Wide open spaces

Dinsdag 25 juli 2017.

Vanmorgen hangt er een donkere lucht boven Lima, Montana. Er vallen zelfs een paar regendruppels. We hebben de wekker toestemming gegeven om een uurtje later te rammelen. Na alle ochtendrituelen is het tijd om te vertrekken en rijden we via de Interstate 15 in zuidelijke richting. Een paar mijl later verlaten we de mooie staat Montana en rijden we Idaho, de potatoestate, binnen. In eerste instantie willen we richting Idaho Falls rijden maar als we een paar minuten onderweg zijn gooien we de plannen in de trashbin, besluiten we vandaag naar Craters of the Moon National Monument te gaan, verlaten we bij Dubois de Interstate en draaien de 22 zuid op. 
Tja en dan is het weer zover: wide open spaces! Zover het oog reikt is er farmland. Graan, maïs, gras, aardappelen en af en toe een plaatsje dat de naam dorp of stad niet mag dragen. Er liggen her en der op de velden hooibalen te drogen. Men legt de wintervoorraad aan. Anderhalf uur rijden we door deze immense weidse omgeving en zo nu en dan staan er wat plukjes koeien in de wei of zien we de familie Bambi in de verte nieuwsgierig naar ons staan te kijken.
We houden een plaspauze bij een tankstation met bijbehorende groceriestore en nemen twee halve-liter-bekers koffie mee voor onderweg. En een 12inch turkey sandwich. 
Bij Arco rijden we de 26/93 zuid-west op die ons naar Craters of the Moon National Monument brengt. We zijn hier in een ver verleden al eens geweest, maar nu we toch in de buurt zijn kunnen we net zo goed even een bezoek brengen. We hebben tenslotte een "America the Beautiful - The National Parks and Federal Recreations Lands Pass" aangeschaft die ons een heel jaar lang toegang geeft tot de National Parks, National Monuments, National Historic Sites etc. En niet te vergeten: ik kan weer stempelen! Als eerste gaan we naar het visitor center waar ik twee stempels zet in mijn National Parks Passport en we een plattegrond meenemen. Het parkrangermeisje achter de balie loves my glasses! Thank you! Good job Stufkens!
Nadat we bij de ingang onze jaarpas hebben getoond vraagt de parkranger of we de caves gaan bezoeken. No we don't! Than you're ready to go! Enjoy you trip!
Wat volgt is een rustige rit door een enorm groot vulkaanlandschap. Af en toe zijn er plekken waar we de auto neer kunnen zetten en een korte wandeling kunnen maken over aangelegde paden. Daar mag je niet van afwijken. Doen we dus ook niet. We houden ons aan de regels. Doen de Amerikanen ook, maar een aantal Russen houdt zich niet aan de regels. Het zijn van die types die van niets iets zijn geworden. Poetinlovers........
Na een verblijf van zo'n twee uur houden we het hier voor gezien en verlaten we deze toch wel een beetje spooky omgeving en vervolgen we onze weg over de 26/93 zuid die ons helemaal tot Twin Falls, onze eindbestemming van vandaag, brengt.
Ook dit gedeelte van de trip leidt ons door een enorm groot landbouwgebied. Wat is hier een ruimte! Onvoorstelbaar! Er is praktisch geen verkeer op de weg, af en toe een tegenligger of een inhaler.
De herberg waar we verblijven in Twin Falls is het Super 8 Motel en eten doen Mexicaans, bij de buren. Zoals wel vaker het geval is lopen we naar buiten met twee tempex boxen. Morgen is het kliekjesdag!
De foto's worden eens grondig bekeken en geordend en ik maak mijn dagverslag. Ik ben een beetje "achter" wat betreft het plaatsen van foto's op het blog. Wellicht dat hier morgen gelegenheid voor is.

Wat betreft de reacties die sommige van onze "volgers" plaatsen.: dank hiervoor! We lezen ze met plezier.