We zijn er!

Zondag 07 juli 2013. Om 09.15 uur rijden we met onze Suzuki de parkeergarage uit van Crescendo en gaan op weg naar Schiphol, waar we om 11.15 uur al een plekje hebben gevonden op de langparkeerplaats P3 van de luchthaven. De shuttlebus brengt ons naar de vertrekhal nr.1. We moeten echter naar vertrekhal 2 omdat daar de incheckbalie van Icelandair is. Dus banen we ons een weg door de vertrekkende menigte en melden ons bij de bagage-drop-off-balie-mevrouw. We hebben 2 grote koffers die elk ruim 23 kg. wegen, maar dat is geen enkel probleem. We krijgen de instapkaarten en mogen ons weer een weg banen door de vertrekkende menigte terug richting vertrekhal 1 naar gate C9. Eerst gaat het door de handbagage en personencontrole en jawel hoor, als ik onder het detectiepoortje doorloop piept het ding. Oorzaak: mijn ontzettend duur plastic horloge van € 4,95 !  Vervolgens worden onze rugzakken aan een grondige  inspectie onderworpen omdat er op de scanmonitor iets verdachts te zien was. Nadat alles door de scanmonitorbekijkmevrouw en de rugzakcontroleermevrouw grondig geïnspecteerd is krijgen we groen licht en mogen we verder. Op naar de koffie!!  We hebben ruimschoots de tijd om nog even het winkelaanbod te bekijken maar al met al worden er geen boodschappen gedaan. Om 13.30 uur wordt de bloedverdunningsinjectie gezet en dan kunnen we het vliegtuig in. We hebben plek nr. 11E en 11F, lekker voor in the plane. Rond de klok van 13.55 uur rijdt captain Leif de Boeing eerst een stukje achteruit om vervolgens ruim een kwartier te taxiën naar de opstijgbaan. Eerst mag Lufthansa, KLM en China Cargo en dan mogen wij het luchtruim kiezen. Take off om 14.10 uur!  Op het Noordzeestrand liggen heel veel stippen....... Na een uurtje vliegen zien we de highlands en de lochs van Schotland. Mooi gezicht.   Een kleine 40 minuten vóór de geplande aankomsttijd in Reykjavik begint het een beetje turbulent te worden en gaan de lampjes "riemen vast" branden. Hebben we net koffie..... Captain Leif brabbelt wat in het Engels met een giga-Ijslands accent over cloudy skies, rain, 9 graden en "bumpy during descent". Bumpy it is! De aankomst in Reykjavik is om 15.10 uur Ijslandse tijd, in Venlo is het dan 17.10 uur. De eerste 2 uur tijdwinst zijn binnen. Zoals het wel vaker het geval is regent het in Reykjavik. Gelukkig kunnen we binnen blijven. We hebben anderhalf uur om de benen te strekken eventueel koffie te drinken en nog een blik te werpen in de altijd op luchthavens aanwezige winkels. Warempel worden er nog wat Ijslandse Kronen achtergelaten in een van de winkels: we vinden een mooie Ijslandse kerstversiering. Blijkbaar gaat het goed met de economie van Ijsland want op de luchthaven is men druk bezig met uitbreiden. We zoeken  onze gate op. Het is er erg druk en er zijn, vanwege de verbouwing die gaande is, heel weinig zitplaatsen, dus de wachtende menigte staat met zijn allen geduldig te wezen. Uiteindelijk kunnen we om 17.00 uur het vliegtuig met de naam Hekla (een vulkaan op Ijsland) betreden. We krijgen een flesje Ijslands water en een zakje Ijslandse pretzels. Jippie! Captain Stefanson (waarschijnlijk heet hij Thor) heet ons van harte welkom en vertelt ons dat de vliegtijd naar Denver 7 uur en 30 minuten bedraagt. Om 17.25 uur (Venlo-tijd 19.25 uur) zet captain Thor de Hekla in zijn (of haar?) achteruit en 10 minuutjes later hangen we weer in de lucht in onze plaatsen 15A en 15B. Om 19.00 uur is er