Dan is het tijd om terug te wandelen en bezoeken we het visitor center waar uiteraard weer gestempeld wordt.
Het is tijd om op weg te gaan en onze route door Yellowstone National Park te vervolgen richting de north east entrance. We worden getrakteerd op een heel ander landschap dan dat van gisteren. Naaldbomen, heuvelachtige groene weiden. Benieuwd of we een bizon (buffalo) kunnen spotten. 
De eerste attractie die aangekondigd wordt is de petrified tree (versteende boom). Hiervoor moeten we even de hoofdroute verlaten en via een zich omhoog slingerende smalle weg komen we bij de versteende boom aan die veilig achter een ijzeren hekwerk staat. We hebben in het verleden het Petrified Forest National Park bezocht en daarbij vergeleken is deze tree van het type heel bescheiden. Desalniettemin gaat hij toch op de foto. Terug naar de hoofdweg en na een tijdje zien we in de verte links van de weg een groepje bizons grazen. De eerste zijn gespot! En gefotografeerd!
En er volgen er nog meer, veel meer. En die worden allemaal gefotografeerd..........
En er zijn steekbeesten die als een gek tekeer gaan met alle gevolgen van dien.
Een van de laatste mooie dingen die we zien op deze weg richting de north east entrance is een enorm grote kudde grazende bizons in het dal aan de rand van de rivier. Een schitterend plaatje! Het zijn er wel duizenden. Ongelooflijk mooi.
Maar ook de enkeling die dicht bij de rand van de weg staat te grazen is indrukwekkend. 
We nemen afscheid van Yellowstone National Park en verlaten het zoals gezegd via de north east entrance. Meteen begint hier de Beartooth scenic byway, verlaten we Wyoming en rijden we Montana binnen. 
In Silvergate, Montana stoppen we voor de lunch bij het Log Cabin Café waar we elk een Mountain burrito bestellen. Fout!! Leermoment!! We hadden met gemak één Mountain burrito kunnen delen en dus gaat nu een heel exemplaar mee naar buiten. Niet in een box maar in een bruine papieren zak.
Silver Gate is een plaatsje van het type waar je elk moment Grizzly Adams tegen kunt komen. Er is een saloon, een general store met een grote opgezette beer voor de deur en een paar home cooking-eetgelegenheden. 
We gunnen de plaatselijke benzineboer wat omzet en dan gaat het weer verder. De Beartooth scenic byway is heel erg scenic, heel erg slingerend en gaat heel erg omhoog. We worden getrakteerd op met sneeuw bedekte bergwanden, blauwe bergmeren, prachtige vergezichten, en bergmarmotten, grote bergmarmotten. 
We hebben het plan opgevat om te overnachten in Red Lodge maar we vinden hier geen plek. Er is een vintage-car gedeuns met als gevolg dat alle herbergen vol zitten. Vervelend, maar het is niet anders. We rijden verder en zien langs de kant van de weg een reclamebord van een motel in Joliet, zo'n 20 mijl verderop. Maar ook hier is het: no vacancy. De mevrouw van het motel adviseert ons naar Laurel te rijden, richting de Interstate. Zit niets anders op.
Na weer 20 mijl verder komen we aan in Laurel en vinden we a place to stay in de Locomotive Inn. Onze kamer kijkt uit op het spoor dat nog geen 25 meter verwijderd is. Gevolg: tot 24.00 uur komt er elk half uur een trein voorbij. En om iedereen te laten weten dat deze in aantocht is kondigt de machinist dit aan met een enorm kabaal. En de treinen hier zijn lang, heel erg lang...... De Vierpaardjesproblematiek in Venlo is hierbij vergeleken "peanuts". We begrijpen nu ook waarom de naam Locomotive Inn.
Aan de overkant van de weg ligt de plaatselijke buurtsuper. Ondertussen is het 22.00 uur maar we gaan toch nog even boodschappen doen want de voorraad in onze tempex cooler kan ondertussen weer aangevuld worden.
De boodschappen leggen we zelf op de band. Het kassameisje kijkt al een beetje vreemd maar als Lei dan ook nog het boodschappenmandje zelf terug zet is ze helemaal flabbergasted. Boodschappen zelf uit het mandje op de band leggen?? Vreemd! Mandje zelf terug zetten?? Niet gebruikelijk!