Gekroond door doctor Scott

Dinsdag 11 augustus 2015.
Afgelopen nacht is er weer een fikse en verfrissende regenbui naar beneden gekomen. Goed voor het land en wellicht een kleine bijdrage aan een minder risico op bosbranden. Vandaag blijft DCV op z'n plek staan en gaan we te voet naar het centrum van Revelstoke. Dat is ongeveer 45 minuten lopen; eitje!
We verlaten de Lamplighter Campground en lopen langs de kant van de Big Eddy Road richting de Big Eddy Bridge waarover we -via een smal voetgangers/fietspad- veilig naar de overkant van de Columbia River kunnen lopen. Omdat het voor het autoverkeer een eenbaansbrug is mag het verkeer aan de ene kant doorrijden met groen licht omdat het licht voor het verkeer aan de andere kant dan op rood staat. 
De zon schijnt uitbundig en het is daardoor al behoorlijk warm. We wandelen richting downtown omdat zich daar het Revelstoke Dental Centre bevindt. Gisteravond heb ik op internet twee tandartspraktijken gevonden in Revelstoke en de site van dit Dental Centre ziet er heel professioneel uit en geeft veel gedetailleerde informatie over hun praktijk en de behandelingen, zodat het voor mij niet moeilijk was een keuze te maken. 
En dus lopen we met de plattegrond van Revelstoke in de hand in de brandende zon richting de tandarts. Na drie kwartier zijn we gearriveerd en melden we ons aan de balie. Twee vriendelijke dames begroeten ons en dame nummer 1 vraagt of ze kan helpen. I hope so! Ik vertel mijn verhaal en zij kijkt in eerste instantie bedenkelijk in de dagplanner. Quiet full today! Hoe lang we in town zijn? Just one day. Ze loopt even naar een andere ruimte om te informeren en meteen daarna mag ik een formulier invullen. Ik lever het ingevulde formulier in en nog geen twee minuten later staat er al een aardige dental assistent in de deuropening en roept "Mrs. Sonja!". Dat is snel zeg. Ik ga met haar mee richting een van de behandelkamers en ze vraagt wat er aan de hand is en bekijkt dan de schade. Ondertussen heb ik mijn in het papieren zakdoekje verpakte kroon tevoorschijn gehaald en haar overhandigt. Nadat ze e.e.a. heeft bekeken en allerlei vragen heeft gesteld gaat ze informeren bij doctor Scott of hij het nodig vindt dat er een picture gemaakt wordt. Ze komt terug en inderdaad vindt doctor Scott het noodzakelijk. Ik krijg een loden geval over me heen en binnen no time is er een digitale foto van de plek des onheils gemaakt. Op de monitor is goed te zien dat alles in orde is. We moeten even wachten en ik vertel haar dat dit een heel ander soort van tandartsenpraktijk is dan die van mijn tandarts at home. Zij werkt hier nog niet zo lang en is afkomstig van Victoria op Vancouver Island waar ze heeft gewerkt bij een oudere tandarts die ook een heel ander soort praktijk had dan deze. Even later komt doctor Scott binnen, "Hi! I'm doctor Scott." "Hi, I'm Sonja."
Doctor Scott heeft een bril met daarop twee vergrootgevallen waartussen een flashlight zit. Hij zet een zonnebril over mijn bril en bekijkt de kroonloze plek, ondertussen allerlei ter zake doende vragen stellend. Nou het ziet er allemaal goed uit dus er kan door the assistent cementglue in de kroon gedaan worden en vervolgens door doctor Scott weer vakkundig op z'n plaats worden gezet. De cementglue moet even uitharden en ondertussen krijg ik van doctor Scott allerlei toeristische tips over Revelstoke. Hij vindt het wel gezellig blijkbaar want hij neemt alle tijd om te vertellen wat er zoal in de omgeving te zien is en waar good food geserveerd wordt. Er volgt een laatste check en dan is de klus geklaard en ben ik weer gekroond, gekroond door doctor Scott.
We nemen afscheid en ik bedank hen beiden voor het feit dat ze me zo geweldig geholpen hebben. Ze hebben het graag gedaan en wensen me nog een nice stay.
