Eindverslag (althans wat deze cruise betreft).

Maandag 02 mei 2016. 

We zijn op weg naar Lissabon, de volgende bestemming van deze trip. Het wordt een  hernieuwde kennismaking voor ons want we hebben deze stad een aantal jaren geleden ook al eens bezocht. 
Zo rond de klok van 10.00 uur neemt de kapitein de eerste afslag rechts en vaart de Taag op. Wat volgt is een mooie zgn. scenic cruise over deze rivier richting de haven van Lissabon. Via de intercom krijgen we van Josepha achtergrond informatie over datgene wat er aan de oevers van de rivier te zien is. De zon doet haar uiterste best en staat aan een strak blauwe lucht te schijnen. We hebben een uitermate mooie plek gevonden voor op de boeg van het schip waardoor je een soort van "Titanic-Leonardo di Caprio - Kate Winslet - gevoel" krijgt. In de verte zien we de brug over de Taag liggen en we hopen maar dat de schoorstenen van onze Rotterdam niet te hoog zijn. Er staat een kleinere versie van het Christusbeeld van Rio de Janeiro op de rechteroever. Uiteraard moeten de fototoestellen flink aan de bak.
We varen vervolgens aan de voor ons bekende gebouwen en monumenten voorbij zoals o.a. de Belem-toren, het Vasco da Gama-monument en het mooie plein dat de toegang tot de oude stad markeert. 
Een uurtje later liggen we netjes voor anker. Goed gedaan kapitein Mateboer! 
We besluiten een lichte lunch te nemen alvorens we de stad gaan verkennen. Tijdens de lunch volgt de aankondiging dat er over 10 minuten voor de bemanning een safetydrill op het programma staat waardoor sommige delen van het schip wellicht voor ons, de gasten, even niet bereikbaar zullen zijn. Het alarm gaat en er volgen een aantal gecodeerde berichten. Sommige bemanningsleden ondernemen actie en wij gaan rustig verder met het genieten van onze lunch.
Dan is het tijd om de stad in te gaan en volgt het gebruikelijke ritueel van uitchecken, over de loopplank het schip verlaten en in de haventerminal even gebruik maken van wifi om mail en FB te checken en het verslag de wijde wereld in te sturen. 
We beginnen aan onze wandeling door de straten van Lissabon. Op veel plaatsen wordt aan de weg en aan de verbetering van de infrastructuur gewerkt. Het valt vies tegen om in deze hitte de steil omhoog gaande straatjes te verkennen. We besluiten de afdaling te aanvaarden en ons voor vandaag te beperken tot de hoofdstraat en misschien een paar zijstraatjes. Morgen is er nog een dag die we hier door kunnen brengen, dus niet meteen al te enthousiast van stapel lopen. In de Rua Augusta komen we voorbij het hotel waar we een aantal jaren geleden hebben gelogeerd. Het is een trieste aanblik van een leegstaand gebouw dat langzamerhand aan het onderkomen is en waar zelfs het onkruid al in de dakgoot groeit. Vergane glorie.
We vinden het voor vandaag welletjes en besluiten terug te wandelen naar de haven. Een jongeman bij een van de terrasjes waarschuwt ons voor de kracht van de zon. Be very carefull because the sun is very strong!! Wat aandoenlijk deze bezorgdheid. We beloven hem dat we carefull zullen zijn. De thermometer geeft 29 graden aan.
Vanavond gaan Jos en Kitty dineren in het Canaletto (goedmakertje voor de overlast) en wij besluiten naar het Lido te gaan waar de kok een Indonesisch buffet voor ons heeft samengesteld. We zijn niet alleen........ Om een lang verhaal kort te maken: bij veel mensen komt de hebberigheid en de onfatsoenlijkheid naar boven bij dit soort gelegenheden. Het is zelfs zo erg dat we ons af en toe schamen dat we Nederlander zijn. ("Ik WIL nasi!" als er alleen bami ligt. "Ik WIL MEER saté!"  "De satésaus is koud. Ik WIL warme satésaus!"). Wat een walgelijke mensen zijn er dan op de wereld. En wat krijgen we nu nog meer bewondering voor al die vriendelijke mensen van de bediening die al dit onfatsoen en de soms denigrerende toon moeten slikken. Gelukkig zijn het niet veel "gasten" die zich zo misdragen, maar toch. Wij gaan in ieder geval niet meer 's avonds eten in het Lido. Geef ons maar de La Fontaine Diningroom.