boven Groenland de nodige turbulentie. Niet zo leuk, maar het is niet anders. We brengen de tijd door met film kijken, lezen en naar buiten kijken. Onderweg zijn de meest prachtige panorama's te zien. Daarbij is het Icelandair personeel ook nog eens heel erg vriendelijk en smaakt de koffie bijzonder goed. Wat wil een mens nog meer? Om 18.50 uur landen we op de luchthaven van Denver. In Venlo is het ondertussen maandagmorgen 02.50 uur. We hebben 8 uur extra vandaag. Zodra we het vliegtuig hebben verlaten spoeden we ons richting de douane. We kunnen meteen doorlopen naar de douanemeneer in hokje nr.4. Het is een heel vriendelijke douanemeneer en we mogen weer de welbekende vragen beantwoorden: wat is reden van ons verblijf, waar gaan we naar toe, hebben we etenswaren bij ons, en meer van die questions. We beantwoorden naar eer en geweten en mogen dan nog even onze vingerafdrukken achterlaten. Dit keer worden de irissen niet gescand. De douanemeneer is tevreden en zet een stempel in onze paspoorten. Welcome to the United States of America!! Vervolgens naar de bagageband. Als we staan te wachten komt er een mevrouw met een snuffelhond langs. Wij hebben niks te vrezen en de hond loopt ons voorbij. Toch zijn er nog een aantal mensen die meer dan gewone aandacht van de snuffelhond krijgen. Ze mogen hun tassen openen en de mevrouw van de snuffelhond haalt er appels, druiven en meer van dat spul uit. Verboden!! De delinquenten krijgen een notitie op het formulier dat nog ingeleverd moet worden bij de eindcontrole. Als we onze koffers hebben lopen we naar de meneer van de eindcontrole, geven ons formulier af en ook deze meneer heet ons van harte welkom. Mooi toch dat mensen blij met ons zijn. We volgen de bordjes met car-rental-bus en gaan naar buiten. De bus van Alamo staat al te wachten en binnen no time zijn we op weg naar het autoverhuurstation. Daar aangekomen melden we ons bij Kurt en deze maakt alle paperassen in orde. Ook Kurt is bijzonder vriendelijk en behulpzaam en geeft ons allerlei nuttige informatie. We bedanken hem en gaan vervolgens met onze papieren naar buiten waar weer twee vriendelijke Alamo-medewerkers ons het gevoel geven dat ze blij zijn met ons bezoek. We mogen uit 10 geparkeerde SUV's er een kiezen waar we de komende 4 weken mee rond gaan toeren. Moeilijk! Welke zal het worden? De rode Toyota, de witte Dodge, de zwarte Jeep? Uiteindelijk kiezen we de zilverkleurige Chevrolet (Chevy) Equinox LT met maar liefst 1591 mijl op de teller. Uit de papieren blijkt dat deze bolide dateert van 18 juni 2013. Behoorlijk nieuw dus. Het is een geweldig mooie, supergrote auto, zeker vergeleken met onze Suzuki. Je kunt er aan wennen maar dan moet je wel heel erg je best doen........ De bagage gaat in de auto en vervolgens inspecteren we de SUV op beschadigingen e.d. Alles ziet er goed uit, dus nu even kijken hoe alles werkt en waar alle knoppen zitten die we tijdens het rijden nodig hebben. Er zit zelfs een achteruitrij-camera op/in. We gaan op weg richting ons eerste overnachtingsadres: Super 8 Motel in Castle Rock. Het is nog licht, maar heel snel valt de duisternis in. Niet zo heel erg prettig maar het is niet anders. Om ongeveer 21.30 uur arriveren we bij het motel en krijgen we kamer 114 toegewezen. We zijn nu toch wel blij dat we op de plaats van bestemming zijn gearriveerd. De bagage wordt gereorganiseerd en dan is het mooi geweest voor vandaag. We zijn er!!! Het avontuur is begonnen.