Ik meld me bij dame nummer 2 achter de balie die de rekening print en me deze overhandigt met de woorden "Here you are Mrs. Sonja." Ik mag CAD 212,60 betalen. 
Kan me niks schelen want ik ben superblij dat mijn kroon er weer op zit en het euvel verholpen is. Thuis regel ik het wel met de verzekering. 
Ik mag het eerste uurtje niets eten en daarom gaan we eerst maar even ergens koffie drinken. Daarna wandelen we door de straten van historic downtown Revelstoke.
Hier komen zowel in de zomer alsook in de winter de toeristen. 's Winters kan er hier wel 6 meter sneeuw vallen en de temperatuur kan tot -20 graden dalen. De huizen hier hebben ook bijna allemaal spitse daken met i.p.v. dakpannen glad plaatmateriaal dat ervoor zorgt dat de sneeuw niet op de daken blijft liggen. Want 6 meter sneeuw op je dak kan natuurlijk voor heel veel ellende zorgen als dat blijft liggen.
De cementglue heeft ondertussen genoeg tijd gehad om uit te harden dus gaan we een hapje eten in een etablissement genaamd "The Village Idiot". Omdat we te voet zijn bestellen we als eerste een groot glas local draft beer en vervolgens toch maar weer een burger. Want wat men thuis ook probeert, burgers zoals hier en in the USA krijg je nergens anders.
Na dit grote genieten wandelen we nog even door Revelstoke en gaan dan weer terug richting de campground. We lopen door de neighbourhood en mensen groeten vriendelijk. Bij het daycarecenter zijn de peuters lekker buiten aan het spelen terwijl de nanny's een oogje in het zeil houden. Een mevrouw haalt de boodschappen uit haar auto. "Hi! How are you?"  Het zijn van die typische straatjes zoals wel vaker te zien op tv en in films. Grasveldje rondom het huis, auto op de oprit, wapperende vlag.
De Canadian Pacific rijdt in een slakkengangetje over de railroad en de locs houden halt bij het Railraodmuseum. Achter de locs hangen zover je kunt kijken ontelbare wagons. Als we na een dik kwartier over de Big Eddy Bridge lopen zien we op de spoorbrug die parallel loopt met de Big Eddy Bridge de rest van de wachtende trein staan. Onvoorstelbaar hoeveel wagons er achter deze locs hangen want de laatste is ook hier nog niet zichtbaar.
We arriveren weer bij de Lamplighter Campground en zien dat we nieuw buren hebben. Nieuwsgierige nieuwe buren in een Cruise Canada Camper en ze lijken verdacht veel op Nederlanders. Ze zitten in hun klapstoeltje voor de camper, zij puzzelt en hij leest. Vandaag wordt koffer nummer 1 gepakt en ik doe dat buiten op de picknicktafel want binnen in de kaboutercamper is zo'n gedoe. We stoppen alle spullen die we de komende dagen niet meer nodig hebben en de spullen die we gekocht hebben erin. De weegschaal geeft 20 kg aan dus sluiten maar en riemen er omheen. Als de nieuwsgierige nieuwe buren in de gaten hebben dat wij aan onze picknicktafel zitten verplaatsen ze hun stoeltjes dusdanig dat ze beter zicht hebben.
Het is opvallend hoeveel mensen er voorbij komen die niets zeggen. Een arrogante blondine, een soort Arabier met een raar kapsel en rozerode schoenen, een nuffige Aziatische, een trailerhoodfiguur, allemaal lopen ze voorbij zonder te groeten. Dit is toch wel een verschil met onze ervaring op de campgrounds in de US. Een meneer die zijn kat aan een touw uitlaat heeft duidelijk wel behoefte aan een praatje alsook de oude Duitser die geïnteresseerd is de brandstof die in onze DCV gaat en heel erg opgelucht is dat hij gewoon Duits kan praten. Zo zie je maar, allemaal verschillende mensen op één plek.
Een happy day vandaag, want doctor Scott heeft me gekroond en we hebben sinds langere tijd weer eens een fikse wandeling in de benen.
Meer informatie over en een foto zien van doctor Scott? Zie www.revelstokedental.com