Dinsdag 03 mei 2016.

Vandaag nog een dag die we doorbrengen in Lissabon. En ook vandaag laat de zon zich van haar beste kans zien. Strakblauwe lucht bij een temperatuur van 28 graden. Niks mis mee. 
We brengen de dag grotendeels weer door in deze mooie stad. Af en toe nemen we een koffiepauze maar niet al te lang want we willen zoveel mogelijk zien in de korte tijd die we hebben. We moeten om uiterlijk 15.00 uur weer aan boord zijn.
Behalve de bekende gele tram rijden er ook veel tuk-tuks door de straten om de toeristen van A naar B te brengen. Straatartiesten vertonen hun kunsten en hier en daar klinkt de Fado. Bij een bakker kopen we 4 "Pastéis de Belem" om mee te nemen. Ook dat hoort bij Lissabon. Een jongeman vraagt of hij ons in zijn tuk-tuk de stad mag laten zien. We bedanken hem voor dit aanbod maar helaas moeten we weer terug naar de boot. Hij waarschuwt dat we erg voorzichtig moeten zijn voor de zon. Be carefull! Als ik hem verzeker dat we dat zullen zijn vraagt hij me of ik wat van zijn zonnebrandcrème nodig heb. Wat een lieverd! Ik bedank hem met een "no thank you, you're very kind!"
We wandelen terug naar de haventerminal waar wij en onze tassen gecheckt en gescreend worden alvorens we weer terug aan boord mogen gaan. 
"Hello! Welcome home!"
Kapitein Mateboer heeft gisteren het schip verlaten. Niet omdat hij ons beu was maar omdat hij een belangrijke meerdaagse corporate meeting moet bijwonen. Zijn vervanger is sinds gisteren aan boord en toen zijn vrouw hem gisterochtend naar Schiphol bracht moesten ze eerste de autoruiten ijsvrij maken. Moeilijk voor te stellen na een zonnige dag in Lissabon met een temperatuur van 28 graden.
Om 16.00 uur zet de nieuwe kapitein koers richting Vigo. We verlaten Lissabon via dezelfde weg als we zijn binnengekomen en ook nu varen we moeiteloos onder de brug door. Nog wat laatste plaatjes schieten en dan zijn we weer op de Atlantische Oceaan. Er is een behoorlijke deining en de rest van de dag en avond slaken we herhaaldelijk de kreet: "Nee, het ligt niet aan de drank!"
Zodra de boot weer vaart gaan de winkeltjes open. Er is uitverkoop en na wat "schuumen" vind ik twee glazen zeesterren die thuis een mooi plaatsje krijgen als aandenken aan deze tot nu toe zeer geslaagde reis.
We gaan weer dineren in de La Fontaine Diningroom en we worden door Resky en Dudi begroet met een welgemeend "Hello! We missed you!"  Het eten is zoals gewoonlijk voortreffelijk en de bediening uitermate vriendelijk.
Vanavond is er in de Showroom at Sea een jongleur die zijn kunsten vertoont. Ook nu is het weer niet de eerste de beste gast die ballen en ringen in de lucht gooit en vervolgens opvangt. Toch gaat het niet allemaal even gesmeerd. Maar dat is te verklaren want het schip gaat behoorlijk op en neer en het is voor de jongleur enorm lastig in balans te blijven. Wij hebben er al moeite mee en dan zitten wij nog op de stoel, dus een jongleur die ballen en ringen in de lucht gooit en weer op moet vangen heeft het extra zwaar. Als er iets niet helemaal goed gaat geeft hij niet op maar gaat net zo lang door tot het lukt. Wij belonen hem voor zijn optreden met een welgemeend applaus.
Na de show sluiten we de avond gezellig af in de Ocean Bar. De band speelt en een aantal gasten beweegt over de dansvloer. De een doet dit wat soepeler dan de ander. De aandacht wordt o.a. getrokken door een al wat oudere heer met enorm grote wenkbrauen. Vooral en profiel lijken ze op enorme afdaken. Zoiets als die van Ruud Lubbers, maar dan erger. Niks leuker dan van afstand mensen bekijken.
Tijd om de dag af te sluiten en dus zoeken we al slingerend (nee, het ligt niet aan de drank!) onze hutten op.
De klokken gaan vannacht een uur vooruit aangezien we morgen weer in Spanje zullen zijn.

Woensdag 04 mei 2016.

Als we met z'n vieren aan de ontbijttafel zitten leggen we aan in de haven van Vigo.
Het lijkt er op dat van hieruit nieuwe auto's verscheept worden want er staan er duizenden netjes opgesteld op de kades. 
Om 10.00 uur verlaten we de boot en gaan we op verkenning. Zodra we de haventerminal hebben verlaten staan er vriendelijke VVV-meisjes plattegronden uit te delen. Handig, want je zou de weg kwijt kunnen raken en daardoor de boot missen. Her en der in het straatbeeld staan standbeelden. Geen historische figuren maar gewone mensen. Een man met een koffer die de boot moet halen, een vrouw met een kind op haar arm, een krantenverkoper.
Ook vandaag is het weer bloedje heet dus voorzichtigheid is geboden. Meteen als we de weg zijn overgestoken moeten we naar boven klimmen. Eerst via een hellende straat en vervolgens via een aantal trappen. De beloning is er echter naar en we komen uit op een pleintje met, uiteraard, een kerk. Vigo ontwaakt langzaam en de plaatselijke winkeliers stallen hun koopwaar uit. We wandelen op ons gemak door de kleine straatjes om vervolgens uit te komen bij de hoofdstraat die verkeersvrij is en waar zich de wat grotere winkels bevinden. Kijken, kijken, niet kopen!
Na de koffiepauze gaan Jos en Kitty weer terug naar de Rotterdam en Leo en ik gaan nog even richting El Corte Inglès. Dat is nog een fikse wandeling, maar al die calorieën die we de laatste dagen binnen hebben gekregen moeten toch weer op de een of andere manier worden weggewerkt. Om de schade enigszins te beperken........
Uiteindelijk hebben we het wel gezien en aanvaarden we weer de terugweg. Nog even een shirtje scoren bij de H&M waar we een aantal van onze vrienden van de bemanning tegenkomen (Geraldine, die ons overdag regelmatig voorziet van koffiespecialiteiten in het Exploration's Café en 's avonds de cocktail of the day serveert in de Piano Bar; Erwin die werkzaam is in het Lido) die genieten van de schaarse vrije tijd die ze hebben. En ook nu begroeten ze ons met heel veel enthousiasme. 
In de verzengende hitte gaan we terug naar de haven, wandelen we hier nog even rond en besluiten dan om weer aan boord te gaan. Vanaf nu zullen we aan boord blijven tot we zaterdag arriveren in Rotterdam. 
Als we over de loopplank gaan zien we een school vissen die de algen van de boot aan het eten zijn. Natuurlijk onderhoud.
Een aantal van de onderhoudsbemanningsleden hangt in touwladders tegen de zijkant van het schip en doet zgn. klein onderhoud. Ze zijn het verfwerk aan het bijwerken. Cirque du Soleil van de HAL. Als knie- en scheenbeschermers gebruiken ze met ducktape vastgeplakte handdoeken. Helden!!!
We gaan op zoek naar Jos en Kitty maar vinden hen niet. Gek hè, op zo'n klein bootje zou je elkaar toch om de haverklap tegen moeten komen, zeker ook omdat er maar 1400 passagiers aan boord zijn. Daarom gaan we maar naar het Explorations Café en bestellen bij Geraldine een Italian Coffee voor mij en een Irish Coffee voor Leo. Geraldine is absoluut niet zuinig met de Sambucca en de Whiskey. Ze vertelt dat ze one hour ago voor miss Catherina (=Kitty) ook een Irish Coffee heeft gemaakt en dat ze miss Catherina heeft verteld dat ze ons is tegengekomen in de stad.
Tijdens het avondeten worden de trossen losgegooid, verlaten we de haven van Vigo om koers te zetten naar de Golf van Biskaje. En nu maar hopen op rustig vaarwater......
Na het eten gaan we met ons 4en naar de Showroom at Sea waar vanavond een optreden is van een Italiaanse violist met de naam Vincenzo Gentile (wellicht een broer van Marco Gentile). 
Om 20.00 uur is er op het hele schip twee minuten stilte vanwege de Nationale Dodenherdenking. De kapitein gaat ons (weliswaar via de intercom) voor in twee minuten van indrukwekkende stilte.
Vanwege deze herdenking begint de show vandaag vijf minuten later. Vincenzo Gentile (de broer van Marco) trakteert ons op een geweldige muzikale show. Wij zitten zoals gewoonlijk voor in de zaal maar Jos en Kitty hebben een plaatsje gezocht op het balkon omdat ze dan ongemerkt de zaal kunnen verlaten in het geval ze de show niks vinden. Maar ook zij hebben genoten en zijn tot het einde gebleven.
We sluiten de avond gezellig af in de Piano Bar waar Piano Bob zich gelukkig rustig houdt.

Donderdag 05 mei 2016.

Zeedag
Het is Nationale Bevrijdingsdag en ook hier op de Rotterdam gaat dit niet ongemerkt voorbij. Er is een braderie, er zijn oliebollen, de kok heeft stamppotten gekookt (zoormoos, wortelestamp, boeremoos), twee jonge officieren bemannen een kraampje en geven knopenlegdemonstraties, een andere jonge officier staat in de blikkengooienkraam. Uit de speakers klinkt onvervalste Nederlandstalige muziek.
We zoeken een plaatsje aan het raam met zicht op water, heel veel water. 
Plotseling is er wat gedeuns. Wat blijkt? Op nog geen twintig meter van de boot zwemt een schooltje dolfijnen met ons mee over. Wat een geweldig gezicht en wat jammer dat we dit niet kunnen vastleggen op de foto. Maar in onze herinnering staat dit plaatje in ieder geval gegrift.
We gaan deze middag ook nog even naar het Culinary Arts Center waar we kunnen leren hoe we 35 verschillende dieren van handdoeken kunnen vouwen. Het hoofd van de afdeling "dieren vouwen van handdoeken" geeft een demonstratie en laat ons zien hoe we een zwaan, koala, hond, slingeraap, cobra kunnen vouwen. Easy! De term "rolling, rolling, rolling" wordt veel gebruikt. De bemanning die elke avond een creatie op de bedden zet doet gemiddeld 1 (één) minuut over het maken van een dier. Respect! Wij doen hen dat in ieder geval absoluut niet na, ook niet aan de hand van de instructies en de foto's die in het boek staan dat vanzelfsprekend te koop is.
Maar wel heel leuk om te zien hoe deze creaties tot stand komen.
In de La Fontaine Diningroom vindt vanavond het Gala diner plaats en kunnen we weer op sjiek gaan. We worden weer getrakteerd op culinaire hoogstandjes. Het is en blijft genieten, genieten, genieten.
Na het eten wacht ons weer een wervelende  show van de Rotterdam zangers en dansers in de Showroom at Sea. Ze blijven ons verrassen met hun zang- en danskwaliteiten.
We sluiten weer samen gezellig de dag af in de Ocean Bar waar Show Host Jan uit Zuid Afrika voor de liefhebbers het spelletje "Raad het Abba-liedje" presenteert. Aan het tafeltje naast ons zit de kapitein met zijn gezin. Hij heeft waarschijnlijk even de automatische kapitein ingeschakeld.
Als we weer in de hut zijn besluiten Leo en ik dat we morgen meelopen met "On deck for a cause". Een initiatief van Holland America Line om op deze manier geld in te zamelen voor o.a. KWF. Ik ga naar de front office om ons aan te melden en te doneren. 

Vrijdag 06 mei 2016.

Zeedag
Na het gezamenlijke ontbijt in het Lido gaan Leo en ik ons voorbereiden op het lopen van de 10 rondjes over het dek. "On deck for a cause".  We trekken het speciale t-shirt aan dat we hebben gekregen voor deze gelegenheid en gaan naar het Atrium. We zijn niet alleen. Ruim 60 mensen hebben zich om 10.30 uur verzameld als Cruisedirector Michael ons toespreekt en in het kort vertelt over het ontstaan van dit evenement. Met gepaste trots kan hij meedelen dat er tot nu toe bijna 4 miljoen dollar bij elkaar is "gelopen". De Holland America Line Foundation ondersteunt hiermee de Cancer Council Australia, Canadian Cancer Society, Deutsche Krebshilfe, KWF Kankerbestrijding, Cancer Research UK en American Cancer Society. 
Show Host Jan is een van de cheerleaders en hij is er helemaal klaar voor. Het eerste rondje loopt hij mee en daarom heeft hij zijn dikke jas aangetrokken en een paar oorwarmers maken het plaatje compleet. Hij vindt het freezing cold. Een mevrouw die kanker heeft overwonnen knipt het lint door en dan starten we aan onze 10 rondjes over het dek. Het is inderdaad freezing cold maar we zijn geen watjes en we lopen stevig door.  Een zestal medepassagiers zit op een beschut plekje ons allen, telkens als we voorbij komen, luid applaudisserend aan te moedigen. Een oudere dame staat in de deuropening van haar hut en knikt ons elke keer als we passeren bemoedigend toe.  Jos staat verdekt opgesteld achter een deur en maakt een actiefoto van ons. Hij is niet tevreden met het resultaat en dus staat hij het volgende rondje op een meer strategische plek met de camera in de aanslag. Cheerleader Jan geeft telkens aan welke rondje we in gaan. Hij wordt hierbij geassisteerd door librarian Sue van het schip die een dikke teddyjas met capuchon draagt. Ik loop in mijn witte t-shirt met korte mouwen.......
Het zestal luid applaudiserende medepassagiers staat uiteindelijk bij de finish en geeft ons samen met cheerleader Jan en librarian Sue dikke "thumbs up". We did it!
10 rondjes over het dek voor het goede doel - appeltje eitje.
Na de finish staat er een buffetje voor ons klaar met heerlijk fris water en vers fruit en praten we even na met een aantal medelopers. 
We frissen ons even op en krijgen om 12.50 uur via de intercom een update van de kapitein met nautische en meteorolische informatie. Hij grijpt meteen de kans om ons allen te bedanken voor het cruisen met HAL en het gestelde vertrouwen. Hij hoopt ons in de toekomst nog eens te mogen begroeten. Tja, als het even kan dan........
Cruisedirector Michael geeft vervolgens wat tips wat betreft de middagactiviteiten. Wij gaan naar het Culinary Arts Center waar Lauren ons vertelt over "beauty secrets in the kitchen" en dan met name "the beauty of coconut oil". 
Coconut oil, je kunt er niet alleen mee koken maar je kunt en ook body scrub, lip scrub, body lotion en natural face wipes van maken. Gekker moet het inderdaad niet worden, maar leuk is het wel en absoluut niet moeilijk.
Na afloop worden de kaarten met de recepten van de kookdemonstraties van de afgelopen twee weken uitgestald en wie dat wil mag ze meenemen. 
Snel even een broodje eten want om 15.00 uur is er in de Showroom at Sea een "meet and greet" met de HAL singers and dansers en mogen we een kijkje nemen achter de schermen. We krijgen als verrassing een exclusief optreden van het gezelschap en daarna stellen ze zich voor en vertellen iets over zichzelf. De vier zangers zijn allen Amerikaans. Vier dansers komen uit Oekraïne, een uit Engeland, een uit Australië. Ze zijn nu een maand samen op de boot en blijven bij elkaar tot oktober. Dan scheiden hun wegen zich. De blik achter de schermen laat zien hoe weinig ruimte ze hebben tijdens de shows als ze zich tussendoor razendsnel om moeten kleden. Dat zal ongetwijfeld wel eens botsen. Het is een bijzonder leuk stel en ze willen heel graag hun werkterrein laten zien. We bedanken hen stuk voor stuk voor de prachtige voorstellingen waarvan we hebben mogen genieten. Ze glunderen. We gaan af via de bühne en zien dat de zaal ondertussen vol zit met wachtende bingospelers. Snel wegwezen!
Als we even later een cappuccino-to-go-with-extra-shot-espresso halen lopen we vriend Michael tegen het lijf. Een mooi moment om ook hem te bedanken voor de geweldige tijd die we dankzij alle medewerkers aan boord hebben mogen beleven deze twee weken. En we spreken wederom onze waardering en bewondering uit voor de wijze waarop diezelfde medewerkers omgaan met -om het maar mild uit te drukken- niet al te aardige "gasten".  Wij hebben met name de laatste paar dagen regelmatig met verbazing gekeken naar het onfatsoen dat er bij sommige mensen naar boven komt in bepaalde situaties. Michael begrijpt exact wat ik bedoel.
We spreken af contact te houden nemen hartelijk afscheid van elkaar en wellicht dat we elkaar ooit nog eens tegen zullen komen. See you out and about. 
We beginnen dan toch maar met het onvermijdelijke pakken van de koffers.
De spullen hoeven niet al te netjes worden ingepakt want thuis verdwijnt toch het grootste gedeelte in de wasmachine. 
Voor de laatste keer deze reis gaan we met ons vieren dineren in de La Fontaine Diningroom. Reski loopt zoals gewoonlijk met een big smile rond, Dudi neemt de bestelling op en gooit er regelmatig een Nederlands woord uit dat gelardeerd is met een tof Indonesisch accent. De wijnober staat al klaar met de Pinot Grigio en de Cabernet Sauvignon. Zoals elke keer is het ook nu weer moeilijk een keuze te maken uit datgene wat de chef-kok voor ons heeft samengesteld. Na wat bestuderen lukt het ons dan uiteindelijke toch. Het is verdomd lastig als je alles lust.......
Voor- en hoofdgerecht zien er weer uit als een plaatje en smaken verrukkelijk. 
Dan is er wat gedeuns waar te nemen op het kleine podium dat zich midden in de diningroom bevindt op dezelfde hoogte als waar wij aan tafel 83 zitten. Er staat een drumstel, een gitaar en een microfoon. En achter het podium staan o.a. Piano Bob, Show host Jan en enkele officieren. Dan neemt Michael de microfoon en houdt een mooie afscheidsspeech. Hij bedankt ons voor het gestelde vertrouwen in de HAL en wil dan vooral de aandacht vestigen op de twee groepen bemanningsleden die al die tijd zo goed voor ons hebben gezorgd. Van alle kanten komen de personeelsleden in optocht en onder muzikale begeleiding de eetzaal binnengelopen. Zowel in de lower diningroom als de upper diningroom is er een optocht van enthousiast zwaaiende mensen die door ons allemaal onder luid applaus worden begroet. Ze nemen plaats op de trappen van de eetzaal en Michael vervolgt zijn speech.  Als eerste vestigt hij de aandacht op de Filipijnse medewerkers die voornamelijk in het "beverage department" en de keuken werkzaam zijn. Daverend applaus van ons voor hen en een enthousiast zwaaien met een big smile op het gezicht door hen naar ons. Dan wordt de tweede groep medewerkers in het zonnetje gezet en dat zijn de Indonesische mensen die met name werkzaam zijn in de bediening, in "housekeeping" en in de keuken. Zij vormen 50% van de gehele bemanning. Ook nu weer een daverend applaus van ons voor hen en ook hun antwoord bestaat uit een met een big smile op het gezicht enthousiast zwaaien naar ons. Als laatste nog een woord van dank van Michael aan alle stafmedewerkers die ook aanwezig zijn en dan volgt er een toch wel emotioneel afscheid dat deze geweldige groep mensen van ons neemt door het zingen van een traditioneel Indonesisch lied. Een kippenvelmoment.
Ze gaan weer allemaal terug naar hun werkplek en wij laten het gebeuren even bezinken. Dudi brengt de toetjes en Reski zorgt voor de koffie,
Het is langzamerhand tijd om afscheid te nemen van Dudi (stay safe, stay healthy, stay wealthy!), Reski (smile van oor tot oor), de wijnstewart, Marleen die hier haar eindstage van de Hotelschool Leeuwarden doorloopt, de bellboy in zijn mooie rode pakje die elke avond om zes en om acht uur rondloopt en door het slaan op de gong laat weten dat het tijd is om aan tafel te gaan, en alle andere lieve mensen van de bediening die we deze twee weken hebben ontmoet in deze prachtige eetzaal.
We gaan de laatste show van deze reis bekijken in de Showroom at Sea. Jos en Kitty gaan deze keer niet mee en posteren zich in de stoeltjes die strategisch staan opgesteld op de scheidslijn van het Casino, de Piano Bar en de shops. Van hieruit kun je nl. heel goed mensen bekijken die voorbij komen flaneren. Niks leuker dan dat. We spreken af dat we meteen na de show hier terug komen. 
Als we de Showroom binnenkomen roept Arniel, de kelner, "Hello mister Leonardus!"
We bestellen de cocktail of the day en gaan er eens goed voor zitten. Arniel brengt de cocktails en overhandigt onze pasjes en bonnetjes. Op een van de bonnetjes zit een groene post-it geplakt met daarop geschreven "It's a pleasure and great experience to serve you!! See you on your future cruise!! Arniel - Arjona (= het meisje van de bediening). Daar word je toch helemaal happy van. 
Vanavond is het een combishow van de violist en de jongleur. De jongleur heeft in ieder geval nu niet het excuus dat hevige deining de oorzaak is van het niet in evenwicht kunnen blijven met alle gevolgen van dien. Het is wel aardig wat hij laat zien, maar er gaat ook vanavond nog het een en ander mis. 
De violist daarentegen geeft een mooie voorstelling. Van Ennio Morricone, tot csardas en Vivaldi. 
Na de show gaan we bij de front office langs om de rekening te halen en te checken.
Dan vervoegen we ons bij Jos en Kitty in het strategische hoekje voor het gezellig samen afsluiten van deze laatste dag aan boord van de Rotterdam.
We nemen afscheid van Geraldine en in de shop schudden we de hand van de dame uit Zuid Afrika en de Jamaicaanse dame.
We halen in het Lido nog een paar koppen koffie en dan is het zaak om de koffers definitief te pakken en ze vóór 01.00 uur op de gang te zetten zodat de bemanning ze naar het ruim kan brengen van waaruit ze morgenvroeg dan richting de terminal gebracht zullen worden.
We zetten de wekker een uurtje eerder want we willen morgen nog even rustig ontbijten voordat we van boord gaan.

Zaterdag 07 mei 2016.

Korte samenvatting:
07.30 uur  : ontbijten in het Lido
09.30 uur : we verlaten een beetje weemoedig de Rotterdam en halen onze koffers op om vervolgens buiten de terminal een taxi te nemen naar het station.
De trein brengt ons naar Venlo waar we rond de middag arriveren.

We kijken terug op een geweldige reis. We hebben genoten vanaf het eerste tot en met het laatste moment.
Genoten van de luxe van het cruisen, van de mooie plaatsen die we hebben bezocht, van de geweldige mensen aan boord van de Rotterdam, van de theatershows op hoogstaand niveau, van het heerlijke eten, van het twee weken helemaal niets moeten, m.a.w. het was SUPER, TOP, GEWELDIG!!!
En zeer zeker wat ons betreft niet de laatste keer dat we op pad zijn geweest met de Holland America Line.

Dank aan allen die ons gevolgd hebben en ook dank aan allen die gereageerd hebben op onze verslagen. We hebben ze met belangstelling gelezen.
Vanwege het feit dat we, zeker de laatste week, het wifi-gebruik op een heel erg laag pitje hebben gezet, komt dit (week-)verslag wat later dan de bedoeling was.

Voorlopig is dit tot de zomervakantie het laatste verslag.